W dniu 8.03.2007r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek ten został uzupełniony pismami, których wpływ do organu podatkowego odnotowano w dniach 29.03.2007r. i 12.04.2007r. W pismach tych Wnioskująca przedstawiła co następuje:

Spółka dokonuje często likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jak i całkowicie umorzonych. W chwili fizycznej likwidacji środków trwałych księgowa wartość netto zaliczana jest do kosztów uzyskania przychodów. Powstała w ten sposób strata rozumiana dla celów podatkowych jako różnica pomiędzy wartością początkową a sumą odpisów amortyzacyjnych wynika z innych przyczyn aniżeli zmiana rodzaju działalności gospodarczej. Likwidacja następuje na skutek fizycznego zużycia środków trwałych. W wyniku likwidacji środków trwałych uzyskiwany jest złom, który jest przyjmowany na magazyn według cen ewidencyjnych, które są ustalane okresowo wg cen rynkowych. Wartość tego złomu w momencie przyjęcia go na magazyn zaliczana jest do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W momencie, gdy złom jest sprzedawany lub wykorzystywany na potrzeby remontu lub inwestycji wówczas przyjęta wartość ewidencyjna złomu uznawana jest odpowiednio jako koszt uzyskania przychodu, koszt remontu lub nakład inwestycyjny.

Spółka podnosi, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 16 ust. 1 pkt 6 wskazują, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Spółka nie zmieniła rodzaju prowadzonej działalności, w dalszym ciągu zajmuje się produkcją i sprzedażą cukru oraz innych produktów przemysłu cukrowniczego.

Brak jest natomiast w opinii Wnioskującej podstaw prawnych w prawie podatkowym, określających moment uzyskania przychodu i poniesienia kosztu dla uzyskiwanego z likwidacji środków trwałych złomu.

Przyjęty złom z likwidacji środków trwałych według Spółki należy zaliczyć, w momencie jego przyjęcia na magazyn, do przychodów Spółki podlegających opodatkowaniu. Wartość przyjmowanego złomu należy określić według cen ewidencyjnych, które winny być ustalane okresowo na podstawie aktualnych cen rynkowych. W przypadku sprzedaży złomu Spółka powinna wystawić fakturę dokumentującą przychody ze sprzedaży oraz ująć jako koszt sprzedaży wartość sprzedanego złomu według ceny ewidencyjnej, po jakiej przyjęty został do magazynu w momencie jego uzyskania. Jeżeli złom zostanie wykorzystany na cele remontowe lub inwestycyjne, to wartość zużytego złomu powinna zostać zaliczona do kosztu remontu lub odniesiona na nakłady inwestycyjne.

Według Wnioskującej wartość złomu, w momencie przyjęcia go na magazyn, zaliczana jest do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym - zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

W momencie, gdy złom jest sprzedawany lub wykorzystywany na potrzeby remontu lub inwestycji, wówczas przyjęta wartość ewidencyjna złomu uznawana jest odpowiednio jako koszt uzyskania przychodu, koszt remontu lub nakład inwestycyjny w oparciu o art. 15 ust. 1i ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka w złożonym wniosku oczekuje zajęcia stanowiska przez organ podatkowy w kwestii uznawania przychodów i kosztów podatkowych związanych z otrzymywanym złomem z likwidacji środków trwałych.

Spółka w piśmie uzupełniającym z dnia 6.04.2007r. podnosi, iż w wyniku fizycznej likwidacji środków trwałych, otrzymywany jest z nich złom, który jest przyjmowany na magazyn po cenach ewidencyjnych ustalanych okresowo wg cen rynkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są w szczególności wartości otrzymanych nieodpłatnie rzeczy.

Wartość otrzymanego złomu w momencie przyjęcia go na magazyn zaliczana jest do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy, określana na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Ustawodawca posługując się określeniem "wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy..." nie zdefiniował w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych co rozumie pod słowem "otrzymanych".

