POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 z późniejszymi zmianami) po rozpatrzeniu wniosku

z dnia 24 listopada 2006 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie – prawidłowego zakwalifikowania wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na cele związane z utrzymaniem wynajmowanego obiektu biurowego

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sopocie stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, opodatkowaną na zasadach ogólnych, polegającą na wynajmie nieruchomości na własny rachunek i w grudniu 2005 r. przyjął w użytkowanie nowo wybudowany budynek biurowy. Obiekt ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i na podstawie umowy z najemcą na okres 6,5 roku stanowi przedmiot najmu.

W 2006 roku Podatnik poniósł między innymi następujące wydatki związane z utrzymaniem wynajmowanego budynku:

1. wymiana czterech okien (wydatek netto 8.013,60 zł),
2. okucia do wymienionych okien (wydatek netto 1.944,00 zł),
3. wymiana reklamy z logo firmowym najemcy,
4. umieszczona na dachu obiektu (wydatek netto 11.600,00 zł)

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca przedstawił w złożonym wniosku własne stanowisko w sprawie, dokonując klasyfikacji poniesionych wydatków do odpowiedniej grupy, oraz zwrócił się do Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego z zapytaniem, czy dokonana przez Niego klasyfikacja została sporządzona prawidłowo. Mianowicie, w ocenie Podatnika wydatki te należy zakwalifikować jako remont środka trwałego i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu ich poniesienia:

• wymiana czterech okien oraz okuć do wymienionych okien - dotyczy pomieszczeń, w których najemca prosił o zainstalowanie okien uchylnych.

W ocenie Wnioskodawcy różnica w funkcjonalności wymienionych okien nie ma wpływu na wzrost wartości użytkowej środka trwałego i jego jakości,

• koszt reklamy świetlnej (poz. 3) – podczas budowy obiektu reklama już została wykonana, natomiast w trakcie okresu najmu najemca poprosił o zwiększenie wielkości reklamy, a także zmianę sposobu jej podświetlania. W ocenie Wnioskodawcy poniesiony wydatek nie ma wpływu na wzrost wartości użytkowej środku trwałego, gdyż nie przyczynia się do zmiany okresu używania, zdolności wytwórczej i kosztów eksploatacji.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 roku, nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (...).

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, w myśl powołanego wyżej przepisu, winien spełniać łączne następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,

- nie znajdować się na liście kosztów nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c wyżej cytowanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (...).

Stosownie do postanowień art. 22g ust. 17 przywołanej ustawy - jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycie przekracza 3.500,- zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,- zł. i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zatem, jeżeli poniesiony wydatek będzie stanowił koszt uzyskania przychodu, podstawowe znaczenie będzie miała prawidłowa jego klasyfikacja do odpowiedniej grupy, jak również określenie, które z wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę winny być objęte art. 23 ust.1 pkt.1 lit. c). Nakłady bowiem przybierają postać inwestycji lub remontów. O ile nakłady remontowe zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów, o tyle nakłady inwestycyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym, w ciężar kosztów zalicza się natomiast odpisy amortyzacyjne od tych środków.

W rozumieniu z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zmianami) remont to wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu jest przywrócenie (odtworzenie) pierwotnego stanu technicznego środka trwałego, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji – a więc będą to wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych. Różnica pomiędzy remontem a ulepszeniem polega na tym, że remont przywraca jedynie pierwotną wartość użytkową, a ulepszenie zwiększa tę wartość.

Natomiast zgodnie z wyjaśnieniami Ministra Finansów, zawartymi w piśmie z dnia 13.03.1995 roku, Nr PO 3/722-160/94, do ulepszenia środków trwałych zalicza sie wydatki na ich:

1. przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,

2. rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych itp.,

3. rekonstrukcję, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,

4. adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych,

5. modernizację, tj. unowocześnienie środków trwałych.

Różnica pomiędzy nakładami na remonty, a nakładami inwestycyjnymi polega zatem na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych (konserwacja, naprawy), a drugie do podjęcia czy rozszerzenia działalności i to nie tylko w drodze wytworzenia nowego środka trwałego, ale też jego rozbudowę, ulepszenie, przebudowę, powodujące istotną zmianę cech użytkowych.

O ile nakłady remontowe zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów, o tyle nakłady inwestycyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym, w ciężar kosztów zalicza się natomiast odpisy amortyzacyjne od tych środków.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sopocie, mając na uwadze przytoczone przepisy prawa podatkowego, jak również przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny sprawy wyjaśnia:

W zakresie wydatków poniesionych na wymianę czterech okien oraz okuć do wymienionych okien Wnioskodawca wyjaśnił, iż okna te zostały wymienione na uchylne na prośbę najemcy. W Jego ocenie wymiana okien nie spowodowała wzrostu wartości użytkowej środka trwałego, natomiast wydatek ten zakwalifikował jako remont składnika majątku.

