Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB2/415-229/07/KCz
z 8 stycznia 2008 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPB2/415-229/07/KCz
Data
2008.01.08



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów


Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
sprzedaż nieruchomości
zbycie


Istota interpretacji
W jaki sposób ustalić podstawę opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w 2007r.



Wniosek ORD-IN 800 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 04 października 2007r. (data wpływu 08 października 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 października 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W maju 2007r. wnioskodawca stał się współwłaścicielem prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz budynku mieszkalnego wzniesionego na tym gruncie. Jego udział we współwłasności zarówno prawa wieczystego użytkowania jak i budynku wynosi #189;. Kwota, za jaką wnioskodawca nabył powyższe udziały została w całości pozyskana z kredytu bankowego. Kredyt ów zaciągnął wnioskodawca wspólnie z drugim współwłaścicielem. W 2007r. wnioskodawca zamierza sprzedać udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu i w budynku na rzecz drugiego współwłaściciela. Cena sprzedaży będzie równa cenie za jaką wnioskodawca kupił powyższe udziały. Zapłata ceny nastąpi poprzez przejęcie długu kredytowego przez nabywcę udziału, skutkiem czego wnioskodawca zostanie zwolniony z długu przez bank.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej powyżej sytuacji, na wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek zapłaty podatku dochodowego...

Zdaniem wnioskodawcy brak jest podstaw do zapłaty podatku, gdyż na zawartej transakcji sprzedaży wnioskodawca nie osiągnie dochodu, ale poniesie stratę. Zgodnie bowiem z art. 30e ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kwotę przychodu uzyskaną ze sprzedaży podatnik ma prawo obniżyć o koszty. Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy przychodem ze sprzedaży jest cena określona w umowie. Kosztami są natomiast w myśl art. 22 ust. 6c ustawy m.in. udokumentowane koszty nabycia powiększone o udokumentowane nakłady. Do kosztów nabycia udziału w prawie wieczystego użytkowania i w budynku wnioskodawca oprócz ceny, za którą te udziały kupił ma prawo doliczyć również koszty związane z obsługą kredytu zaciągniętego na zakup, co doprowadzi w konsekwencji do wygenerowania straty na zawartej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj