INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 02.11.2007 r. (data wpływu 05.11.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w Austrii w 2006 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.11.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w Austrii w 2006 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od sierpnia 1990 roku mieszka na stałe w Austrii, gdzie jest zameldowany – fakt ten potwierdza dołączoną kopią austriackiej karty meldunkowej. Po wyjeździe z Polski zamieszkał w Austrii, od 06.08.1990 r. pracuje w firmie X i jest to jedyne jego źródło dochodu (przez okres od 1990 r. do chwili obecnej, nie uzyskiwał w Polsce żadnych dochodów). Zdaniem Wnioskodawcy miejscem opodatkowania pozostawała do tej pory jedynie Austria (w załączeniu certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez Urząd Podatkowy w T potwierdzający obecny status). Do 2006 r. w związku z ustawą o wyłączeniu z progresją, nie zachodziła potrzeba ani konieczność kontaktu z Urzędem Skarbowym w Polsce, ponieważ całość dochodów pochodziła z pracy w firmie X. W roku 2007 na mocy obecnie obowiązującej ustawy o unikaniu podwójnego opodatkowania Wnioskodawca dokonał rozliczenia za rok 2006 z właściwym Urzędem Skarbowym wg miejsca zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca jest żonaty, a żona z dwiema córkami mieszka w K. Oprócz zameldowania w Austrii Podatnik posiada również meldunek w mieszkaniu swojej żony, jednak w związku z pełnoletniością i usamodzielnieniem się córek, a również istniejącymi od dawna problemami małżeńskimi, od kilku lat kontakty z żoną i rodziną stały się sporadyczne. Centrum interesów życiowych stała się faktycznie Austria.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy w związku z nową umową zawartą między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania powstaje u Wnioskodawcy obowiązek opłacania w Polsce podatku dochodowego od dochodów uzyskanych w Austrii...
2. Czy Wnioskodawca może ubiegać się o zwrot podatku dochodowego zapłaconego za 2006 r. ...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

Konieczność dokonania rozliczenia z Urzędem Skarbowym w Polsce jest krzywdząca, jako że defacto wymusza właśnie podwójne opodatkowanie. Podatek dochodowy Wnioskodawca opłaca w Austrii, a na mocy nowej ustawy również w Polsce. Koszty utrzymania w Austrii, są nadal dużo wyższe jak w Polsce. Wnioskodawca czuję się oszukany przez władze polskie, tym, że z jednej strony podjęły renegocjacje np: umowy Polsko-Brytyjskiej, a z drugiej strony doprowadziły do wprowadzenia niekorzystnych rozwiązań dla Polaków pracujących w Austrii. Jest to jawne naruszenie zasady równości wyrażonej w art. 32 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zmianami w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006 r.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepis ten zgodnie z art. 4a ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 polsko - austryjackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wyrażenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Biorąc pod uwagę brzmienie art. 4 ust. 1 umowy przyjąć należy, że rozstrzygające w niniejszej sprawie jest ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Z powyższego wynika, iż definicja „miejsca zamieszkania” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W obowiązujących w 2006 roku przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku, stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż: ze względu na ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Austrią Wnioskodawca nie posiadał w 2006 r. miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski.

W związku z powyższym w 2006 r. podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem rozliczenie podatkowe Wnioskodawcy za 2006 r. winno być dokonane zgodnie z powyższym.

Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej art. 75 § 3 (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) złożenie skorygowanej deklaracji podatkowej jest traktowane jako warunek konieczny, przesłanka nabycia prawa do stwierdzenia nadpłaty podatku. Podatnicy równocześnie ze skorygowaną deklaracją (zeznaniem) powinni złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty jeśli wystąpiła.

W oparciu o art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji).

W myśl art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Na podstawie § 2 ww. artykułu skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Korekta deklaracji oznacza poprawienie błędu w tekście uprzednio złożonej deklaracji (zeznaniu).

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.