P O S T A N O W I E N I E

Działając zgodnie z art.216 oraz art.14a §1 i 4 ustawy z dn. 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa /Dz.U.nr 8 z 2005r. poz.60 z późn. zm./, po rozpatrzeniu wniosku Spółki z o.o. z dnia 06.05.2007r. /data wpływu 09.05.2007./uzupełnionego pismem z dnia 30.05.2007r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa – Bemowo postanawia uznać, że stanowisko podatnika zawarte we wniosku jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem z dnia 06.05.2007r. Spółka z o.o. zwróciła się do tutejszego Organu podatkowego w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14a §1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Pytanie podatnika dotyczy sposobu rozliczania kosztów wyrażonych w walutach obcych związanych bezpośrednio z przychodami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że firma zajmuje się sprzedażą urządzeń do druku wielkoformatowego nabywanych zarówno w drodze importu z krajów azjatyckich jak i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z krajów należących do Unii Europejskiej. Nabywane towary sprzedawane są w różnych okresach i rozchodowane są z magazynu pojedynczo przez kilka miesięcy.Podając własne stanowisko w sprawie Spółka uważa, iż intencją ustawodawcy wyrażoną w art.15 ust.1 i art.15 ust. 4c ustawy było powiązanie kursu używanego przez podatnika z zapisami dokonywanymi w księgach rachunkowych. Z uwagi jednak na możliwość wystąpienia różnicy pomiędzy datą przyjęcia towaru w księgach rachunkowych a zarachowaniem kosztu, który powstaje dopiero w momencie jego sprzedaży przytoczone przepisy stają się z praktycznego punktu widzenia niemożliwe do zastosowania.Zdaniem Spółki z uwagi na dokonywaną przez podatnika ilość transakcji sprzedaży (detaliczna i hurtowa sprzedaż urządzeń do druku wielkoformatowego) literalne zastosowanie art.15 ust. 1 oraz art.15 ust. 4c wymuszałoby na Spółce obowiązek zastosowania dla określenia kosztu związanego ze sprzedażą pojedynczej dostawy towaru – nawet kilkudziesięciu kursów wymiany. Za właściwy zatem Spółka uznała:dla importu towarów – kurs średni NBP z dnia poprzedzającego zarachowanie dokumentu SADw księgach,dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – kurs średni NBP z dnia poprzedzającegodatę zarachowania faktury w księgach Spółki.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Bemowo po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami uznaje stanowisko strony za prawidłowe informując co następuje:

Wykazywanie kosztów poniesionych w walutach obcych reguluje art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U. nr 54 z 2000r. poz. 654 ze zm/. Zgodnie z tym przepisem koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Dzień ten został przez ustawodawcę zdefiniowany w art. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do tego przepisu za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem przypadku gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.Uwzględniając przytoczone powyżej przepisy w odniesieniu do przedmiotowego wniosku, za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień zarachowania dokumentu SAD lub faktury. Zatem przyjęty przez Spółkę system przeliczania kosztów wyrażonych w walutach obcych jest prawidłowy w przypadku:- importu towarów – kurs średni NBP z dnia poprzedzającego zarachowanie dokumentu SADw księgach,wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – kurs średni NBP z dnia poprzedzającegodatę zarachowania faktury w księgach Spółki.

Niniejsza interpretacja co do zkresu stosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i stanu prawnego obowiazującego w dniu jej udzielenia . Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika.