POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590) Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki stwierdza, że stanowisko Pani XX przedstawione we wniosku z dnia 23.05.2007 r., który wpłynął w dniu 25.05.2007 r. - o udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych tj. zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego (nowo zakupionego samochodu osobowego) tej części podatku od towarów i usług w stosunku, do której nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 25.05.2007 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, między innymi w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cyt. ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Pani XX we wniosku z dnia 23.05.2007 r. wyjaśnia, że zamierza kupić nowy samochód osobowy i wykorzystać go w prowadzonej wspólnie z małżonkiem w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej. W myśl art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług przy zakupie samochodu osobowego kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej na fakturze nie więcej niż 6000,00 zł, pozostałe 40% podatku z faktury to podatek od towarów i usług, który nie jest podatkiem naliczonym. Obejmuje go więc generalny zakaz zaliczania do kosztów uzyskania przychodu. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od towarów i usług nie jest kosztem uzyskania przychodów, poza wyraźnie wskazanymi wyjątkami, kiedy kosztem podatkowym jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, zdaniem wnioskodawczyni, regulacja zawarta w art. 86 ust. 3 określająca mianem podatku naliczonego tylko 60% podatku zawartego w fakturze jest pomyłką ustawodawcy a nie zamierzonym zakazem. Dlatego też z tego względu oraz faktu fizycznie poniesionego przez Panią XX kosztu również owych nienazwanych 40% wnioskodawczyni zamierza powiększyć o nie wartość początkową środka trwałego tj. zakupionego w przyszłości samochodu osobowego.

Z treści wniosku wynika pytanie dotyczące możliwości zaliczenia 40% VAT-u niepodlegającego odliczeniu w ciężar kosztów z tytułu zakupu samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, zaliczonego do ewidencji środków trwałych, tj. powiększenia wartości początkowej środka trwałego o tę cześć podatku VAT, która nie podlega odliczeniu.

Stanowisko organu podatkowego

Według generalnej zasady zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawcy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 23.05.2007 r. wnioskodawczyni planuje zakupić samochód osobowy i wykorzystać go w prowadzonej wspólnie z małżonkiem działalności gospodarczej. W związku z tym, że art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług ogranicza możliwość odliczenia całej kwoty podatku określonej w fakturze, wnioskodawczyni zamierza powiększyć wartość początkową o tę część podatku od towarów i usług, która nie podlega odliczeniu.

Od 1 maja 2004 r. obowiązuje nowa ustawa o podatku od towarów i usług. Zawarte w niej nowe rozwiązania nie pozostają bez wpływu na inne akty prawne i wynikające z nich skutki podatkowe dla podatników. Taka sytuacja ma niewątpliwie miejsce w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do zasad ustalania wartości początkowej samochodu osobowego stanowiącego środek trwały. Podatnik wprowadzając środek trwały do ewidencji musi określić jego wartość początkową. Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, które stanowią podstawę obliczania odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych W myśl ust. 1 pkt 1 tego artykułu za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia, o której mowa w art. 22g ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Powyższe wskazuje, że do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć podatek VAT wtedy, gdy podatek ten nie stanowi podatku naliczonego lub, gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy w podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanych przepisów, a w szczególności z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednoznacznie wynika, że kwota podatku od towarów i usług wynikająca z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego ponad kwotę określoną w art. 86 ust. 3 ustawy VAT stanowi podatek, który powiększa wartość początkową środka trwałego.

Tak więc jeżeli podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony, wówczas kwota tego podatku zwiększa wartość początkową środka trwałego i może być zaliczona do kosztów uzyskania poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23, a w szczególności z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie, z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania.

W odniesieniu do stanu faktycznego w takim kształcie, w jakim przedstawiła go wnioskodawczyni i obowiązującego stanu prawnego, należy stwierdzić, że stanowisko wnioskodawczyni dotyczące zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego (nowo zakupionego samochodu osobowego) tej części podatku od towarów i usług w stosunku, do której nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony jest prawidłowe.