P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki "X" o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny

P O S T A N A W I A

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka, w związku z zagranicznymi delegacjami służbowymi swoich pracowników, skorzystała z możliwości elektronicznej rezerwacji hotelu w Niemczech oraz biletu na przelot tanimi liniami lotniczymi. W przypadkach obu rezerwacji Spółka posiada potwierdzenia rezerwacji oraz dowód zapłaty w postaci automatycznego obciążenia przez dostawcę usług firmowej karty kredytowej. W przypadku rezerwacji hotelu poprzez stronę internetową nie istniała możliwość otrzymania faktury lub rachunku. W przypadku korzystania z usług tanich linii lotniczych, przy rezerwacji internetowej, numer rezerwacji wraz z dowodem tożsamości daje prawo do przelotu.

Wątpliwość Spółki budzi, czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, regulującego wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, podstawą do objęcia wydatków na rezerwację hotelu oraz przelot zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych może być dokument będący wydrukiem internetowym oraz wydruk operacji bankową kartą kredytową, pod warunkiem uzupełnienia ich o dane, jakie powinien zawierać dowód księgowy.

Zdaniem Spółki, zestawienie dokumentów: rezerwacji i zapłaty firmową kartą kredytową daje wystarczające potwierdzenie poniesienia przedmiotowych wydatków i stanowi podstawę do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość, została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 11 ust.1 w/w ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust.1 pkt 6 i 9 i art. 20 ust.3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 w/w ustawy, zgodnie z którym - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia ustala sie wg. cen zakupu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

• podróży służbowej pracownika,
  
• podróży osoby nie będącej pracownikiem
  - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, na które powołał się ustawodawca, są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (t.j. Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że w przepisach art. 21 ust. 1 pkt 16 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca nie uzależnił zastosowania przedmiotowego zwolnienia od formy udokumentowania przez pracownika poniesionych wydatków. W przepisie tym powołano odrębne uregulowania prawa pracy dotyczące podróży służbowych poza granicami kraju. Stosowanie omawianego zwolnienia podatkowego uzależnione jest zatem od potwierdzenia poniesienia kosztów w formie przewidzianej w w/w rozporządzeniu. W/w rozporządzenie powołuje się na:

• dokumenty (rachunki),
  
• bilety,
  
• rachunki hotelowe,
  
• oświadczenia pracownika składane w przypadku braku możliwości uzyskania potwierdzenia poniesienia wydatku w w/w formach.
  Zgodnie z § 2 pkt 2 lit. a) i b) w/w rozporządzenia, z tytułu podróży służbowej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów z tytułu przejazdów (dojazdów) i noclegów. Na podstawie § 8 ust. 2, zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, wraz z opłatami dodatkowymi, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga na dany środek transportu przysługuje. Ponadto, stosownie do § 9 ust. 1, za nocleg przysługuje pracownikowi zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem hotelowym, w granicach ustalonego na ten cel limitu określonego w załączniku do rozporządzenia.Następnie, na podstawie § 13 ust. 4 rozporządzenia, do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że przepisy wskazanego rozporządzenia, określając formę rozliczenia podróży służbowych w zakresie poniesionych wydatków, powołują się w znacznej mierze na sformułowania ogólne, które pozwalają na uwzględnienie różnorodnych form udokumentowania poniesionych wydatków, dopuszczają również w szczególnych przypadkach na przyjęcie oświadczenia złożonego przez pracownika.
W przedmiotowej sprawie Spółka posiada wydruki internetowe potwierdzające rezerwację biletów lotniczych i miejsc hotelowych oraz wydruki operacji kartą kredytową, potwierdzające poniesienie wydatków na te cele.

Zatem, odnosząc się do stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie, należy stwierdzić, iż dokument będący wydrukiem internetowym oraz wydruk operacji bankową kartą kredytową, po uzupełnieniu o brakujące dane zawarte w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), stanowić może podstawę kwalifikowania przedmiotowych wydatków do przychodów zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości określonej w art. 21 ust. 1 pkt 16 tej ustawy. Wydatki przewyższające limity ustalone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, będą stanowiły przychód pracownika podlegający opodatkowaniu. Ponadto wydatki związane z podróżami służbowymi winny znaleźć potwierdzenie w pozostałym posiadanym materiale dowodowym, na przykład dokumentującym podróże służbowe, ich cel i związek z funkcjonowaniem Spółki.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.