INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 27.09.2012 r. (data wpływu 02.10.2012 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne (data nadania 22.11.2012 r., data wpływu 26.11.2012 r., na wezwanie Nr IPPB2/415-871/12-2/MK z dnia 12.11.2012 r. (data nadania 13.11.2012 r., data doręczenia 19.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą przez komornika sądowego wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy zasądzonego wyrokiem sądu rejonowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.10.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą przez komornika sądowego wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy zasądzonego wyrokiem sądu rejonowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym prowadzi na rzecz Wnioskodawcy postępowanie egzekucyjne zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 15 maja 2009 r. (sygn. akt ). Po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2009 r. zasądzono na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy przez Wnioskodawcę w sytuacji, gdy Wnioskodawca był gotowy do jej wykonywania, lecz doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy (kserokopia wyroku w załączeniu). Egzekucję zasądzonych należności prowadzi Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla W.. Za rok 2011 ww. Kancelaria Komornika wystawiła Wnioskodawcy deklarację PIT - 11, w której w pozycji „należności ze stosunku pracy” podano kwotę wyegzekwowanych wynagrodzeń bez należnych Wnioskodawcy odsetek. Taką samą formę dokumentowania otrzymanych z egzekucji kwot stosowano od 2008 r. z tytułu innego wyroku Sądu Pracy. Było to, zdaniem Wnioskodawcy, zgodne z przepisami podatkowymi i nie budziło żadnych wątpliwości Urzędu Skarbowego (kserokopia PIT-11 za 2011 r. w załączeniu). Za rok 2012 Wnioskodawczyni otrzymała deklarację PIT-8C z dopisaną ręcznie w poz. 34 informacją „wynagrodzenie za okres pozostawania bez pracy” z kwotą 41.635,04 zł (kserokopia PIT-8C w załączeniu). Na kwotę tę składa się całość wynagrodzenia wypłaconego w 2012 r. w wysokości 29.611,45 zł., a pozostałą część w wysokości 12.023,59 zł stanowią odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń.

Pracodawca „od kwoty wynagrodzenia 29.611,45 zł, odprowadził składki na ubezpieczenie społeczne obciążające pracodawcę i pracownika (w załączeniu ZUS RMUA raport miesięczny dla osoby ubezpieczonej za miesiąc, w którym dokonano wypłaty pozostałej do egzekucji kwoty wynagrodzenia). Ponieważ taka interpretacja, w przekonaniu Wnioskodawcy, jest niezgodna ze stanem prawnym, Wnioskodawca zwrócił się z pismem do Komornika Sądowego prowadzącego egzekucję o podanie podstawy prawnej takiego postępowania. Wnioskodawca otrzymał odpowiedź, która nie jest przekonująca. Stwierdza mianowicie, że w sprawie wystawienia PIT - 8C dostosowano się do zaleceń kontroli, ale w sprawie uznania wypłat za odszkodowanie już nie (kserokopia odpowiedzi w załączeniu), Taki zapis w deklaracji PIT-8C zmusza Wnioskodawcę do odprowadzenia podatku i składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne także od kwoty odsetek i jest zdaniem Wnioskodawcy niezgodny z prawem podatkowym.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 12.11.2012 r. Nr IPPB2/415-871/12-2/MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• przeformułowanie zawartego we wniosku pytania „Ponieważ deklaracja PIT-8C została już przesłana do urzędu Skarbowego, czy powinnam żądać od Komornika Sądowego korekty tej deklaracji z wpisaną kwota zerową i wystawienia deklaracji PIT-11, z kwotą wynagrodzenia bez odsetek...”, na pytanie dotyczące przepisów prawa podatkowego.

oraz doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego o wskazanie:

• czy otrzymana kwota „wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy” stanowi zaległe wynagrodzenie za pracę wraz z odsetkami i wskazanie podstawy prawnej jego przyznania, czy też otrzymana kwota stanowi odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia (pozostawania bez pracy) wraz z zasądzonymi odsetkami i wskazanie podstawy prawnej jego przyznania.
  
