INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznania przychodu podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony o brakującą opłatę w dniu 22 marca 2012 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznania przychodu podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności, sprzedaje vouchery, które mogą zostać wykorzystane w danym okresie na usługi świadczone przez Spółkę. Przed wydaniem vouchera musi on zostać w całości opłacony. Każdy voucher posiada ściśle określoną datę ważności.

W momencie wydania vouchera kupującemu go jest wystawiana nota księgowa, bez wykazania wartości podatku od towarów i usług. Spółka nie rozpoznaje w momencie wydania vouchera żadnego przychodu. Dopiero skorzystanie z usługi przez okaziciela vouchera stanowi podstawę do wystawienia faktury VAT lub paragonu fiskalnego i rozpoznania obowiązku podatkowego przez Spółkę, zarówno w zakresie podatku od towarów i usług, jak i podatku dochodowego od osób prawnych.

Jeśli upłynie termin ważności, na jaki został wystawiony voucher i nie można nim już uregulować płatności za wykonane usługi, Wnioskodawca w dacie przeterminowania vouchera rozpoznaje przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w pełnej kwocie tego vouchera. Jednocześnie, fakt przeterminowania vouchera nie rodzi obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy z punktu widzenia przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych postępowanie Spółki w zakresie voucherów jest prawidłowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, sam fakt sprzedaży vouchera nie stanowi podstawy do rozpoznania przychodu.

Bezspornym dla Spółki pozostaje fakt, że voucher nie jest towarem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi on jedynie środek płatniczy. Warunkiem rozpoznania przychodu jest wykonanie usługi przez Spółkę.

W przypadku zaś przeterminowania vouchera Spółka w dacie przeterminowania vouchera rozpoznaje przychód w pełnej wartości vouchera.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej określa przepis art. 12 ust. 3a ww. ustawy. Stanowi on, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Ustawodawca przewidział także szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych. Zastosowanie ma wówczas przepis art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

Ponadto, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d – zgodnie z art. 12 ust. 3e omawianej ustawy – za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności sprzedaje vouchery, które mogą zostać wykorzystane w danym okresie na usługi świadczone przez Spółkę. Przed wydaniem vouchera musi on zostać w całości opłacony. Każdy voucher posiada ściśle określoną datę ważności. W momencie wydania vouchera kupującemu go jest wystawiana nota księgowa. Dopiero skorzystanie z usługi przez okaziciela vouchera stanowi podstawę do wystawienia faktury VAT lub paragonu fiskalnego i rozpoznania obowiązku podatkowego przez Spółkę, zarówno w zakresie podatku od towarów i usług, jak i podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast w sytuacji, gdy upłynie termin ważności, na jaki został wystawiony voucher i nie można nim już uregulować płatności za wykonane usługi, Wnioskodawca w dacie przeterminowania vouchera rozpoznaje przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w pełnej kwocie tego vouchera.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pl) „voucher” to:

1. dowód na piśmie,
2. dokument świadczący o zawarciu transakcji,
3. oświadczenie lub upoważnienie na piśmie,
4. certyfikat, list uwierzytelniający.
   
   

Z powyższego wynika, iż voucher nie jest rzeczą, ani prawem majątkowym, nie mieści się także w pojęciu „usługa”. Jest jedynie dokumentem, który poświadcza przysługujące jego posiadaczowi uprawnienia, np. do nabycia w oznaczonym terminie pewnego świadczenia (lub zakupu towaru). Należy zatem uznać, iż wydanie (sprzedaż) vouchera nie jest wydaniem towaru ani świadczeniem usługi.

Tym samym, w dacie wydania vouchera nie powstaje po stronie Spółki przychód podatkowy. Takowy powstanie dopiero w momencie wykonania przez Nią usługi.

Skoro przychód podatkowy winien być rozpoznany w momencie wykonania usługi, to też otrzymaną zapłatę za voucher należy traktować jako zaliczkę na poczet późniejszego wykonania usługi. Tego rodzaju przysporzenia są wyłączone z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (…).

Natomiast w sytuacji, gdy w oznaczonym terminie klient nie zrealizuje uprawnień wynikających z vouchera, Spółka ma obowiązek rozpoznania przychodu w wysokości niewykorzystanej przez klienta, na ostatni dzień okresu rozliczeniowego.

Reasumując, sposób rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży vouchera, w sytuacji gdy uprawnienia z niego wynikające zostaną zrealizowane bądź nie jest prawidłowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo informuje się, iż w przedmiocie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.