POSTANOWIENIE
w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Stosownie do postanowień art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn.zm.)) Naczelnik Urzędu Skarbowego, po zapoznaniu się ze stanowiskiem zawartym we wniosku z dnia 22.06.2007r. i dokonaniu oceny prawnej; orzeka w następujący sposób:
stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Przepis art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn.zm.) zobowiązuje, stosownie do swojej właściwości organy podatkowe do udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach podatników, płatników lub inkasentów, w których nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa i postępowanie przed sądem administracyjnym na ich pisemny wniosek. Stosownie zaś do przepisu art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia.
W dniu 22.06.2007r. zwrócono się do tutejszego organu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. We wniosku odwołano się do następującego stanu faktycznego; we wrześniu 2002r. zakupiono prawo wieczystego użytkowania nieruchomości zabudowanej budynkiem handlowym jednokondygnacyjnym, po wprowadzeniu budynku do ewidencji ustalono indywidualny okres amortyzacji – 36 miesięcy, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stawka amortyzacji wynosiła 33,33%, amortyzację zakończono w lutym 2006r. W trakcie użytkowania nieruchomości ponoszono nakłady inwestycyjne na amortyzowany budynek, prowadzono rozbudowę i nadbudowę budynku, która zakończyła się wydaniem przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dniu 16.05.2007r. pozwolenia na użytkowanie budynku. Po otrzymaniu pozwolenia powiększono wartość początkową budynku o kwotę nakładów poniesionych na jego rozbudowę i nadbudowę. We wniosku przedstawiono stanowisko, z którego wynika, że dokonanie rozbudowy i nadbudowy budynku nie ma wpływu na wysokość stosowanej stawki amortyzacyjnej, która winna być stała w całym okresie użytkowania środka trwałego tj. 33,33% rocznie, gdyż w wyniku prowadzonych prac nie powstał żaden nowy obiekt, co dodatkowo wskazuje na możliwość kontynuacji stosowanej wcześniej stawki amortyzacyjnej. Mając na względzie treść przepisu art. 14a § 3 ustawy Ordynacja podatkowa oraz przepisów art. 22g ust. 17, art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U z 2000r. Nr 14, poz. 176 z pózn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego dokonując oceny prawnej przedstawionego stanowiska uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Z treści art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekroczyła 3.500 zł. i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Przepis art. 22j ust. 1 cytowanej wyżej ustawy, pozwala na ustalenie indywidualnie stawek amotryzacyjnych dla używanych lub ulepszanych budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy – 10 lat. Wyjątek dotyczy trwale związanych budynków handlowo-usługowych wymienionch w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m#179;, domków kempingowych i budynków zastępczych – dla których okres amortyzacj nie może być krótszy niż 3 lata.A zatem, według przedstawionego stanu faktycznego dokonana rozbudowa i nadbudowa budynku nie spowodowała powstania odrębnego obiektu, lecz ulepszenie istniejącego środka trwałego, stąd stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za właściwe.
Niniejsza interpretacja: dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku jak wyżej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.