  

Braki uzupełniono w wyznaczonym terminie. W kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że:

Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2005 r. w związku z niezgodnym z prawem trybem rozwiązania umowy o pracę przywrócił Wnioskodawcę do pracy i zasądził od pozwanej wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy. Zapis w wyroku był następujący:” Sąd ... po rozpoznaniu sprawy z powództwa E. (tu jeszcze 3 osoby) przywraca powodów do pracy na poprzednie warunki pracy i płacy u pozwanego - w I. w W., oraz zasądza na rzecz każdego z powodów od pozwanego wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy, pod warunkiem zgłoszenia gotowości do podjęcia pracy u pozwanego w terminie 7 dni od uprawomocnienia się wyroku, ustalając iż wynagrodzenie miesięczne brutto powodów wynosiło: dla E. 3000,28 zł.” Zasądzone tym wyrokiem wynagrodzenie było wypłacane przez Komornika. Dokumentem potwierdzającym przychód ze stosunku pracy był PIT-11, w którym podawano jako przychód kwotę wynagrodzenia w wysokości 3000,28 zł za każdy miesiąc pozostawania bez pracy.

Pomimo poprawnego zgłoszenia gotowości do pracy pracodawca nie dopuścił Wnioskodawcy do wykonywania pracy przez 11 miesięcy. W związku z tym Wnioskodawca wystąpił do Sądu z powództwem o wypłatę wynagrodzenia za okres niedopuszczenia do wykonywania pracy. Sąd Rejonowy wydał w tej sprawie wyrok 15 maja 2009 r. Wyrokiem tym Sąd zasądził na rzecz Wnioskodawcy wypłatę wynagrodzenia i ustawowych odsetek za czas niewykonywania pracy w sytuacji gdy Wnioskodawca był gotowy do jej wykonywania, lecz doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy. Zapis w wyroku dotyczący Wnioskodawcy jest następujący: „zasądza od pozwanego na rzecz powódki E. tytułem wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy przez powódkę w sytuacji „gdy powódka była gotowa do jej wykonywania, lecz doznała przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy w okresie od października 2007 r. do sierpnia 2008 r. kwotę 32.611,73 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Egzekucję tych należności prowadził na rzecz Wnioskodawcy Komornik. Część tego wynagrodzenia była wypłacona przez Komornika w ubiegłym roku i otrzymanym dokumentem był PIT-11, w którym jako kwotę podlegającą opodatkowaniu podano kwotę wynagrodzenia bez odsetek. Za rok 2012 kancelaria Komornika wystawiła dokument PIT-8C, w którym w pozycji 34 wpisano ręcznie „wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy” a w pozycji 35 podano kwotę 41.635,04 zł. która stanowi sumę wynagrodzenia - (29.611,45 zł) i odsetek ustawowych za nieterminową wypłatę wynagrodzenia - (12.023,59 zł.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zaliczenie odsetek ustawowych wypłaconych z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzenia przez pracodawcę może być zaliczone do kwoty podstawowego wynagrodzenia (przychodu ze stosunku pracy) i w związku z tym stanowić podstawę opodatkowania i czy może być stosowana różna interpretacja prawa podatkowego w latach 2011 - 2012 dotycząca tej samej sprawy mimo, że nie nastąpiła zmiana przepisów w tym zakresie.

Zdaniem Wnioskodawcy, taki zapis w deklaracji PIT-8C jest niezgodny z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zmusza Wnioskodawcę do odprowadzenia podatku składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne także od kwoty odsetek.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, „nie stanowią przychodu odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1”. Zapis w tym punkcie jako źródła przychodów wymienia m.in. przychody ze stosunku pracy. Ponieważ otrzymywane poprzez egzekucję kwoty są należnościami wynikającymi ze stosunku pracy, a odsetki są należne z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń „nie stanowią opodatkowanego przychodu.

Wnioskodawca uważa, że jak w latach poprzednich, powinien otrzymać od komornika Sądowego deklarację PIT-11 z kwotą wynagrodzenia bez odsetek jako przychód do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 - 9 ustawy określone zostały źródła przychodów, wśród których wymieniono między innymi w pkt 1 stosunek pracy .

Na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy, wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 42e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy za zakład pracy wypłaty świadczeń określonych w art. 12 dokonuje komornik sądowy lub podmiot niebędący następcą prawnym zakładu pracy, przejmujący jego zobowiązania wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, jest on obowiązany, jako płatnik, do poboru zaliczki na podatek, stosując do wypłacanych świadczeń najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42e ust. 2 ww. ustawy przy obliczaniu zaliczki, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się:

1. koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1;
2. składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, potrącone w danym miesiącu, zgodnie z odrębnymi przepisami.
   
