Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty działając na podstawie:

• art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)
• art. 22 ust. 9 pkt 4 i ust. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)

uznaje za nieprawidłowe stanowisko wyrażone we wniosku z dnia 23.01.2007 r. w sprawie zasad ustalania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia.

W dniu 23.01.2007 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż w 2006 roku wykonywał Pan pracę na podstawie umowy zlecenia w miejscowości położonej poza Pana stałym miejscem zamieszkania. Pana praca polegała m.in. na koordynacji realizowanych robót oraz na prowadzeniu narad koordynacyjnych z udziałem uczestników procesu inwestycyjnego. Każda narada jest potwierdzona pisemnymi dokumentami podpisanymi przez uczestników narady, w postaci list obecności i protokołów z ustaleń. Na narady jeździł Pan samochodem prywatnym. Zleceniodawca nie dokonywał Panu zwrotów kosztów przejazdów oraz nie wystawiał Panu delegacji służbowych.

Wskazuje Pan, iż w rozliczeniu rocznym za 2006 rok zamierza Pan zastosować koszty uzyskania przychodów w wysokości wyższej niż 20% uzyskanego przychodu, zaliczając do poniesionych kosztów uzyskania przychodów koszty przejazdu prywatnym samochodem w wysokości iloczynu liczby przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu w kwocie 0,7846 zł.

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Jednakże w myśl art. 22 ust. 10 w/w ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Natomiast zgodnie z generalną zasadą ustalania kosztów uzyskania przychodów określoną w art. 22 ust. 1 w/w ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Dokonując analizy powołanych przepisów należy zauważyć, że w odniesieniu do przychodów z tytułu działalności wykonywanej osobiście m.in. z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia, procentowa norma kosztów uzyskania wynosi 20% uzyskanego przychodu. Jednakże w zeznaniu rocznym podatnicy osiągający w/w przychody mogą zastosować koszty w wysokości kosztów faktycznie poniesionych, jeżeli udowodnią, że koszty te były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej. Przepisy ustawy nie określają sposobu dokumentowania ponoszonych wydatków. Jednakże zastosowanie kosztów faktycznie poniesionych jest uzależnione od udowodnienia poniesienia wydatków. Oznacza to, że podatnik musi posiadać dokumenty faktycznego poniesienia kosztów. Ponadto, zgodnie z generalną zasadą ustalania kosztów uzyskania przychodów, zaliczenie faktycznie poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów musi być oparte na związku przyczynowo-skutkowym pomiędzy ich poniesieniem a osiągniętymi przychodami.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w 2006 roku wykonywał Pan pracę na podstawie umowy zlecenia w miejscowości położonej poza Pana stałym miejscem zamieszkania. Pana praca polegała m.in. na koordynacji realizowanych robót oraz na prowadzeniu narad koordynacyjnych z udziałem uczestników procesu inwestycyjnego. Każda narada jest potwierdzona pisemnymi dokumentami podpisanymi przez uczestników narady, w postaci list obecności i protokołów z ustaleń. Na narady jeździł Pan samochodem prywatnym. W rozliczeniu rocznym za 2006 rok zamierza Pan zastosować koszty uzyskania przychodów w wysokości wyższej niż 20% uzyskanego przychodu, zaliczając do poniesionych kosztów uzyskania przychodów koszty przejazdu prywatnym samochodem w wysokości iloczynu przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu w kwocie 0,7846 zł. W opisanym przez Pana stanie faktycznym, wydatki na przejazdy prywatnym samochodem pozostają w związku z uzyskanym przez Pana przychodem. Jednakże, aby mógł Pan przyjąć w zeznaniu rocznym koszty faktycznie poniesione musi Pan posiadać dokumenty faktycznego poniesienia tych kosztów. Dokumenty w postaci list obecności i protokołów z ustaleń podpisane przez uczestników narad nie stanowią dowodów poniesienia przez Pana wydatków na dojazd do miejsca, w którym odbywały się narady. Zatem, nie stanowią one dowodów dokumentujących faktycznie poniesione przez Pana koszty. Należy zauważyć, że w przypadku kosztów używania samochodu dla celów działalności wykonywanej osobiście, w tym m.in. wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia, przepisy ustawy nie przewidują możliwości uwzględnienia wydatków według stawek za kilometr przebiegu pojazdu na potrzeby tej działalności. Wskazany przez Pana sposób ustalenia kosztów może być stosowany jedynie pomocniczo. Natomiast dla celów dowodowych konieczne jest posiadanie przez Pana dowodów poniesienia wydatków np. na zakup paliwa. Wobec powyższego, w rozliczeniu rocznym za 2006 rok nie może Pan zastosować kosztów uzyskania przychodów w wysokości wyższej niż 20% uzyskanego przychodu, zaliczając do poniesionych kosztów uzyskania przychodów koszty przejazdu prywatnym samochodem w wysokości iloczynu liczby przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu w kwocie 0,7846 zł. A zatem, stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanego przez Pana zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) przedstawiona interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawców. Jeśli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Interpretacja o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.