INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2007r. (data wpływu 31 października 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług odszkodowania uzyskanego w wyniku umowy zawartej na podstawie art. 101 Kodeksu pracy dotyczącym zakazu konkurencji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2007r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług odszkodowania uzyskanego w wyniku umowy zawartej na podstawie art. 101 Kodeksu pracy dotyczącym zakazu konkurencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca z dniem 30 września 2007r. zakończył pracę jako pracownik w firmie X. Od dnia 1 października 2007r. podjął działalność gospodarczą na własny rachunek i zarejestrował się jako podatnik podatku VAT. W dniu 28 września 2007r. jako pracownik zawarł z firmą X, jako pracodawcą, umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy na podstawie art. 101 Kodeksu pracy. Umowa o zakazie konkurencji została zawarta na okres 1 roku i na jej podstawie Wnioskodawcę będzie otrzymywał od pracodawcy odszkodowanie w wysokości 10.700 zł miesięcznie przez okres 1 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług obejmuje również odszkodowanie uzyskane na podstawie umowy zawartej jako pracownik z pracodawcą na podstawie art. 101 Kodeksu pracy...

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie wynika z Kodeksu pracy i powstało w wyniku wykonywania obowiązków pracownika. Odszkodowanie to nie jest związane z obecnie prowadzoną działalnością gospodarczą, w związku z tym nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również zobowiązania do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś) jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowania czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1. zobowiązanie do powstrzymanie się od działania czy tolerowania czynności lub sytuacji musi być odpłatne,
2. zobowiązanie to musi wynikać z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego,
3. musi istnieć konkretny podmiot będący bezpośrednim beneficjentem (konsumentem) tego zobowiązania.

W przedmiotowej sprawie wszystkie powyżej wymienione elementy zostały zachowane.

Jednakże należy zauważyć, że istotnym elementem niezbędnym do tego, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług jest oprócz ustalenia przedmiotu opodatkowania określenie również podmiotu opodatkowania. Bowiem aby doszło do faktycznego opodatkowania dana czynność musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176, ze zm.).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż usługa polegająca na powstrzymaniu się od działalności konkurencyjnej wobec spółki z o. o., z którą Wnioskodawca podpisał umowę z dniem 28 września 2007r., w zamian za wynagrodzenie (odszkodowanie), ma charakter usługi odpłatnej. Umowa została zawarta na podstawie przepisów art. 1011§ 1 i art. 1012 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) Przepisy te stanowią, iż w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji). Przepis art. 1011 § 1 stosuje się odpowiednio, gdy pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się także okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy (…).

Na podstawie zawartej w dniu 28 września 2007r. umowy o zakazie konkurencji, Wnioskodawcę i spółkę z o.o. połączył stosunek prawny, a otrzymane wynagrodzenie za powstrzymanie się od dokonywania określonych czynności, stanowi ekwiwalent za konkretną usługę tj. powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej. Beneficjentem tej usługi jest spółka, z którą Wnioskodawca zawarł umowę, gdyż w ten sposób uzyskała ona gwarancję nieprowadzenia przez Wnioskodawcę działalności konkurencyjnej. Na podstawie powyższego ustalony został przedmiot opodatkowania. Jednakże opodatkowanie podatkiem od towarów i usług, usług, polegających na powstrzymywaniu się czy też na tolerowaniu określonych stanów rzeczy, powstrzymywaniu się od określonego rodzaju zachowań w ramach tzw. klauzuli konkurencyjnej (zakazu konkurencji) może mieć miejsce wówczas, jeśli podmiot świadczący taką usługę jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca umowę o zakazie konkurencji zawarł będąc pracownikiem firmy X, z którą łączył go stosunek pracy do dnia 30 września 2007r. Natomiast Wnioskodawca podjął działalność gospodarczą i jednocześnie zarejestrował się jako podatnik podatku od towarów i usług w dniu 1 października 2007r. Zatem jako pracownik w dniu podpisania umowy o zakazie konkurencji (28 września 2007r.) nie działał on jako podatnik podatku VAT, korzystając z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. W konsekwencji oznacza to, że otrzymywane odszkodowanie, jako niezwiązane z prowadzoną obecnie przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.