Wg słownika języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN słowo otrzymywać mawiele znaczeń. Słowo otrzymywać oznacza:

1 / dostać coś w darze

2/ stać się odbiorcą jakiegoś polecenia

3/ uzyskać coś z czegoś.

Spółka otrzymuje złom w wyniku likwidacji środków trwałych, czyli otrzymuje "coś z czegoś". Złom pojawia się w wyniku procesu fizycznej likwidacji zużytego środka trwałego. Spółka musi wyceniać złom ze względu na to, iż posiada on na rynku określoną wartość, po której jest on przyjmowany na magazyn. Spółka uznaje wartość otrzymanego złomu za przychód podatkowy w momencie, gdy przyjmuje go na magazyn.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wartość złomu, uznana w dacie jego przyjęcia na magazyn jako przychód podatkowy, w momencie jego zużycia na cele remontu lub wykorzystania w powstającej np. systemem gospodarczym inwestycji jest kosztem uzyskania przychodu, gdyż jest poniesiony /obciążony/ w celu osiągnięcia przychodu lub jego zachowania czy zabezpieczenia, a nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Wnioskującej słowo poniesiony także nie jest zdefiniowane w przedmiotowej ustawie, a wg słownika języka polskiego słowo ponieść/ponosić oznacza:

1. «niosąc, dźwigając kogoś, coś, pójść dokądś»

2. «zostać obarczonym, obciążonym czymś»

3. «doznać, doświadczyć czegoś»

4. pot. «o silnych uczuciach: spowodować utratę panowania nad sobą»

5. pot. «o jakimś impulsie, nakazie wewnętrznym: nakłonić do opuszczenia jakiegoś miejsca»

6. «nosić kogoś, coś przez jakiś czas»

7. «nosić przez pewien czas jakieś ubranie»

W momencie, gdy złom jest sprzedawany, wówczas przyjęta wartość ewidencyjna złomu uznawana jest odpowiednio jako koszt uzyskania przychodu, w oparciu o art. 15 ust. 1i ustawy podatkowej.

Uzupełnienie podania zawiera ważną informację, iż likwidowane przez Spółkę środki trwałe w jakimkolwiek momencie ich likwidacji, aż do chwili przyjęcia z nich powstałego złomu na magazyn, nie zmieniają właściciela, cały czas są własnością Spółki.

Tutejszy organ podatkowy ustosunkowując się do powyżej przedstawionej kwestii, stwierdza co następuje:

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Słusznie Wnioskująca zauważa, iż ustawodawca nie zdefiniował określenia: „otrzymywać”. Jednocześnie jednak Wnioskująca nie zwróciła uwagi na fakt, iż powyższy przepis reguluje kwestie dotyczące otrzymania nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy, praw, świadczeń. Zatem, pojęcie „otrzymania” należy rozpatrywać łącznie z pojęciem „nieodpłatności” i/lub pojęciem „częściowej odpłatności”. Otrzymanie czegoś nieodpłatnie oznacza, zdaniem organu podatkowego, otrzymanie tego (rzeczy, prawa, świadczenia) od odrębnego podmiotu kosztem tego podmiotu, czyli w taki sposób, że podatnik w związku z otrzymaniem np. rzeczy nie ponosi żadnych kosztów i nie musi za nie płacić. Innymi słowy, w zakres „otrzymania nieodpłatnego” wchodzą zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest niezwiązane z kosztami, czy też z inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku jednej stronie, mające konkretny wymiar finansowy. W świetle powyższego, niemożliwe jest stwierdzenie, że po stronie Wnioskującej w momencie przyjęcia złomu do magazynu powstaje przychód podlegający regulacji art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Złom przyjmowany do magazynu Spółki pochodzi ze złomowania przedmiotów (konkretnie środków trwałych) Wnioskującej, których nawet na moment nie przestaje być Ona właścicielką. Nie wystarczy tutaj stwierdzić, że cyt. „Spółka musi wyceniać złom ze względu na to, iż posiada on na rynku określoną wartość, po której jest on przyjmowany na magazyn.” Taka wycena służyć może jedynie celom rachunkowym, ewidencyjnym, nie zaś celom ustalania przychodu podlegającego opodatkowaniu. Nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie określenie, którym posługuje się Spółka dla potwierdzenia zajętego przez Nią stanowiska, że otrzymać można również „coś z czegoś”. Należałoby wówczas stwierdzić, iż Spółka otrzymała nieodpłatnie „coś z czegoś”, a niby z jakiej racji Spółka miałaby płacić komuś za złom, którego już i tak jest właścicielem (przed złomowaniem środki trwałe nie zostały zbyte przez Jednostkę). Dodatkowo należy zauważyć, iż z samą czynnością złomowania mogą i zapewne były związane koszty tegoż złomowania, np. koszty transportu przedmiotu do złomowania, koszty likwidacji (usługa złomowania) i transportu złomu do Spółki. W przypadku fizycznej likwidacji środków trwałych są to wydatki zwiększające stratę powstałą w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy podatkowej i która to strata, za wyjątkiem likwidacji spowodowanej zmianą rodzaju działalności, stanowi koszty uzyskania przychodów. Niemniej jednak poniesienie wydatków związanych ze złomowaniem powoduje, iż nie można stwierdzić, że przyjęcie złomu do magazynu Spółki nie było związane z żadnymi kosztami, a takie stwierdzenie jest z kolei niezbędne do oceny, czy zachodzi w danej sprawie przypadek nieodpłatności.

Podsumowując powyższe, organ podatkowy nie uważa jakoby w momencie przyjęcia złomu (powstałego z własnych środków trwałych) do magazynu, po stronie Wnioskującej powstawał przychód podlegający opodatkowaniu. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż Wnioskująca nie otrzymuje tego złomu od podmiotu trzeciego i nie otrzymuje go nieodpłatnie. Do Wnioskującej należą zarówno środki trwałe, które są złomowane, jak i efekty tego złomowania przyjmowane przez Nią na magazyn. Wobec powyższego organ podatkowy nie zgadza się ze stanowiskiem Spółki, iż w przedmiotowej sprawie okoliczność przyjęcia na magazyn złomu wpłynie na zwiększenie przychodów podatkowych. Organ podatkowy nie zgadza się też ze stwierdzeniem, iż w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy, jak również przywoływany przez Wnioskującą przepis art. 12 ust. 5 ustawy, a co się z tym wiąże, zastosowania nie znajdzie także regulacja art. 15 ust. 1i ustawy w przypadku odpłatnego zbycia złomu przyjętego wcześniej do magazynu Spółki. W opinii organu podatkowego, do przypadku odpłatnego zbycia figurującego na stanie magazynowym Spółki złomu, odnieść należy regulacje art. 14 ustawy. Stosownie do przepisu art. 14 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Tak więc dopiero okoliczność sprzedaży złomu spowoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zarówno w przypadku sprzedaży złomu, jak i jego wykorzystania na potrzeby remontowe lub inwestycyjne, nie znajdzie zastosowania przywoływany przez Jednostkę przepis art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, stanowiący o kosztach uzyskania przychodów. Bowiem obciążenie kosztów uzyskania przychodów nastąpiło już w momencie likwidacji środków trwałych poprzez odniesienie w koszty nieumorzonej wartości tych środków trwałych oraz wydatków poczynionych na tę likwidację (złomowanie). Jednocześnie, ponieważ moment przyjęcia na magazyn złomu jest obojętny podatkowo - nie powstaje w tym momencie przychód, sytuacja wyprowadzenia tego złomu ze stanu magazynowego w przypadku jego sprzedaży lub przekazania na cele remontowe/inwestycyjne, nie będzie powodowała powstania kosztów podatkowych, o których stanowi art. 15 ust. 1 ustawy. W przypadkach związanych ze sprzedażą i przekazaniem na cele remontowe/inwestycyjne złomu, Spółka może obciążać koszty podatkowe jedynie innymi wydatkami niż odnoszącymi się do wartości ewidencyjnej złomu.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.