POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wadowicach działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm./ po rozpatrzeniu Pani wniosku złożonego w tutejszym organie podatkowym w dniu 27.04.2007 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Z wniosku złożonego w tutejszym organie podatkowym w dniu 27.04.2007 wynika, że mąż podatniczki nabył w dniu 30.11.2004 w drodze egzekucji komorniczej na podstawie postanowienia sądu wiatę samochodową bez fundamentów, na wylewce betonowej posiadającą ściany betonowe z czterech stron /kubatura .../, budynki produkcyjne i portiernię. W budynkach tych prowadzona była przez poprzednich właścicieli działalność w formie warsztatu remontowego. W/w budynki zostały oddane do użytkowania w latach 1956-1989 i w momencie zakupu budynki były stare, zniszczone bez bieżącej wody i sanitariatów i dlatego w 2006 roku został przeprowadzony generalny remont, po którego zakończeniu obiekty zostały wynajęte od października 2006. W celu ustalenia wartości początkowej powołano biegłego rzeczoznawcę od wyceny nieruchomości, ponieważ faktycznie poniesione koszty nie były adekwatne do posiadanych faktur. Po otrzymaniu operatu szacunkowego w/w budynki zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i amortyzowane od października 2006 przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%. Z treści pisma wynika, że podatnik nie posiadał dokumentów świadczących, że w/w budynki były wykorzystywane przez okres co najmniej 60 miesięcy przed ich nabyciem i dlatego zastosowano stawkę 2,5%. Po odnalezieniu w archiwalnych dokumentach nie istniejącej od dawna Firmy ewidencji środków trwałych, z której wynika data oddania przedmiotowych obiektów do używania, podatnik zamierza zastosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% zamiast przyjętej w październiku 2006 stawki 2,5%. Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem w/w budynków na zasadach ustawowej wspólności majątkowej.

Przedstawiając swoje stanowisko w przedmiotowej sprawie uważa Pani, iż po uzyskaniu archiwalnych dokumentów w postaci ewidencji środków trwałych, z których wynika, że poszczególne obiekty były wykorzystywane przed nabyciem przez okres co najmniej 60 miesięcy, mogą Państwo zastosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 10%, zamiast stosowanej od października 2006 2,5%.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm./ tj:
- art. 22 ust. 1 - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23
- art. 22 ust. 8 - kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23
- art. 22 a ust. 1 pkt 1 - amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23 a pkt 1, zwane środkami trwałymi
- art. 22 h ust. 1 pkt 1 - odpisów amortyzacyjnych dokonuje sią od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek trwały lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22 e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów
- art. 22 h ust. 2 - podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22 l i 22 ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę amortyzacji stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego
- art. 22 i ust. 1 - odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1
- art. 22 j ust. 1 pkt 3 /w brzmieniu obowiązującym w 2006 r./ - podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22 l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) i budowli – 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m sześc., domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 36 miesięcy
- art. 22 j ust. 3 pkt 1 - środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3 uznaje się za używane – jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.Stawka amortyzacyjna dla budynków niemieszkalnych zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynosi 2,5%.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, pod warunkiem, że nie zostały wymienione w art. 23 ustawy. Za koszt uzyskania przychodów uznaje się między innymi odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym. Z treści cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że przed rozpoczęciem amortyzacji podatnik wybiera metodę amortyzacyjną i wybrana metoda musi być stosowana do pełnego zamortyzowania środka trwałego, czyli nie może zostać zmieniona. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Jeżeli podatnik uzna, że środki trwałe w postaci budynków przed nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy to może ustalić indywidualnie stawkę amortyzacyjną tj. w wysokości 10%, ale musi dokonać wyboru tej metody przed rozpoczęciem amortyzacji i stosować do pełnego zamortyzowania składnika majątkowego.

Ze stanu faktycznego będącego przedmiotem zapytania wynika, że po zakończeniu remontu budynki produkcyjne i portierni oraz wiata samochodowa zostały wynajęte i od października 2006 wprowadzono je do ewidencji środków trwałych i rozpoczęto ich amortyzację wybierając metodę określoną w art. 22i , czyli przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Po zdobyciu dokumentów z których wynika, że w/w budynki i budowle przed nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy zamierza Pani „zmienić” metodę amortyzacyjną i w miejsce przyjętej od października 2006 stawki amortyzacyjnej 2,5% zastosować stawkę 10%, co jest niezgodne z przepisem art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Pani, że po otrzymaniu dokumentów, z których wynika, że wynajmowane budynki przed nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, może Pani zmienić stosowaną od października 2006 metodę amortyzacyjną i zastosować stawkę indywidualną w wysokości 10%, zamiast 2,5% jest niesłuszne pod względem prawnym.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.

Z posiadanych danych przez tut. organ podatkowy wynika, iż w dacie złożenia wniosku wobec Pana nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r.

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wadowicach w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia /art. 14a § 4, w związku z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej/.