Ustosunkowując się do powyższych wydatków należy mieć na uwadze przywołany powyżej przepis art. 22g ust.17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w rozumieniu którego w razie poniesienia wydatków związanych z konkretnym środkiem trwałym, gdy nie zwiększa się jego wartość użytkowa, wydatki te są traktowane jako wydatki na remont i w całości stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia. Jednakże w sprawie należy również mieć na uwadze przywołaną definicję remontu, którego istotą jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, niezmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji tego środka i wynikające z tej eksploatacji. Remont środka trwałego powinien zmierzać zatem do zachowania dotychczasowej substancji.

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym przez Stronę budynek, będący przedmiotem sprawy został przyjęty do użytkowania jako nowowybudowany w grudniu 2005 r. Wydatek na wymianę okien został poniesiony w sierpniu 2006 r. Zatem ich wymiana nie nastąpiła z powodu zużycia podczas eksploatacji lub na skutek upływu czasu, natomiast na prośbę najemcy zostały wymienione na uchylne. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż celem Wynajmującego nie było przywrócenie pierwotnego stanu technicznego środka trwałego, niezmieniające jego charakteru i funkcji, zgodnie z istotą remontu.

Zatem w świetle wyżej przywołanej definicji, nie można potraktować poniesionego przez Wnioskodawcę wydatku na wymianę okien wraz z okuciami jako remontu składnika środka trwałego. W ocenie tutejszego organu podatkowego wydatek ten stanowi modernizację środka trwałego, a więc należy go zaliczyć do wydatków związanych z ulepszeniem środka trwałego i jednocześnie zwiększy on wartość początkową obiektu. Czyli stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Rozpatrując kwestię kwalifikacji wymiany reklamy z logo firmowym najemcy, która została umieszczona na dachu obiektu, organ podatkowy wziął pod uwagę stan faktyczny oraz prawny sprawy. Podatnik w sprawie przedstawił, iż podczas budowy obiektu reklama ta została raz już wykonana, natomiast w trakcie okresu najmu najemca poprosił o jej zwiększenie, a także zmianę sposobu jej podświetlania. Zatem w ocenie Wnioskodawcy wydatek ten należy zakwalifikować do remontu składnika środka trwałego.

Zgodnie z postanowieniami przywołanego powyżej przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodu uzależniona jest m. in. od osiągniętego przychodu, istnienia związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a uzyskiwanym przychodem. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu „wszelkie koszy poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym wszakże warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek ze źródłem przychodów (w przypadku Wnioskodawcy z najmu nieruchomości), a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Czynnikiem pozwalającym uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu jest zawsze przychód, który w niniejszym przypadku jest najem nieruchomości.

W dniu 31 stycznia 2005 roku Podatnik jako Wynajmujący zawarł umowę z Najemcą, w myśl której postanowień - dot. § 3, zobowiązał sie do oddania Najemcy do używania budynek biurowy, a Najemca zobowiązał się do płacenia umówionego czynszu.

Ponadto, Podatnik złożył w tutejszym Urzędzie dodatkowe pisemne wyjaśnienie, iż wymiana reklamy świetlnej nie została uzależniona od postanowień umowy z Najemcę, oraz nie wynika z aneksów do tej umowy. Została ona wykonana na podstawie zasad partnerskich w biznesie. Dodatkowo w piśmie uzupełniającym z dnia 31 stycznia 2007 r. wyjaśnił, iż reklama znajdująca się na dachu budynku dotyczy logo firmy, która aktualnie wynajmuje budynek i jest z tą firmą ściśle związana. W momencie zmiany wynajmującego nie będzie mogła być ponownie wykorzystana, jak również jest urządzeniem niezależnym od innych elementów budynku.

Zatem w świetle przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego, osiąganie przychodu przez Wynajmującego nie zostało uzależnione od wymiany reklamy świetlnej znajdującej się na dachu budynku. W przedmiocie sprawy należy mieć na uwadze również, że działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polega na wynajmie nieruchomości na własny rachunek, zaś zakres prowadzonej działalności nie obejmuje usług reklamowych. Uwzględniając powyższe, tutejszy organ podatkowy stoi na stanowisku, że wydatek poniesiony na wymianę reklamy z logo firmowym najemcy nie stanowi dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodu. Czyli stanowisko w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Odnosząc powyższe do opisanego stanu faktycznego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sopocie postanowił jak w sentencji.