   

Przepis art. 42e ust. 3 cyt. ustawy stanowi, iż zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1 i 2 zmniejsza się o kwotę:

1. o której mowa w art. 32 ust. 3;
2. składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w danym miesiącu ze środków podatnika.
   
   

Zgodnie z art. 42e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwoty pobranych zaliczek na podatek płatnik przekazuje w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W myśl art. 42e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnik jest obowiązany przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Z kolei w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnik jest obowiązany przekazać podatnikowi i do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (art. 42e ust. 6 ustawy).

Z powołanego przepisu wprost wynika, iż w sytuacji, gdy komornik sądowy dokonuje egzekucji zaległego wynagrodzenia za pracę świadczoną na podstawie stosunku pracy, przejmuje obowiązki płatnika i wobec tego jest zobowiązany do naliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy. W takim wypadku, na komorniku sądowym spoczywa również obowiązek terminowego przekazania informacji podatkowej podatnikowi i właściwemu organowi podatkowemu oraz przekazania pobranych zaliczek na rachunek tego organu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wyrokiem Sądu Rejonowego dla Ż. z dnia 15.05.2009 r. sygn. akt zasądzono od pozwanego na rzecz Wnioskodawcy „tytułem wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy przez Wnioskodawcę w sytuacji, gdy Wnioskodawca był gotowy do jej wykonywania, lecz doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy w okresie od października 2007 r. do sierpnia 2008 r. kwotę 32.611.73 zł wraz z odsetkami ustawowymi”. Egzekucję zasądzonych należności prowadził Komornik Sądowy. Za rok 2011 Wnioskodawca otrzymał deklarację PIT - 11, wystawioną przez Kancelarię Komornika, w której w pozycji „należności ze stosunku pracy” podano kwotę wyegzekwowanych wynagrodzeń bez należnych Wnioskodawcy odsetek, natomiast za rok 2012 Wnioskodawca otrzymał deklarację PIT-8C z dopisaną w poz. 34 informacją „wynagrodzenie za okres pozostawania bez pracy” na kwotę 41.635,04 zł, na którą składała się całość wynagrodzenia wypłaconego w 2012 r. w wysokości 29.611,45 zł., a pozostałą część w wysokości 12.023,59 zł stanowiły odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń. Zdaniem Wnioskodawcy taki zapis zmusza Wnioskodawcę do odprowadzenia podatku również od odsetek z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny organ podatkowy zauważa, że wynagrodzenie za pracę jest pojęciem określonym przepisami prawa pracy – dział trzeci ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Z przepisów tych wynika, że wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią (art. 80Kp).

Natomiast z treści art. art. 81 § 1 wynika, że pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania (…). W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z przepisów tych w sposób niewątpliwy wynika, że otrzymana w wyniku egzekucji komorniczej przez Wnioskodawcę kwota wraz z odsetkami ustawowymi zasądzona wyrokiem Sądu Rejonowego dla Ż. z dnia 15.05.2009 r. sygn. akt pozwanego (pracodawcy) „tytułem wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy przez Wnioskodawcę w sytuacji, gdy Wnioskodawca był gotowy do jej wykonywania, lecz doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy w okresie od października 2007 r. do sierpnia 2008 r.” nie jest odszkodowaniem i nie ma charakteru odszkodowawczego, a stanowi wynagrodzenie za pracę.

Jak wynika z cytowanego wyżej art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenie stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności”. Przychodami ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne. Oznacza to, że wszelkie wypłaty, których źródłem jest stosunek pracy łączący pracownika z zakładem pracy stanowią przychody ze stosunku pracy.

Zasądzona wypłata miała swoje źródło w łączącym Wnioskodawcę z pracodawcą stosunku pracy. Zatem wypłaconą kwotę należy zakwalifikować do przychodu ze stosunku pracy. Sąd przywracając Wnioskodawcę do pracy zasądził na jego rzecz wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy, zastrzegając, iż wypłata może nastąpić dopiero po zgłoszeniu przez Wnioskodawcę gotowości do jej podjęcia.

W konsekwencji wskazać należy, iż otrzymane w wyniku egzekucji komorniczej wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy przez Wnioskodawcę w sytuacji, gdy Wnioskodawca był gotowy do jej wykonywania, lecz doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy stanowiło podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, i na płatniku (Komorniku) ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconych kwot oraz wystawienia stosownej informacji (PIT-11 wobec dochodów, od których była pobrana zaliczka na podatek dochodowy lub PIT-8C wobec dochodów, od których nie została pobrana zaliczka na podatek dochodowy) wg zasad określonych w 42e ww. ustawy.

