W dniu 15 maja 2007r. Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca zgodnie z obowiązkami pracodawcy, wynikającymi z Kodeksu pracy ułatwia pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych, kierując pracowników na szkolenia niezbędne dla wykonywania ich obowiązków zawodowych. Wnioskująca finansuje koszty szkoleń, koszty przejazdów, zakwaterowania i wyżywienia. Z pracownikami korzystającymi ze szkoleń Wnioskodawca zawiera każdorazowo umowę, zgodnie z którą są oni zobowiązani do przepracowania w jednostce okresu trzech lat po zakończeniu szkolenia. Pracownicy podejmują naukę w szkołach lub podnoszą kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych. Organizatorami szkoleń są firmy o różnym statusie, tzn. firmy posiadające akredytację kuratora oświaty, o której mowa w art. 68b ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty oraz firmy, które akredytacji nie posiadają.

Wnioskodawca informuje, iż organizatorami szkoleń są m.in. towarzystwa i instytucje naukowe, centra edukacyjne, centra szkoleniowe, szpitale, instytuty i inne firmy prywatne.

W związku z powyższym, zrodziła się wątpliwość, czy opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych, świadczeń w postaci sfinansowanych przez pracodawcę kosztów szkoleń uzależnione jest od posiadania przez organizatora szkolenia akredytacji kuratora oświaty?

Zdaniem Wnioskującej, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), poniesione przez pracodawcę koszty szkoleń, podnoszących kwalifikacje zawodowych pracowników w ramach form szkolnych i pozaszkolnych, na które kieruje pracodawca, są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych niezależnie od tego, czy organizator szkolenia posiada akredytację kuratora oświaty, czy jej nie posiada.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy podatkowej, źródłem przychodów jest m.in. stosunek pracy. W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przychodem pracownika jest więc każde świadczenie otrzymane w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą, bez względu na źródło finansowania tego świadczenia, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych w art. 21 ust. 1 wskazanej ustawy podatkowej.

Tutejszy organ podatkowy pragnie wskazać, iż w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych funkcjonuje katalog zwolnień przedmiotowych, stanowiący odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy podatkowej, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje w formach pozaszkolnych.

Zwrócić należy uwagę na fakt, iż szkolenie pracowników oraz podnoszenie ich kwalifikacji stanowi obowiązek pracodawcy, wynikający z art. 94 pkt 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), stosownie do którego pracodawca jest zobowiązany w szczególności ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Z kolei art. 103 ww. ustawy wskazuje, iż w zakresie i na warunkach ustalonych w drodze rozporządzenia, przez Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, pracodawca ułatwia pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż warunkiem zastosowania zwolnienia przedmiotowego, wynikającego z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy podatkowej jest, by świadczenia zostały przyznane pracownikowi zgodnie z „odrębnymi przepisami.“ W tym przypadku zasady podnoszenia kwalifikacji zawodowych zostały skonkretyzowane w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 ze zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216 ze zm.).

Jak wskazano w § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, uzyskiwanie i uzupełnienie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych, odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia: kurs, kurs zawodowy, seminarium i praktyka zawodowa.

Formy kształcenia wskazane w rozporządzeniu – co do zasady – są realizowane przez organizatora kształcenia. Organizator szkolenia, w myśl definicji zawartej w § 1 pkt 2 rozporządzenia, to publiczna lub niepubliczna: placówka kształcenia ustawicznego, placówka kształcenia praktycznego oraz ośrodek dokształcania i doskonalenia zawodowego, prowadzące kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych, a także osoba prawna lub fizyczna prowadząca działalność oświatową, wymienioną w art. 83a ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (tekst jednolity Dz. U. z 2004r. nr 256, poz. 2572 ze zm.), obejmującą prowadzenie kształcenia ustawicznego formach pozaszkolnych, dla której uzyskała akredytację, o której mowa w art. 68b ww. ustawy.

W tym miejscu organ podatkowy pragnie wskazać, iż pracownikowi podejmującemu na podstawie skierowania naukę w szkole (§ 4 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych) oraz w formach pozaszkolnych (§ 9 rozporządzenia) przysługuje obligatoryjnie urlop szkoleniowy i zwolnienie z części dnia pracy, płatne według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Jednocześnie, pracodawca fakultatywnie może przyznać pracownikowi dodatkowe świadczenia, takie jak: zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju, gdy nauka odbywa się w innej miejscowości niż miejsce jego zamieszkania i pracy, sfinansowanie czesnego, kosztu zakupów podręczników i innych materiałów szkoleniowych, a także dodatkowego urlopu szkoleniowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż pracownicy Wnioskującej biorą udział w szkoleniach, w których uczestnictwo konieczne jest do zdobycia niezbędnych kwalifikacji związanych z pracą wykonywaną na danym stanowisku. Organizatorami szkoleń są firmy o różnym statusie, tzn. firmy posiadające akredytację kuratora oświaty oraz takie, które akredytacji nie posiadają.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, iż ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystać będzie wartość tych tylko świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych w formach szkolnych i pozaszkolnych, w których dokształcanie pracowników prowadzone jest przez podmioty, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych.

Skoro zatem, pracownicy Wnioskującej uzyskują możliwość uczestniczenia zarówno w szkoleniach, których organizatorami są firmy posiadające akredytację kuratorium oświaty, jak i te, które akredytacji nie posiadają stwierdzić należy, iż ze zwolnienia przedmiotowego, wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy, korzystać będzie tylko ta wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, których organizatorzy posiadają stosowną akredytację, na zasadach określonych w art. 68b ustawy o systemie oświaty. W pozostałych przypadkach, tj. w sytuacji, gdy organizatorem szkolenia będzie podmiot nie posiadający akredytacji, o której mowa we wskazanym przepisie, wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, w których pracownik ma możliwość uczestniczyć, stanowić będzie przychód ze stosunku pracy, zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 1 ustawy podatkowej, podlegający kumulacji wraz z innymi przychodami z tego źródła, uzyskanymi przez danego pracownika od tego zakładu pracy, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, organ podatkowy wskazuje, iż w przedmiotowej interpretacji ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji i stanu faktycznego zawartych w piśmie Wnioskującej. Regulacje art. 14a–d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Przedmiotowa interpretacja, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego, przedstawionego przez Płatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.