INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 września 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2012 r. (data wpływu 3 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania jednorazowej amortyzacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2012 r. do Izby Skarbowej w Katowicach (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej – 5 września 2012 r.) wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania jednorazowej amortyzacji.

Pismem z dnia 16 października 2012 r., Nr IBPBI/1/415-1088/12/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, na podstawie art. 170 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), przekazał ww. wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 18 października 2012 r.).

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 21 listopada 2012 r., Nr IPTPB1/415-632/12-2/ASZ, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 21 listopada 2012 r. skutecznie doręczono w dniu 26 listopada 2012 r., następnie w dniu 3 grudnia 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 29 listopada 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obróbki mechanicznej elementów metalowych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową książkę przychodów i rozchodów, płacąc podatek według skali podatkowej.

Na potrzeby działalności, w lipcu bieżącego roku zakupiła samochód ciężarowy marki F., za kwotę netto 75.369,02 zł. Zgodnie z dowodem rejestracyjnym, maksymalna masa całkowita samochodu wynosi 3.500 kg. Pojazd posiada jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków. Zgodnie z art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnia on warunki pozwalające na niezaliczanie danego pojazdu do samochodów osobowych. Pojazd został zaewidencjonowany jako środek trwały oraz jednorazowo zamortyzowany w lipcu bieżącego roku.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, małemu podatnikowi przysługuje prawo do jednorazowej amortyzacji od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych. Na podstawie art. 5c tej ustawy, pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, spełniające wymagania określone w art. 5a pkt 19, niezaliczane są do samochodów osobowych na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W okręgowej stacji kontroli pojazdów Wnioskodawczyni chciała uzyskać zaświadczenie, o którym mowa w art. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dostała jednak informację, że zgodnie z definicją jest on samochodem ciężarowym, a stacja takich zaświadczeń nie wydaje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy mimo braku zaświadczenia, wystawionego przez okręgową stację kontroli pojazdów prawidłowo został zamortyzowany jednorazowo samochód, który z definicji nie jest samochodem osobowym, tj. jego całkowita masa ładunkowa jest równa 3,5 tony ale posiada jeden rząd siedzeń oddzielony od części ładunkowej...

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni przeformułowała ww. pytanie i zadał następujące pytanie:

Czy samochód ciężarowy o całkowitej masie 3,5 tony, nieposiadający zaświadczenia, o którym mowa w art. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może być jednorazowo zamortyzowany i zaliczony w ciężar kosztów, zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy...

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, samochód został prawidłowo w 100% zamortyzowany w miesiącu przekazania do użytkowania. Zakupiony pojazd, zgodnie z art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest samochodem osobowym, a według art. 22k ust. 7 ww. ustawy, mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczanych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 tej ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do treści art. 22k ust. 8 cytowanej ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

1. mali podatnicy lub
2. podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej z wyłączeniem sytuacji określonych w art. 22 k ust. 11 ww. ustawy.
   
   

Określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jednorazowa amortyzacja – stosownie do treści art. 22k ust. 10 ww. ustawy – stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczącego pomocy w ramach zasady de minimis.

Ponadto, amortyzacji jednorazowej mogą podlegać wyłącznie środki trwałe zaliczane do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. ilekroć w przepisach ustaw wymienionych w art. 2 (ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) i art. 3 jest mowa o samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy.
   
   

Natomiast w myśl art. 7 ust. 2 ustawy zmieniającej, w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w ust. 1 pkt 1-4, pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zatem, aby móc dokonać jednorazowej amortyzacji, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, samochód powinien posiadać dodatkowe badanie techniczne przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz odpowiednią adnotację w dowodzie rejestracyjnym tego pojazdu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obróbki mechanicznej elementów metalowych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową książkę przychodów i rozchodów, płacąc podatek według skali podatkowej. Na potrzeby tej działalności, w lipcu bieżącego roku zakupiła samochód ciężarowy marki F., za kwotę netto 75.369,02 zł. Zgodnie z dowodem rejestracyjnym, maksymalna masa całkowita samochodu wynosi 3.500 kg. Pojazd posiada jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków. Pojazd został zaewidencjonowany jako środek trwały oraz jednorazowo zamortyzowany w lipcu bieżącego roku. W Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów Wnioskodawczyni chciała uzyskać zaświadczenie, o którym mowa w art. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dostała jednak informację, że zgodnie z definicją jest on samochodem ciężarowym, a stacja takich zaświadczeń nie wydaje.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie mogła zastosować tzw. metody jednorazowej amortyzacji, o której mowa w powołanym art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż na gruncie cytowanej ustawy jest on samochodem osobowym. W celu skorzystania z możliwości zastosowania tzw. metody jednorazowej amortyzacji, konieczne jest dodatkowe badanie techniczne przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację, iż zakupiony przez Wnioskodawczynię pojazd samochodowy spełnia wymagania, o których mowa w art. 7 ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw, wraz z adnotacją o spełnieniu tych wymagań w dowodzie rejestracyjnym pojazdu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.