INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 07.01.2008 r. (data wpływu 10.01.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z zakupem samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.01.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z zakupem samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miasto w grudniu 2007 roku zakupiło samochód na potrzeby Warsztatu Terapii Zajęciowej (jednostki organizacyjnej miasta) do przewozu osób niepełnosprawnych za kwotę 242.500 zł, w tym: kwotę 191.465 zł dofinansował Oddział Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Jednocześnie Oddział PFRON prosi o dostarczenie dokumentu wydanego przez Ministra Finansów lub podległy mu organ odnośnie niemożności obniżenia przez Miasto – płatnika podatku VAT – podatku należnego o podatek naliczony.

Miasto jest podatnikiem podatku VAT. Inwestycja w postaci zakupu samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych nie jest związana z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT – nie przysługuje więc prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Miasto nie ma możliwości wystąpienia z wnioskiem o zwrot podatku VAT.

Miasto z tytułu wykonywania zadań własnych jest zwolnione od podatku dochodowego, nie ma obowiązku ustalenia wielkości kosztów uzyskania przychodów. Z tych względów nie ma możliwości zaliczenia nieodliczonego podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów, tj. nie może skompensować go w postaci zmniejszenia zobowiązań z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy właściwa jest interpretacja Wnioskodawcy o braku możliwości obniżenia przez Miasto podatku należnego o podatek naliczony w zakresie zakupu samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy brak jest możliwości odliczenia podatku VAT przy zakupie samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Podstawowym warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z przepisem § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970 ze zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 08.03.1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 tejże ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy – na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie gminnym – należy m.in. zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Wspomniane zadania własne obejmują m.in. sprawy pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, iż dotacja otrzymana ze środków Oddziału PFRON stanowi dofinansowanie zakupu samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych na potrzeby Warsztatu Terapii Zajęciowej. Realizacja inwestycji mieści się zatem w ramach zadań własnych wykonywanych przez gminę.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przedmiotowej sprawie wnioskodawca warunku tego nie spełnia, ponieważ realizując inwestycję wykonuje zadania publiczne nałożone odrębnymi przepisami.

Reasumując należy stwierdzić, iż Miasto, w zakresie w jakim wykonuje zadania publiczne nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z inwestycją nabycia samochodu przeznaczonego do przewozu osób niepełnosprawnych, gdyż inwestycja ta nie jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.