POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a § 4, w związku z art. 14a § l i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, póz. 60, z późn. zm.), po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 23 marca br. (wpływ do tut. organu 27 marca br.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów miesiąca grudnia 2006 roku, zapłaconych w styczniu 2007 roku faktur otrzymanych w grudniu 2006 roku, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Golubiu-Dobrzyniu uznaje za zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego Pana stanowisko zawarte we wniosku z dnia 23 marca 2007 r.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca br. złożył Pan w tutejszym organie wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczący zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów miesiąca grudnia 2006 roku, zapłaconych w styczniu 2007 roku faktur otrzymanych w grudniu 2006 roku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż prowadząc działalność gospodarczą rozliczał Pan koszty uzyskania przychodów z tejże działalności metodą kasową. Nie korzystał Pan z możliwości ewidencjonowania kosztów na podstawie art. 22 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

We wniosku wyrażone zostało stanowisko, iż mając na uwadze wprowadzone zmiany, wydatki poniesione w styczniu 2007 roku za faktury telekomunikacji i zużyte materiały (dowody księgowe otrzymano w grudniu 2006 roku) zaliczył Pan do kosztów miesiąca grudnia 2006 roku.

Dokonując oceny przedstawionego stanu faktycznego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tutejszy organ zauważa co następuje.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów zostały ustalone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475, z późn. zm.). Rozporządzenie to określa sposób prowadzenia księgi, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi.

Stosownie do § 17 niniejszego rozporządzenia zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych wpisuje się do księgi niezwłocznie po ich otrzymaniu, przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży. Natomiast zapisów dotyczących pozostałych wydatków dokonuje się jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 22 kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Zwrot ˝w celu˝ oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy, co oznacza, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Pojęcie ˝kosztów uzyskania przychodów˝ zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oparte jest na klauzuli generalnej, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów, pod tym jednakże warunkiem że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Zgodnie z niezmienioną treścią art. 22 ust. 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Kwestia potrącalności kosztów była przedmiotem odpowiedzi Ministra Finansów na interpelację poselską nr 4735, w której stwierdzono, że ewidencja pozostałych kosztów (poza zakupem materiałów podstawowych i towarów handlowych) w księdze przychodów i rozchodów następuje w dniu, w którym podatnik wszedł w posiadanie dowodu stwierdzającego zdarzenie gospodarcze, będącego podstawą zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, np. faktura za paliwo, energię elektryczną itp. Bez znaczenia pozostaje fakt, w jakiej formie następuje zapłata zobowiązań wynikających z tego dowodu księgowego (raty, kompensata, odroczony termin płatności).

Natomiast od 1 stycznia 2007 r., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu – art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie przedstawionych okoliczności faktycznych należy stwierdzić, że w świetle obowiązującego w grudniu 2006 r. i styczniu 2007 r. stanu prawnego, Pana stanowisko dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów miesiąca grudnia 2006 roku, zapłaconych w styczniu 2007 roku faktur otrzymanych w grudniu 2006 roku, uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § l ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), naczelnik urzędu skarbowego stosownie do swojej właściwości na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Udzielenie interpretacji w myśl § 4 art. 14a następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.