Natomiast kwota zasądzonych odsetek naliczonych z tytułu wypłaty zaległego wynagrodzenia na mocy ww. art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy korzysta ze zwolnienia od podatku, ponieważ z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zostały spełnione przesłanki do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Po pierwsze otrzymana kwota stanowi wynagrodzenie za okres pozostawania pracę mieści się jako mające swe źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunkiem pracy – mieści się w definicji przychodów ze stosunku pracy, określonej w art. 12 ust. 1 ustawy, a tym samym stanowi świadczenie z tytułu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do drugiego warunku, należy stwierdzić, że z „nieterminową wypłatą świadczenia” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy mamy do czynienia wówczas, gdy w terminie wymagalności danego świadczenia, przysługującego na podstawie zawartej umowy, ugody lub prawomocnego orzeczenia, nie zostało ono przez zobowiązanego wypłacone na rzecz wierzyciela. Odsetki naliczane od tego momentu kwalifikują się jako odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty świadczenia.

W konsekwencji ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy korzystają odsetki naliczone z tytułu wypłaty zaległego wynagrodzenia, ale wyłącznie te naliczone za okres od upływu terminu wypłaty wynagrodzenia, określonego w umowie o pracę, do dnia wypłaty tego wynagrodzenia.

Ze stanu faktycznego wynika, że płatnik (komornik) – mimo ciążącego na nim obowiązku – nie wystawił stosownej informacji (PIT-11) i nie odprowadził zaliczki na podatek. Wnioskodawca otrzymał od komornika informację PIT-8C określającą wysokość otrzymanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy za cały 2012 r. wraz z odsetkami. Powyższe nie zwalnia jednak Wnioskodawcy z obowiązku rozliczenia w zeznaniu podatkowym – na zasadach określonych w ustawie – należności otrzymanych za pośrednictwem komornika sądowego. Wykazanie przez komornika w informacji PIT-8C odsetek ustawowych wraz z kwotą z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzenia jako wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy nie można uznać w całości jako przychód ze stosunku pracy, przyjmując go za podstawę do opodatkowania. Jak wskazano powyżej ponieważ wypłacone odsetki są zwolnione od opodatkowania podatkiem dochodowym na mocy art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy, opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy podlegać będzie kwota dotycząca wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

Niezależnie od faktu, czy płatnik pobrał zaliczki na podatek dochodowy, czy tego nie dokonał, podatnik jest zobowiązany do należytego wypełniania obowiązków nałożonych na niego ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynika, że Wnioskodawca – jako podatnik ma obowiązek wykazać po upływie roku podatkowego w zeznaniu rocznym przychód wypłacony przez komornika sądowego z tytułu otrzymanego w 2012 r. wynagrodzenia, jako należności ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i zapłacić należny podatek od uzyskanych dochodów. Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Zgodnie bowiem z wyżej cytowanymi art. 9 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik zobowiązany jest do wykazania w rocznym zeznaniu podatkowym wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów, niezależnie od faktu, czy płatnik zaliczki na podatek dochodowy pobrał, czy też tego obowiązku nie wypełnił.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawca w zeznaniu rocznym, składanym do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, uwzględni otrzymane przychody z tytułu zaległego wynagrodzenia za pracę i zapłaci należy podatek wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 1 ustawy), nawet jeśli zaliczki na podatek dochodowy nie zostały naliczone i potrącone, natomiast nie wykaże przychodu z tytułu otrzymanych odsetek ustawowych.

Reasumując, wykazanie przez komornika w informacji PIT-8C odsetek ustawowych wraz z kwotą z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzenia jako wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy nie można uznać w całości jako przychód ze stosunku pracy, przyjmując go za podstawę do opodatkowania. Jako przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu Wnioskodawca wykaże kwotę otrzymanego wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy przez Wnioskodawcę w sytuacji, gdy Wnioskodawca był gotowy do jej wykonywania, lecz doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, nie będzie natomiast podlegać opodatkowaniu kwota otrzymanych odsetek ustawowych. Wobec powyższego ponieważ nie nastąpiła żadna zmiana w przepisach w tym zakresie, komornik sądowy w stosunku do wypłaty świadczeń określonych w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien postąpić w sposób analogiczny jak w latach ubiegłych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.