INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz.770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko XEXXXXE S.A. przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2007 r. (data wpływu: 29 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca S.A. (obecnie XEXXXXE S.A.) prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na dystrybucji gazu ziemnego do użytkowników indywidualnych oraz przedsiębiorców. W dniu 10 czerwca 2002 r. Wnioskodawca zawarł z PGNiG S.A. umowę sprzedaży naazotowanego gazu ziemnego. Zgodnie z § 1 Umowy PGNiG S.A. była zobowiązana do „zabezpieczenia i dostarczenia” Wnioskodawcy gazu, Wnioskodawca zaś – do zapłaty i odbioru gazu w celu przesyłu, rozprowadzania oraz sprzedaży odbiorcom końcowym.

Według § 7 Umowy Wnioskodawca zobowiązał się do odbioru minimalnych ilości gazu w poszczególnych latach obowiązywania Umowy (2002, 2003 i 2004). W § 7 Umowy zawarto również klauzulę o treści: „Strony zgodziły się stosować formułę „take or pay” („bierz lub płać”) w wysokości 0,5 rocznej należności za gaz, zgodnie z programem zakupu od roku 2003”.

Zawierając Umowę, Wnioskodawca prowadził inwestycję w postaci budowy gazociągu do odbioru zakontraktowanego gazu i dystrybucji do odbiorców końcowych. Ze względu na wady produkcyjne rur przesyłowych oddanie gazociągu do eksploatacji opóźniło się, a odbiór gazu na warunkach i w terminach umownych stał się niemożliwy.

Na podstawie § 7 Umowy PGNiG S.A. wezwała Wnioskodawcę do zapłaty opłat wynikających z klauzuli „bierz lub płać” za lata 2003-2004 oraz wystawiła noty obciążeniowe w dniu 19 lutego 2004 r. (za rok 2003) oraz w dniu 4 lutego 2005 r. (za rok 2004).

Sprawa opłaty za rok 2003 stała się przedmiotem sporu sądowego, który został rozstrzygnięty przez Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2007 r. sygn. akt II C(…). W ocenie Sądu Najwyższego klauzula „bierz lub płać”, stosowana w umowach sprzedaży gazu, zakłada powstanie obowiązku zapłaty już w sytuacji zaoferowania świadczenia przez dostawcę. Ponieważ gotowość dostaw gazu stanowi świadczenie, które rodzi po stronie odbiorcy obowiązek zapłaty, przeto opłaty z tytułu klauzuli „bierz lub płać” nie można postrzegać jako rekompensaty za poniesioną przez dostawce szkodę (surogatu odszkodowania).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy świadczeniu usługi polegającej na gotowości dostaw gazu wynikającej z klauzuli „bierz lub płać”...

Wnioskodawca uważa, że ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy świadczeniu usługi polegającej na gotowości dostaw gazu wynikającej z klauzuli „bierz lub płać”. W opinii Wnioskodawcy z przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. oraz ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wynika, że prawo do odliczenia podatku zależy od związku nabywanych towarów i usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży gazu w celu prowadzenia działalności gospodarczej, tj. sprzedaży gazu odbiorcom końcowym. Sprzedaż gazu przez Wnioskodawcę stanowi odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu VAT. Zdaniem Wnioskodawcy nie powinno budzić wątpliwości, że zachodzi bezpośredni związek między opłatami z tytułu klauzuli „bierz lub płać” a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Podobne uregulowanie zawiera art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług powstaje – z pewnymi zastrzeżeniami – w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny. Według art. 86 ust. 11 ww. ustawy jeżeli podatnik nie obniży kwoty podatku należnego ww. terminie, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Przepisy o podatku od towarów i usług przewidują również sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług mimo, że zachodzą ogólne przesłanki uprawniające podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. oraz art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z przytoczonych przepisów wynika, że do powstania prawa do odliczenia podatku trzeba, nie tylko żeby zakup towaru i usługi pozostawał w związku z czynnościami opodatkowanymi podatnika, ale także żeby wydatki na nabycie towarów i usług można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Związek zakupu towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi może mieć charakter bezpośredni albo pośredni. Za koszty pośrednie uważa się wydatki, które wprawdzie nie mają odzwierciedlenia w uzyskiwanych przychodach, jednak ich ponoszenie warunkuje uzyskanie przychodów.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca nabywa gaz w celu przesyłu, rozprowadzania oraz sprzedaży odbiorcom końcowym, czyli w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Sprzedaż gazu przez Wnioskodawcę stanowi odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu VAT. W tym stanie rzeczy nie trudno dostrzec związek między opłatami z tytułu klauzuli „bierz lub płać” a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

Reasumując, opłaty z tytułu klauzuli „bierz lub płać” pozostają w związku z czynnościami opodatkowanymi, a zatem jeżeli zalicza się je do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, to należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy świadczeniu usługi polegającej na gotowości dostaw gazu wynikającej z klauzuli „bierz lub płać”.

Należy jednak zaznaczyć, że przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga kwestii zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.). W kwestii udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie osobne rozstrzygnięcie.

Natomiast w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług gotowości dostaw gazu została wydana w dniu 29 stycznia 2008 r. interpretacja indywidualna nr ILPP1/443-356/07-2/BP.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.