Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Bank zawiera umowę na czas nieokreślony z kontrahentem zagranicznym. Przedmiotem umowy jest nabycie prawa do korzystania z oprogramowania wykorzystywanego dla celów prowadzonej przez Bank działalności gospodarczej. Jako wynagrodzenie przewidziano w umowie roczną opłatę licencyjną która jest płatna miesięcznie w wysokości 1/12 opłaty rocznej na podstawie faktur wystawianych przez kontrahenta. Bank ponosi również określone koszty związane z wdrożeniem oprogramowania w celu przekazania go do używania w Banku.

W związku z powyższym stanem faktycznym Bank stoi na stanowisku, iż wobec braku możliwości ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej dla celów amortyzacji, wydatki periodyczne dotyczące opłat za korzystanie z oprogramowania oraz wydatki wdrożeniowe (bez względu na to czy zostały poniesione przed czy po przekazaniu oprogramowania do używania) powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Banku w dacie ich poniesienia.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela stanowisko Banku i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 z 2000r., poz. 654 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. N

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Art. 16g ust. 1 pkt 1 tej ustawy stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

Cena nabycia została określona w art. 16g ust. 3 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie budzi wątpliwości, iż nabycie prawa do korzystania z oprogramowania nastąpiło w przedmiotowym przypadku odpłatnie. Jednakże wobec faktu, iż na podstawie obowiązujących przepisów brak jest możliwości określenia wartości początkowej tej wartości niematerialnej i prawnej to za prawidłowe należy uznać stanowisko Banku, iż wartość ta nie podlega amortyzacji. W związku z tym opłaty wnoszone periodycznie powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi również wątpliwości fakt, iż koszty te należy zakwalifikować do kosztów o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc do kosztów pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami. Przepis ten stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Reasumując prawidłowe jest stanowisko, iż wydatki o których mowa we wniosku powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.