POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r . - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590) w związku z wnioskiem Pana z dnia 21.05.2007 r. (złożonym w dniu 22.05.2007 r.) - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego i postanawia uznać Pana stanowisko przedstawione we wniosku za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem złożonym w dniu 22.05.2007 r. zwrócił się Pan do tutejszego organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w którym przedstawił Pan następujący stan faktyczny:

Prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych - przewozu osób. Zatrudnia Pan kierowców na umowę o pracę oraz na umowę zlecenie.

W związku z powyższym zwrócił się Pan do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z pytaniem czy może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych związanych z wykonywaniem zleconych zadań (kierowanie pojazdem zleceniodawcy), wypłacanych kierowcom zatrudnionym na umowę o pracę i umowę zlecenie, które świadczone są poza siedzibą firmy i miejscem zamieszkania kierowców.

Własne stanowisko w sprawie zawarł Pan we wniosku stwierdzając, że diety wypłacane za czas podróży służbowych związanych z wykonywaniem zleconych zadań przez Pana, jako przedsiębiorcę, pracownikom i osobom zatrudnionym na umowę zlecenie stanowią koszty uzyskania przychodów, powołując się na przepisy zawarte w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, oraz przepisy art. 22 ust. 1 i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przepisów art. 4 ust.1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw wnioski o wydanie pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wniesione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów ustawy zmienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z art. 14a § 1 wyżej wymienionej ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym informuję Pana o zakresie i sposobie zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów zostało zdefiniowane w art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Przepis ten stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z treści powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w art. 23 tej ustawy, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, nie wyłączając tych które związane są pośrednio z uzyskanymi przychodami, a mianowicie z funkcjonowaniem źródła przychodów.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera jedynie regulację, zgodnie z którą nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych przedsiębiorcy i osób z nim współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Przepisami tymi są odpowiednio: dla podróży krajowych - rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.), dla podróży zagranicznych – rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Powołane wyżej rozporządzenia nie zawierają definicji podróży służbowej. Została ona natomiast zawarta w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Regulacje w tym zakresie zawiera m. in. art. 77⁵ § 1, który stanowi, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Podróżą służbową jest zatem taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany za świadczeniem pracy.

Ponadto, odnośnie definicji podróży służbowych, zgodnie z pismem Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 września 2006 r. Nr DPR-4280-24-BW/06 (I.dz. 4102-716) Ministerstwo zajęło następujące stanowisko: „W świetle przepisów prawa pracy określenie w umowie o pracę m. in miejsca wykonywania pracy pozostaje w gestii stron stosunku pracy. Nie ma przeszkód prawnych, aby w umowie o pracę zawartej z kierowcą, określono jako miejsce wykonywania pracy siedzibę firmy. W takim przypadku, jeśli umowa o pracę nie przewiduje dodatkowych warunków, służbowy wyjazd kierowcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy będzie podróżą służbową.”

Odnośnie kierowców zatrudnionych na umowę zlecenie zauważa się, że na zasadzie swobody umów strony mogą zawrzeć umowę zlecenia lub o dzieło z osobą fizyczną na wykonanie określonego zadania, z którym wiązać się będzie konieczność odbycia podróży krajowej lub zagranicznej. W zawartej umowie strony mogą uzgodnić, że zleceniobiorca w związku z wykonaniem umowy otrzyma wynagrodzenie oraz zwrot wydatków poniesionych na jej wykonanie, w tym m.in. zwrot kosztów podróży (noclegu, wyżywienia). Do obliczenia wysokości świadczeń przysługujących zleceniobiorcy stosuje się takie same przepisy jak dla pracowników, a do ich opodatkowania przepisy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. U zleceniodawcy, wydatki refundujące poniesione przez zleceniobiorcę koszty podróży, jeżeli ich poniesienie jest związane z osiągniętym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu, a ich zwrot wynika z zawartej umowy cywilnoprawnej, są w całości kosztem uzyskania przychodów.

Zasady ustalania należności z tytułu podróży służbowych dla pracowników sfery budżetowej regulują w/w przepisy wykonawcze Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. Natomiast przepis art. 77⁵ § 3 Kodeksu pracy wskazuje, że warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowych pracownikom zatrudnionym u pracodawców działających w sferze pozabudżetowej określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania. W myśl art. 77⁵ § 4 Kodeksu pracy ustalona przez pracodawcę wysokość diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju lub poza jego granicami nie może być jednak niższa od wysokości diety ustalonej dla pracowników zatrudnionych w sferze budżetowej. W przypadku braku uregulowania przez pracodawcę kwestii zwrotu należności z tytułu podróży służbowych pracowników w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania, umowie o pracę w myśl art. 77⁵ § 5 Kodeksu pracy pracownikowi przysługuje należność na pokrycie kosztów podróży służbowej w wysokości przewidzianej dla pracowników sfery budżetowej.

Reasumując, podatnikowi, jako podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, przysługuje prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet wypłacanych pracownikom z tytułu podróży krajowych i zagranicznych, w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej oraz zaliczenie w koszty uzyskania przychodów wydatków refundujących koszty podróży poniesione przez kierowcę – zleceniobiorcę, zgodnie z warunkami zawartymi w umowie zlecającej podróż krajową lub zagraniczną.

W świetle powyższego zawarte we wniosku Pan stanowisko w sprawie, której dotyczy zapytanie jest prawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.