Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty działając na podstawie:

• art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)
• art. 26 ust. 1 pkt 6 i ust. 7a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)

uznaje za prawidłowe stanowisko Pani wyrażone we wniosku z dnia 27.02.2007 r. (uzupełnionym w dniu 22.03.2007 r.) w sprawie odliczenia od podstawy obliczenia podatku w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne poniesionych wydatków na zakup baterii do aparatu słuchowego, wkładki usznej (wraz z przewodami łączącymi wkładkę z aparatem) oraz wydatków na konserwację i naprawę aparatu słuchowego.

W dniu 27.02.2007 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż jest Pani osobą niepełnosprawną zaliczoną do III grupy inwalidzkiej z uwagi na obustronny ubytek słuchu. Nosi Pani aparat słuchowy, bez którego nie mogłaby funkcjonować w społeczeństwie.

Pani zdaniem, przysługuje Pani uprawnienie do odliczenia w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne poniesionych wydatków na zakup baterii do aparatu słuchowego, osobistej wkładki usznej (wraz z przewodami łączącymi wkładkę z aparatem) oraz wydatków na konserwację i naprawę aparatu słuchowego, ponieważ jest Pani osobą niepełnosprawną z powodu utraty słuchu oraz posiada Pani faktury i rachunki potwierdzające w/w wydatki.

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. W myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 w/w ustawy, za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Wysokość tych wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 26 ust. 7c). Jak stanowi art. 26 ust. 7b w/w ustawy, wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. Zgodnie z treścią art. 26 ust. 7d w/w ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Dla celów skorzystania z odliczenia od dochodu na mocy powołanych przepisów, zakupiony (naprawiony) sprzęt musi spełniać określone kryteria - powinien być to sprzęt o indywidualnym charakterze, dostosowany do konkretnej niepełnosprawności, niezbędny w jej rehabilitacji oraz ułatwiający wykonywanie czynności życiowych odpowiednio do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż jest Pani osobą niepełnosprawną zaliczoną do III grupy inwalidzkiej z uwagi na obustronny ubytek słuchu. Nosi Pani aparat słuchowy, bez którego - jak Pani wskazuje - nie mogłaby funkcjonować w społeczeństwie. Dlatego poniosła Pani wydatki na zakup baterii do aparatu słuchowego, osobistej wkładki usznej (wraz z przewodami łączącymi wkładkę z aparatem) oraz wydatki na konserwację i naprawę aparatu słuchowego. W opisanym stanie faktycznym należy uznać, iż aparat słuchowy jest urządzeniem ułatwiającym Pani - jako osobie niepełnosprawnej z obustronnym ubytkiem słuchu - wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z Pani niepełnosprawności. Jednocześnie dokonując rozstrzygnięcia, czy poniesione przez Panią wydatki podlegają odliczeniu w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne należy mieć na uwadze, że aparat słuchowy, aby prawidłowo funkcjonował i faktycznie ułatwiał osobie niesłyszącej wykonywanie czynności życiowych, wymaga wymiany baterii oraz zaopatrzenia w indywidualną wkładkę uszną (wraz z przewodami łączącymi wkładkę z aparatem). W związku z tym, w ocenie tut. organu, wydatki na zakup baterii do aparatu słuchowego, osobistej wkładki usznej (wraz z przewodami łączącymi wkładkę z aparatem) oraz wydatki na jego konserwację i naprawę są wydatkami na cele rehabilitacyjne w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego, przysługuje Pani uprawnienie do odliczenia w/w wydatków w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne. A zatem, stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanego przez Panią zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) przedstawiona interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawców. Jeśli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Interpretacja o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.