INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowo – Usługowego przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2007 r. (data wpływu 30 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie produkcji oleju rzepakowego w składzie podatkowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie produkcji oleju rzepakowego w składzie podatkowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma zamierza rozpocząć produkcję oleju roślinnego (rzepakowego). Otrzymany w procesie tłoczenia metodą na zimno, surowy nie oczyszczony olej przeznaczony będzie do sprzedaży. Produkt może być wykorzystywany przez odbiorców do celów spożywczych lub przemysłowych, jak i może zostać dalej odsprzedany.

Zainteresowany stwierdza ponadto, iż może być on wykorzystywany jako surowiec do wytworzenia biokomponentu (ester kwasów tłuszczowych) przez inne podmioty.

Wnioskodawca jako producent nie będzie określał przeznaczenia wytwarzanego surowca jak i nie będzie oferował go ani wykorzystywał na własne potrzeby jako samoistnego paliwa lub jego domieszki. Odbiorcami surowca będą podmioty krajowe i zagraniczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany produkując, magazynując i wprowadzając do obrotu oleje roślinne ma obowiązek prowadzenia składu podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, po zapoznaniu się z ustawą o podatku akcyzowym i jej późniejszą nowelizacją działalność polegająca na produkcji i magazynowaniu oleju roślinnego nie podlega rygorowi prowadzenia jej w ramach składu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 29, poz. 257 ze zm.) wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi są paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 2 do ustawy.

Z kolei w myśl art. 62 ust. 1 ww. ustawy, do paliw silnikowych i olejów opałowych w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wyroby wymienione w poz. 1-12 załącznika nr 2 do ustawy;
2. pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU i kod CN.

Na podstawie art. 30 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy w składzie podatkowym może być prowadzona działalność polegająca na produkcji, przetwarzaniu lub magazynowaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oraz na ich przyjmowaniu i wysyłce. Produkcja i przetwarzanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych mogą odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym.

Jak wynika z wniosku, Zainteresowany wytwarza surowy olej rzepakowy, który nie jest samoistnym paliwem ani dodatkiem czy domieszką do produkcji biopaliw.

Zgodnie z cyt. wyżej definicją paliw płynnych, olej rzepakowy zalicza się do paliw silnikowych, a więc i wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, wtedy gdy będzie on przeznaczony do użycia albo oferowany na sprzedaż lub używany jako paliwa silnikowe albo jako dodatek lub domieszka do paliw silnikowych. Tylko wtedy wyrób ten musi być produkowany w składzie podatkowym.

Skoro zatem Wnioskodawca wytwarza surowy olej rzepakowy, który potencjalnie może być surowcem służącym innym firmom do wytworzenia biokomponentów, to nie można przyjąć, że decyduje On o bezpośrednim przeznaczeniu takiego oleju do celów napędowych. O takim celu decyduje bowiem dopiero producent biokomponentu.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199 ze zm.) jako biokomponent traktuje się bioetanol, biometanol, ester, dimetyloeter, czysty olej roślinny oraz węglowodory syntetyczne. Przepis ten stanowi więc, iż biokomponentem nie jest każdy olej rzepakowy, tym bardziej surowy, lecz wyłącznie ww. wyroby.

W świetle postanowień art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy, zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego musi posiadać jedynie wytwórca biokomponentu.

Reasumując należy stwierdzić, iż w zakresie planowanej przez Zainteresowanego działalności dotyczącej surowego oleju rzepakowego nie jest wymagane zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, które jest niezbędne dopiero na etapie produkcji biokomponentów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.