INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących zakupu usług gastronomicznych i cateringowych oraz zakupu artykułów spożywczych w związku z organizowaniem spotkań wewnętrznych, związanych z funkcjonowaniem firmy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2007 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących zakupu usług gastronomicznych i cateringowych oraz zakupu artykułów spożywczych w związku z organizowaniem spotkań wewnętrznych, związanych z funkcjonowaniem firmy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka informuje, iż jej struktura oddziałowa powoduje konieczność organizowania wewnętrznych narad, mających ścisły i wyłączny związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Spotkania te mają na celu ustalenie jednolitego sposobu postępowania przez odpowiednie komórki w poszczególnych oddziałach, omówienie zgłoszonych wątpliwości, problemów, jak również dotyczą prac zespołów i komisji utworzonych do realizacji określonych celów. Ponadto istnieje potrzeba organizowania wewnętrznych spotkań roboczych kadry kierowniczej.

Spółka ponosi koszty związane z organizacją przedmiotowych spotkań. Koszty te dotyczą wynajmu sali, jak również zakupu herbaty, kawy, napojów, ciastek i ewentualnie obiadu w trakcie całodziennego spotkania. Faktury dokumentujące wydatki na narady wewnętrzne posiadają stosowne opisy, w szczególności określające cel spotkania oraz biorące w nim udział osoby.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki dotyczące zakupu:

• usług gastronomicznych, usług cateringowych,
• artykułów spożywczych, a w szczególności: kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, owoców, ciastek,

związane z organizacją spotkań wewnętrznych, w których uczestniczą wyłącznie pracownicy Spółki można zaliczyć do kosztów ogólnych związanych z funkcjonowaniem firmy...

Spółka stoi na stanowisku, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki związane z organizacją narad wewnętrznych, w tym wydatki na zakup usług gastronomicznych, cateringowych oraz artykułów spożywczych można zaliczyć do kosztów podatkowych. Zdaniem Wnioskodawcy w art. 15 ust. 1 ustawodawca zawarł generalną zasadę, w myśl której kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że jeśli określony wydatek nie został ustawowo wyłączony z kosztów poprzez wymienienie jego w katalogu wydatków zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy, jako nie stanowiący kosztów uzyskania przychodów, a podatnik udokumentuje, że jego poniesienie miało na celu osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, to stanowi on koszt podlegający uwzględnieniu w rachunku podatkowym. Zdaniem Spółki kosztem podatkowym są uzasadnione racjonalnie i gospodarczo nakłady i wydatki (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy) związane z działalnością gospodarczą podatnika, który przez ich poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów. Zaznaczyć jednak należy, iż przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wyraźnego stwierdzenia, że pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem musi zachodzić skonkretyzowany i bezpośredni związek przyczynowo skutkowy, ponieważ nie wszystkie koszty ponoszone przez podatników są bezpośrednio związane z osiągnięciem przychodu. Związek ten może mieć także charakter pośredni (art. 15 ust. 4d tej ustawy), jak np. w przypadku kosztów funkcjonowania podatnika. Spółka informuje, iż ponosi koszty związane z organizacją narad wewnętrznych, których potrzeba wynika ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa oraz rozmiaru i specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej, jaką jest dystrybucja energii elektrycznej. Przedmiotowe spotkania mają na celu ustalenie jednolitego sposobu postępowania przez odpowiednie komórki w poszczególnych oddziałach, omówienie zgłoszonych wątpliwości, problemów, jak również dotyczą prac zespołów, komisji utworzonych dla realizacji określonych celów. Niniejsze spotkania służą sprawnemu funkcjonowaniu Spółki, więc uzasadnione zdaje się twierdzenie, iż koszty z nimi związane mają na celu osiągnięcie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Ponadto Spółka nadmienia, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów, w tym alkoholowych, zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Jak wynika z powyższego przepis ten wyłącza z kosztów podatkowych wydatki na wyżywienie związane z reprezentacją. Jednakże w przypadku wydatków na spotkania wewnętrzne nie można mówić o reprezentacji, bowiem poprzez ich poniesienie Spółka nie ma na celu poprawy swojego wizerunku na zewnątrz, zatem ww. przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy nie będzie miał zastosowania. Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o uznanie stanowiska za prawidłowe, iż wydatki na zakup usługi gastronomicznej, cateringowej oraz artykułów spożywczych na spotkania wewnętrzne, w których uczestniczą jedynie pracownicy Spółki, stanowią koszty ogólne związane z funkcjonowanie firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Art. 15 ust. 4d ww. ustawy stanowi natomiast, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 powołanej ustawy kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Zapis ten w szczególności oznacza, że nie jest to katalog zamknięty, a tylko przykładowo wymieniono niektóre wydatki związane z reprezentacją firmy, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Reprezentacja, zgodnie z definicją słownikową, oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną. Są to więc działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi (skierowane na zewnątrz firmy), poprzez kreowanie pozytywnego wizerunku danego podmiotu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika natomiast, iż w organizowanych naradach wewnętrznych i spotkaniach roboczych kadry kierowniczej, mających ścisły związek z funkcjonowaniem firmy, uczestniczą wyłącznie pracownicy Spółki. W związku z tym usługi gastronomiczne, cateringowe i inne wydatki dotyczące zakupu artykułów spożywczych nie pełnią w tym przypadku funkcji reprezentacji firmy, a więc nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy. Wydatki te, jeżeli są kosztami zorganizowania narady czy spotkania na zwyczajowo przyjętym poziomie, i są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

W związku z tym, iż wniosek w ocenie tut. organu – dotyczy jednego stanu faktycznego, zaś opłata została uiszczona w wysokości 150 zł, tj. w wysokości odpowiadającej dwóm stanom faktycznym – część wpłaty (75 zł) zostanie zwrócona na rachunek Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.