INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu 31 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania nieodpłatnego poręczenia kredytu obrotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania nieodpłatnego poręczenia kredytu obrotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan komandytariuszem spółki komandytowej A (czterech wspólników) i zamierza zaciągnąć kredyt obrotowy w banku komercyjnym. Kredyt poręczony będzie przez spółkę komandytową B, w której jest Pan również komandytariuszem. Poręczenie będzie miało charakter nieodpłatny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poręczenie kredytu obrotowego przez spółkę komandytową B będzie stanowić nieodpłatne świadczenie, tj. przychód podatkowy, który zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie określony (przyporządkowany) Panu proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym w spółce komandytowej A...

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 1 § 2 ustawy Kodeks spółek handlowych, spółką handlową jest m.in. spółka komandytowa. Natomiast w myśl art. 4 § 1 pkt 1 KSH określenie „spółka osobowa" oznacza - spółkę jawną, partnerską, komandytową i komandytowo-akcyjną. Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych (w tym spółki komandytowej) nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. W rozważanym przypadku, wspólnicy spółki komandytowej A i spółki komandytowej B są osobami fizycznymi, zatem podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. W rozważanym stanie faktycznym, Pan (osoba fizyczna) jest komandytariuszem w spółce komandytowej A, która to spółka zamierza zaciągnąć kredyt w obrotowy w banku komercyjnym, jaki będzie poręczony spółkę komandytową B. W tej ostatniej spółce jest Pan (osoba fizyczna) też komandytariuszem. Zatem, Pana zdaniem skoro na gruncie art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnikiem jest Pan a nie spółka komandytowa, to udzielenie poręczenia przez spółkę komandytową, drugiej spółce komandytowej oznacza, że - od strony podatkowej - sam sobie udzieliłby tego poręczenia, czego skutkiem byłoby na gruncie art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypisanie samemu sobie przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń w takiej proporcji w jakiej ma Pan prawo do udziału w zysku w spółce komandytowej.

W związku z tym, że sam wobec siebie nie może Pan świadczyć (tj. nie może od samego siebie otrzymać jakichkolwiek świadczeń), to nie jest możliwym przypisanie Mu w tym przypadku przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, który zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych byłby Mu przyporządkowany proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym w spółce komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Jednocześnie ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń.

Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Należy również zauważyć, iż nieodpłatne udzielenie poręczenia nie jest zdarzeniem obojętnym gospodarczo zarówno dla podmiotu poręczającego, jak i podmiotu, którego zobowiązanie jest poręczeniem zabezpieczane.

Udzielenie poręczenia skutkuje bowiem przyjęciem przez poręczającego finansowego ryzyka niewywiązania się dłużnika ze swojego zobowiązania względem wierzyciela. Ryzyko to posiada określoną wartość tj. cenę, którą uzyskujący poręczenie w normalnych warunkach rynkowych musiałby poręczycielowi zapłacić. Korzyść majątkowa po stronie otrzymującego poręczenie może natomiast polegać m.in. na zwiększeniu się jego zdolności kredytowej, uzyskaniu niższego oprocentowania kredytu (pożyczki), czy też samej możliwości jego zaciągnięcia. Z drugiej strony udzielenie poręczenia zazwyczaj nie pozostaje bez wpływu na możliwość i warunki zaciągania innych zobowiązań przez poręczyciela. Ocena, czy korzyści beneficjenta mają konkretny wymiar finansowy, wymaga uwzględnienia ogółu dóbr i interesów oraz pozytywnych następstw, a także obciążeń wynikających z umowy poręczenia.

W niniejszym przypadku jest Pan komandytariuszem w spółce komandytowej A, która to spółka zamierza zaciągnąć kredyt obrotowy w banku komercyjnym, który będzie poręczony przez spółkę komandytową B. W tej ostatniej spółce jest też Pan komandytariuszem.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu wg skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W odniesieniu zatem do przedstawionego w przedmiotowym wniosku zdarzenia przyszłego, w następstwie zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy, iż w tej sytuacji udzielenia nieodpłatnego poręczenia nie można zakwalifikować jako świadczenia neutralnego ze względów gospodarczych. Takie świadczenie działa bowiem zarówno na poręczyciela, jak i na podmiot, którego kredyt zostanie zabezpieczony wskutek jego udzielenia. Oznacza to, że jako wspólnik spółki komandytowej, w wyniku nieodpłatnego poręczenia kredytu obrotowego uzyska Pan nieodpłatne świadczenie w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na wielkość Pana przychodu z tytułu udziału w spółce osobowej (który mieści w sobie także przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia na rzecz spółki), nie wpływa fakt, iż jest Pan wspólnikiem obu spółek. Albowiem nieodpłatne poręczenie kredytu bankowego zaciągniętego przez spółkę osobową, jest świadczeniem na rzecz tej spółki otrzymanym od innej spółki osobowej.

Reasumując, mając na uwadze powyższe regulacje prawne i przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że z tytułu nieodpłatnego poręczenia kredytu obrotowego, w sposób opisany we wniosku, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągnie Pan przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, który należy określić proporcjonalnie do udziału w zysku spółki komandytowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. - Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.