INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2007 roku (data wpływu 21 grudnia 2007 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych ze sprzedażą produktów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych ze sprzedażą produktów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka ponosi obecnie koszty, które nie zostaną ujęte w wartości zapasu wyrobu gotowego ustalonego na dzień 31 grudnia 2007 r. Koszty te, traktowane jako tzw. „koszty sprzedaży”, są odnoszone na podstawie faktur na wynik działalności operacyjnej poprzez księgowanie na kontach zespołu „4” a następnie przenoszone są na koszt własny sprzedanych wyrobów (konto 711 strona Wn).

Do „kosztów sprzedaży”, które nie są ujmowane w wartości zapasu wyrobu gotowego Spółka zalicza m.in. koszty usług:

• transportowych i spedycyjnych,
• ważenia pojazdów wyjeżdżających z terenu Spółki,
• prac przeładunkowych w porcie i magazynach,
• kontroli jakości wyrobów dokonywanej w miejscach ich składowania,
• przechowania wyrobu w magazynach należących do innych podmiotów,
• dzierżawy cystern kolejowych wykorzystywanych do przewozu towarów i ich okresowego składowania.

Część zapasu wyrobów gotowych, wynikająca z ewidencji księgowej według stanu ustalonego na dzień 31 grudnia 2007 r., będzie znajdować się w magazynach zlokalizowanych poza siedzibą Spółki i właśnie tej części zapasu będą dotyczyć ww. „koszty sprzedaży” poniesione w 2007 roku, a dotyczące sprzedaży która zostanie zrealizowana w 2008 roku.

Wyroby, które będą przechowywane poza siedzibą Spółki to:

• polichlorek winylu (wyrób w postaci proszku, przechowywany luzem lub w opakowaniach typu worki big bag),
• ług sodowy (wyrób w postaci roztworu, zapas ustalany w przeliczeniu na 100% czystego ługu),
• soda kaustyczna (wyrób w postaci granulek, przechowywany w workach),
• nawozy azotowe (wyrób w postaci granulek, przechowywany luzem lub w opakowaniach typu worki big bag).

Produkty te mają charakter wyrobów masowych. Do miejsca wysyłki (np. portu) przewożone są z wykorzystaniem różnych środków transportu np. wagonów kolejowych, autocystern, kontenerów. W zależności od przewoźnika świadczącego usługę, wynagrodzenie ustalane jest w oparciu o stawkę za przewóz jednej tony towaru albo za przewiezienie całego ładunku na dystansie 1 kilometra lub do wskazanego miejsca (bez względu na faktyczną masę produktu znajdującą się na środku transportu).

Różne są też bazy do ustalenia wynagrodzenia za pozostałe usługi rozliczane w ramach „kosztów sprzedaży” (np. cena za ważenie wagonu lub samochodu z ładunkiem jest niezależna od ilości przewożonego towaru, koszt prac przeładunkowych uzależniony jest od masy towaru – cena w złotych za tonę, a koszt dzierżawy cystern kolejowych ustalany jest w formie miesięcznego ryczałtu powiększanego o część zmienną wynagrodzenia).

Produkt dowożony jest do portu sukcesywnie, następnie jest składowany przez czas niezbędny do zgromadzenia wyrobu w ilości, która ma być załadowana na statek.

Analogiczne zasady rozliczania „kosztów sprzedaży” dotyczą sytuacji gdy np. w okresach niższego popytu, z uwagi na brak możliwości odpowiedniego składowania wyrobu na terenie Spółki, produkty przesyłane są do wynajętych magazynów. Sprzedaż odbiorcom produktów Spółki realizowana jest (na różnych bazach dostawy) bezpośrednio poprzez wydanie towaru z wynajętego magazynu bez przywożenia tego wyrobu do siedziby Spółki.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy „koszty sprzedaży” wymienione powyżej dotyczące wyrobów stanowiących zgodnie z ewidencją księgową na dzień 31 grudnia 2007 roku zapas należy uznać za koszty pośrednio związane z przychodami i rozliczyć je podatkowo w dacie ich poniesienia (a nie w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody)...

W związku ze zmianą przepisów podatku dochodowego od osób prawnych dotyczących rozliczania kosztów bezpośrednich i pośrednich, wątpliwości Spółki budzi fakt rozliczenia kosztów sprzedaży na przełomie roku 2007/2008. W myśl przepisów art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długość okresu, którego dotyczą.

Zdaniem Wnioskodawcy „koszty sprzedaży” (dotyczące usług: transportowych i spedycyjnych, ważenia, przechowania towaru, prac przeładunkowych, kontroli jakości produktu, przechowywania wyrobu w magazynach należących do innych podmiotów, dzierżawy cystern kolejowych) poniesione w 2007 roku, a dotyczące sprzedaży wyrobów, która będzie dokonana w 2008 roku, z uwagi na fakt, iż kosztów tych nie można jednoznacznie powiązać z konkretnym przychodem, należy traktować jako koszty pośrednie i rozliczyć podatkowo w dacie ich poniesienia tj. w 2007 roku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Powyższe uregulowania prawne rozróżniają dwa rodzaje kosztów: koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu oraz inne koszty niż koszty bezpośrednio związane z przychodem (koszty pośrednie). Ustawodawca jednak nie definiuje tych dwóch pojęć.

Do pierwszej grupy kosztów zaliczamy koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. O tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tą działalność. Oczywiście nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością stanowić może koszt uzyskania przychodów. Ponadto skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów, to cel ten musi być widoczny.

Do drugiej grupy należy zaliczyć natomiast koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, czyli wydatki poniesione na funkcjonowanie firmy, tj. wydatki ogólnoadministracyjne.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego należy stwierdzić, iż co do zasady „koszty sprzedaży” ponoszone są w celu dokonania sprzedaży, czyli w celu uzyskania konkretnego przychodu. W szczególności dostawy realizowane na bazie "F.", przewidują m.in., iż sprzedający ponosi koszty dostarczenia towaru na statek w oznaczonym porcie załadunku, w dniu lub okresie przewidzianym w umowie i w sposób, jaki jest zwyczajowo przyjęty w danym porcie, innymi słowy wszystkie czynności dokonywane przez Spółkę w związku z dostarczaniem określonych towarów na statek związane są z konkretnymi umowami kupna-sprzedaży, wobec czego poniesione koszty powinny być zaliczone do kosztów bezpośrednich, gdyż cel jest wyraźny.

Nieco inaczej przedstawia się sytuacja w przypadku kosztów związanych z przechowywaniem produktów, towarów w magazynach innych podmiotów z uwagi na zmniejszony popyt i brak możliwości ich przechowywania we własnych magazynach Spółki. W takiej sytuacji, o ile nie zachodzi bezpośredni związek ponoszonych kosztów związanych z przemieszczaniem towarów, z uzyskiwaniem konkretnych przychodów – transport towarów nie jest związany z zawartymi umowami kupna-sprzedaży – wówczas koszty takie można zaliczyć do kosztów pośrednich uzyskania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.