POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą w swojej siedzibie oraz za pośrednictwem oddziałów zlokalizowanych na terenie całego kraju, w tym w Katowickiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej. W ramach prowadzonej działalności Spółka posiada liczne środki trwałe. W stosunku do określonej grupy środków trwałych Spółka dokonała wyboru metody amortyzacji określonej w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1w/w ustawy. Korzystając z uprawnienia, o którym mowa w art. 16i ust. 5 w/w ustawy, Spółka dokonała obniżenia stawek amortyzacyjnych do poziomu 0,1% dla wybranych środków trwałych.

Przedmiotowym wnioskiem Podatnik wystąpił z prośbą o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy można, w stosunku do środków trwałych, do amortyzacji których mają zastosowanie obniżone stawki amortyzacyjne, powrócić następnie do stawek z Wykazu, o ile zmiana ta zostanie dokonana pierwszego miesiąca dowolnie wybranego roku podatkowego następującego po roku, w którym nastąpiło obniżenie stawek amortyzacyjnych. Spółka prosi o potwierdzenie, że z każdym pierwszym miesiącem każdego następnego roku podatkowego istnieje możliwość podwyższenia wysokości stosowanych stawek, z tym, że stawki te nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zdaniem Spółki, ma ona możliwość dowolnego stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych pod warunkiem, że będą to stawki niższe od tych, które wynikają z Wykazu stawek amortyzacyjnych. A zatem możliwe jest obniżenie podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawek dla wybranych maszyn i urządzeń, amortyzując pozostałe środki trwałe tego samego rodzaju przy użyciu stawek normatywnych. Uprawnienie takie, zdaniem Podatnika, wynika wprost z treści art. 16i ust 5 w/w ustawy. Jednocześnie, zdaniem Spółki, ma ona prawo na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy, podwyższyć upoprzednio obniżoną stawkę i amortyzować środek trwały według stawki zgodnej z Wykazem stawek amortyzacyjnych, o ile zwiększenie uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej nastąpi nie później, niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Decyzja o obniżeniu stawki lub powrocie do stawki pierwotnej powinna być podejmowana każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego argumentacja przedstawiona przez Stronę jest prawidłowa.

Na podstawie art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Z treści przepisu wynika konieczność dokonania wyboru metody amortyzacji najpóźniej w dniu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji. W ustawie przewidziano następujące metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych:

1.przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek stanowiącym załącznik do ustawy, w tym również :

a) przy zastosowaniu podwyższonych stawek przy zastosowaniu współczynników określonych w art. 16i ust. 2 ustawy,

b) przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych obniżonych w stosunku do określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych,

2.przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie zgodnie z art. 16 j ustawy,

3.przy zastosowaniu metody degresywnej ustalonej zgodnie z art. 16 k ustawy.

Możliwość podwyższania lub obniżania stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie została przewidziana jedynie w przepisie art. 16i ustawy, regulującym metodę dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ustawy. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w stosunku do określonej grupy środków trwałych Spółka dokonała wyboru metody amortyzacji określonej w art. 16i w/w ustawy, co oznacza, że odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych dokonuje przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 w/w ustawy.

Przepisy art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mówią wprost o zasadach powrotu z obniżonych stawek do stosowania stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, ale dają podatnikom możliwość zmiany wysokości stawek. Zgodnie z art. 16i ust. 4 w/w ustawy, podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu, w kwestii podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla środka trwałego, która uprzednio została obniżona, Spółka ma prawo na podstawie art. 16i ustawy, podwyższyć taką stawkę amortyzacyjną i amortyzować ten środek trwały według stawki zgodnej z Wykazem stawek amortyzacyjnych, od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.