Na podstawie art. 216, art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Piotrkowie Tryb. postanawia stanowisko w indywidualnej sprawie przedstawione we wniosku z dnia 17.05.2007r. (wpływ do tut. organu 18.05.2007r.) wg którego nieodpłatne użyczenie maszyn od firmy niemieckiej nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia - uznać za prawidłowe.

Przepis art. 14 a § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, iż stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14 a § 4 powołanej ustawy - Ordynacja podatkowa udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Wnioskiem z dnia 17.05.2007 r. (wpływ do tut. organu 18.05.2007 r.) wystąpił Pan o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie przedstawiając następujący stan faktyczny.

We wniosku podał Pan, że prowadzi działalność gospodarczą, która polega na świadczeniu usług uszlachetniania na rzecz kontrahenta z Niemiec. W ramach tej umowy, kontrahent użycza Fimie X nieodpłatnie maszyny, które mogą być wykorzystywane wyłącznie do świadczonych na rzecz tego kontrahenta usług uszlachetniania. Maszyny te stanowią własność kontrahenta i po zakończeniu współpracy zostaną zwrócone.

Zgodnie z umową użyczenia Firma Niemiecka, zwana użyczającą, ponosi koszty dostarczenia części zamiennych ulegających zużyciu.

W związku z powyższym skierował Pan zapytanie czy bezpłatne użyczenie maszyn od firmy niemieckiej, na rzecz której świadczy Pan usługę jest dla Pana przychodem z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Pana bezpłatne używanie maszyn nie powoduje powstania przychodu, ponieważ umowa, którą Pan zawarł nie jest umową o nieodpłatne użyczenie, lecz wzajemną umową przynoszącą dochody obu stronom.

Stanowisko tut. organu jest następujące.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychodem z działalności gospodarczej jest wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Ustawodawca bliżej nie określił, co należy rozumieć pod pojęciem "nieodpłatne świadczenie", ograniczając się do wskazania w art. 11 ust. 2-2b sposobu i kryteriów ustalania ich wartości. Znaczenie tego pojęcia znajduje się w przepisach prawa cywilnego.

W myśl art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie jest przedmiotem stosunku zobowiązaniowego i może ono polegać na działaniu lub zaniechaniu osoby zobowiązanej, a więc na określonym zachowaniu się, które ze strony zobowiązanego jest działaniem takim jak np. przeniesienie własności rzeczy lub innego prawa, wydanie rzeczy do używania lub użytkowania, zapłata sumy pieniężnej, wykonanie dzieła lub innego rodzaju usług, a także na takim zaniechaniu (nieczynieniu), jak niewykonanie pewnych uprawnień lub czynności (wyrok NSA z 18 kwietnia 2001 r., SA/Sz 85/00, niepublikowany).

Otrzymanie nieodpłatnych świadczeń następuje najczęściej w wyniku zawarcia umowy użyczenia, przez którą zgodnie z art. 710 Kodeksu cywilnego, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Cechą charakterystyczną użyczenia jest bezpłatność i bezinteresowność. Oznacza to, że umowa ta nie może nakładać na biorącego do używania żadnego świadczenia na rzecz dającego do bezpłatnego używania. Umowa nie ma charakteru umowy bezpłatnej, jeżeli strony zobowiązują się do wzajemnych świadczeń (np. dający rzecz zobowiązuje się do jej przekazania a otrzymujący rzecz zobowiązuje się do wykonania czynności lub usług na rzecz dającego).

Z § 1 przedstawionej przez Pana umowy ramowej, którą Pan zawarł z kontrahentem niemieckim wynika, iż aby umożliwić kontynuacyjny przebieg obrotu uszlachetnionego w ramach zawartej umowy pomiędzy firmą niemiecką i Firmą X, Firma X otrzymuje w celu nieodpłatnego użytkowania wymienione w załączniku maszyny.

W ocenie tut. organu otrzymanie przez Pana maszyn do nieodpłatnego użytkowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie powoduje u Pana powstania przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieodpłatnym świadczeniem można nazwać bowiem tylko takie świadczenie, które nie powoduje powstania u otrzymującego rzecz obowiązku dokonania jakichkolwiek wzajemnych świadczeń na rzecz dającego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż udostępnienie przez kontrahenta niemieckiego do nieodpłatnego użytkowania maszyn następuje w celu umożliwienia świadczenia usług uszlachetniania.

Stanowisko Pana przedstawione we wniosku, iż nieodpłatne użyczenie maszyn od firmy niemieckiej nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia - tut. organ uznaje za prawidłowe.

W myśl art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy. Jednocześnie tut. organ informuje, że przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.

Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca do czasu zmiany przepisów prawa, które były przedmiotem interpretacji.