INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana P. K., przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2007 r. (data wpływu 19 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT na małżeństwo oraz podawania na fakturze numeru identyfikacji podatkowej jednego z małżonków - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT na małżeństwo oraz podawania na fakturze numeru identyfikacji podatkowej jednego z małżonków. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 sierpnia 2007 r. (data wpływu 6 sierpnia 2007 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką prowadzą odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych wg liniowej 19% stawki podatku. Małżonkowie, na zasadach majątkowej wspólności ustawowej są właścicielami niezabudowanej nieruchomości gruntowej, do tej pory w żaden sposób nie związanej z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy bądź małżonki.

Nieruchomość ta ma być obecnie przeznaczona pod budowę zakładu usługowego, w którym działalność prowadzić będą zarówno Wnioskodawca jak i małżonka.

Dodatkowo we wniosku zawarto stwierdzenie, iż działalność jaką aktualnie prowadzą małżonkowie jak i zamierzają prowadzić w wybudowanym zakładzie podlega w całości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano (w zakresie podatku od towarów i usług) następujące pytania.

1. Na kogo winny być wystawione faktury VAT dokumentujące nabycie towarów i usług związanych z realizacją inwestycji i w czyjej dokumentacji należy przechowywać oryginał faktury...
2. Jeżeli jako nabywca na fakturze występować będzie małżeństwo, to jaki numer identyfikacji podatkowej winien widnieć na fakturze...

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Faktury winny być wystawione na małżeństwo (P. i A. K.). Bez znaczenia jest w czyjej dokumentacji przechowywany będzie oryginał faktury. Jeden dokument (faktura VAT) stanowić będzie podstawę do odliczenia dla obydwu podatników.
2. Wystarczy, iż na fakturze widniał będzie numer identyfikacji podatkowej jednego z małżonków. Wnioskodawca podkreśla, że systemy komputerowe służące do wystawiania faktur, nie przewidują możliwości wpisania w pole NIP więcej niż jednego numeru.

Wg Wnioskodawcy stanowisko zawarte w powyższych punktach znajduje swoje potwierdzenie w wyroku ETS z dnia 21 kwietnia 2005 r. zapadłym w sprawie Finanzamt Bergisch Gladbach (C-25/03).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, dotyczącego wystawiania faktur VAT na małżeństwo oraz podawania na fakturze numeru identyfikacji podatkowej jednego z małżonków stwierdza się, co następuje:

Na mocy przepisu art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zgodnie natomiast z przepisem art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) – faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11; (........).

Wskazać ponadto należy, iż uregulowanie zawarte w § 21 ust. 1 i ust. 2 cyt. rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. obliguje wystawcę faktury i faktury korygującej do jej wystawienia co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Oryginał faktury i faktury korygującej winien zawierać wyraz „ORYGINAŁ”, a kopia faktury i kopia faktury korygującej – wyraz „KOPIA”.

Z treści powyższych przepisów nie wynika zakaz wystawiania faktur na więcej niż jeden podmiot. Zatem nabywcą towaru czy usługi może być więcej niż jedna osoba, a dane zwarte w fakturze VAT muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Wobec powyższego zdaniem tut. organu, w przypadku transakcji, w której po stronie nabywcy występują małżonkowie prowadzący odrębnie działalność gospodarczą, faktura potwierdzająca dokonanie sprzedaży, powinna być wystawiona na obojga małżonków jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska, numerem identyfikacji podatkowej.

Ten ostatni wymóg zgodny jest z przepisem § 11 ust. 1 cyt. rozporządzenia, stosownie do którego tylko faktury wystawiane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych mogą nie zawierać danych dotyczących nabywcy, określonych w § 9 ust. 1 pkt 2.

Przepis ten nie dotyczy więc sytuacji, gdzie jako nabywca występuje osoba fizyczna prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, w takim bowiem przypadku umieszczanie numeru identyfikacji podatkowej na fakturze sprzedaży jest obligatoryjne. Wskazać przy tym należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze nie określają sposobu w jaki faktury winny być wystawiane. Jeśli zatem sprzedawca dysponuje systemem komputerowym uniemożliwiającym wpisanie na fakturze więcej niż jednego numeru identyfikacji podatkowej nabywców, brak jest przeszkód aby ręcznie dopisać brakujący numer na oryginale i kopii faktury.

Odnośnie kwestii przechowywania oryginału faktury, zasadny jest pogląd Wnioskodawcy, że przedmiotowa faktura może być przechowywana przez któregokolwiek z małżonków będących nabywcami danego towaru bądź usługi. Fakt posiadana przez drugiego z małżonków kopii, odpisu itp. oryginalnej faktury, nie oznacza bynajmniej, że podstawą do odliczenia kwoty podatku naliczonego nie jest oryginał faktury VAT. To na podatniku jednak w takiej sytuacji ciąży obowiązek udowodnienia istnienia oryginału faktury i wskazania miejsca, w którym się znajduje, a same faktury winny być przechowywane zgodnie z wymogami określonymi w § 23 cyt. rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. co nakłada na podatnika (m.in.) taki sposób przechowywania dokumentów, który pozwala na łatwe ich odszukanie.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego dotyczącej wystawiania faktur VAT na małżeństwo oraz podawania na fakturze VAT numeru identyfikacji podatkowej tylko jednego z małżonków – uznaje się za nieprawidłowe.

Odnośnie pytania zawartego we wniosku, dotyczącego wskazania, który z małżonków i w jakiej proporcji ma prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją inwestycji – wydana została odrębna interpretacja indywidualna.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.