Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 13 stycznia 2004 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej interpretacji prawa podatkowego w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w związku z przeniesieniem rezydencji podatkowej do Austrii.

Uzasadnienie

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Podatniczka w sierpniu 2006 r. wypowiedziała umowę o pracę jaka łączyła ją z polskim pracodawcą i wyjechała do Austrii. W Austrii Podatniczka zameldowała się, uzyskała pozwolenie na pracę i zawarła umowę o pracę na czas nieokreślony. Od momentu podjęcia pracy w Austrii Podatniczka otrzymuje wynagrodzenie wyłącznie w Austrii, gdzie płaci podatki i składki.

Podatniczka oświadcza, iż wyjechała do Austrii z zamiarem stałego tam pobytu, gdyż jest osobą wolną i bezdzietną, zaś w Austrii mieszka jej narzeczony, z którym zamierza założyć rodzinę. Podatniczka nie planuje powrotu do Polski.

Podatniczka podaje, iż w Polsce posiada jedynie kawalerkę, zakupioną na kredyt hipoteczny.

Zdaniem Podatniczki, centrum jej interesów życiowych zostało przeniesione do Austrii. Podatniczka uważa, iż dochody uzyskane w Polsce w 2006 r. powinna rozliczyć w Polsce, zaś dochody uzyskane w Austrii w 2006 r. powinna rozliczyć wyłącznie w Austrii. Ponadto Podatniczka uważa, iż kolejne zeznanie podatkowe w Polsce powinna złożyć dopiero, gdy podejmie w Polsce pracę lub zmieni kraj zamieszkania.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. – w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.), osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 polsko-austriackiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego w 2006 r. pojęcie „miejsca zamieszkania” nie było zdefiniowane. Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż Podatniczka od dnia wyjazdu do Austrii nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski.

Oznacza to, iż od dnia wyjazdu do Austrii Podatniczka podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Natomiast do dnia wyjazdu, Podatniczka podlegała opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskanych dochodów, na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu zmiana art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2a oraz art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.