INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2012r. (data wpływu do tut. Biura 25 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków na nabycie produktów rolnych poniesionych przez podatnika prowadzącego księgi rachunkowe, udokumentowanych zastępczymi dowodami księgowymi, o których mowa w ustawie o rachunkowości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków na nabycie produktów rolnych poniesionych przez podatnika prowadzącego księgi rachunkowe, udokumentowanych zastępczymi dowodami księgowymi, o których mowa w ustawie o rachunkowości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w księgach handlowych. Jest zarejestrowany, jako podatnik podatku VAT. W ramach działalności, Wnioskodawca prowadzi sklep spożywczy, który zaopatruje na giełdzie, gdzie skupuje produkty rolne, tj. owoce i warzywa, m.in. od rolników indywidualnych, z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży. Dostawy wymienionych produktów rolnych dokumentowane są za pomocą dowodów zastępczych (zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości) w przypadku, gdy rolnik ryczałtowy nie udostępni swoich danych osobowych oraz odmówi podpisu oświadczenia, że jest rolnikiem ryczałtowym zwolnionym z podatku od towarów i usług.

Dowody te nie zawierają podatku VAT, zawierają natomiast informacje określone w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Do tej pory dowody zastępcze występowały sporadycznie i na niewielkie wartości kwotowe. W ww. sytuacji Wnioskodawca wystawiający zastępczy dowód księgowy oznacza stronę sprzedającą jako „rolnik”, natomiast w pozycji „uwagi” zamieszcza oświadczenie, iż dokonał określonego zakupu o danej wartości, a strona sprzedająca odmówiła zgody na udostępnienie swoich danych osobowych. Dowody te stanowią także podstawę do wprowadzenia tych produktów do ewidencji magazynowej, a następnie do zaliczenia wartości zakupionych produktów do kosztów uzyskania przychodu w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy dowód zastępczy, bez względu na jego wartość, będzie wystarczającym dokumentem, aby zakup ww. produktów mógł zostać zaliczony przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z powyższym, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli wykaże on ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu i nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponoszone koszty ocenia się pod kątem ich celowości, czyli dążenia do uzyskania przychodów i między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Do obowiązków podatników, należy wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów).

W związku z powyższym wnioskodawca uważa, że sporządzany przez niego zastępczy dowód księgowy zawiera elementy wymienione w art. 21 ust. 1 ustaw o rachunkowości i jest prawidłowo udokumentowany w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak więc dokument ten może stanowić podstawę zapisu w księgach rachunkowych, a udokumentowany nim koszt należy uznać za koszt uzyskania przychodu, jeżeli spełnia wymogi zawarte w art. 22 cyt. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r, poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki, wydatek winien:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki związane z zakupem towarów handlowych są bezsprzecznie związane z uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej, jednocześnie nie znajdują się w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. O ile zatem, ich zakup jest prawidłowo udokumentowany, stanowią co do zasady, koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, iż niezależnie od rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych, dokumentem będącym podstawą do ujęcia zakupu towarów handlowych w księgach podatkowych, co do zasady, jest faktura (faktura VAT, faktura VAT-RR - w przypadku zakupu dokonywanego od rolników ryczałtowych).

Jednakże w sytuacji, gdy dla celów ewidencyjnych Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe, a rolnicy nie chcą podać danych do wystawienia faktur VAT-RR, to o ile w świetle przepisów ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2009 Nr 152, poz. 1223 ze zm.), nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, prawnie dopuszczalne jest dokumentowanie ww. transakcji zastępczymi dowodami księgowymi - wydatki stwierdzone tymi dowodami mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. W ww. zastrzeżeniem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.