INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.07.2007 r. (data wpływu 30.07.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.07.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Agencja Filmowa jest jednostką organizacyjną T produkującą w systemie wewnętrznym filmy, audycje i spektakle teatralne. Telewizja samodzielnie organizuje proces produkcji, zatrudniając artystów do realizacji konkretnych przedsięwzięć.

W tym celu podpisywane są z artystami umowy o dzieło. Jednak coraz częściej artyści wykonawcy reprezentowani są przez agencje. T podpisuje umowę z agencją, która działa w imieniu i na rzecz konkretnego artysty wykonawcy.

Z treści umowy wyniku, że artysta wykonuje bezpośrednio zadania określone w przedmiocie umowy i to on przenosi na T w pełnym zakresie prawa autorskie, prawa pokrewne do nieograniczonego w czasie korzystania i rozporządzania artystycznym wykonaniem, w nieograniczonej ilości nadań i nakładów, w całości lub części bez ograniczeń terytorialnych na wymienionych w umowie polach eksploatacji. Stosownie do umowy to artysta wykonawca, a nie agent wyraża zgodę na wykorzystanie jego wizerunku lub głosu bez dodatkowego wynagrodzenia w celach promocyjno-reklamowych. W przypadku zawierania przez T umów o dzieło z artystą na artystyczne wykonanie utworu, którego reprezentuje agencja, Telewizja nabywa prawa pokrewne do artystycznego wykonania bezpośrednio od wykonawcy.

Za wykonanie tego dzieła i przeniesienie praw pokrewnych wykonawca otrzymuje wynagrodzenie płatne na podstawie faktury wystawionej przez agenta.

Z tytułu powtórnego nadania audycji wykonawca otrzymuje tantiemy. Telewizja z tego tytułu uiszcza opłaty za pośrednictwem właściwych organizacji zbiorowego zarządzania – zgodnie z zawartymi umowami generalnymi.

Aby powstał spektakl opisanych umów zawartych jest wiele, wszyscy uczestnicy działają wedle określonego scenariusza i wskazówek reżysera. Nadzór nad całością przedsięwzięcia sprawuje T, która jest właścicielem spektaklu i ma do niego prawa autorskie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż wynagrodzenie wypłacane artyście z tytułu udziału w spektaklu, należy zaliczyć w koszty uzyskania przychodu, ponieważ Spółka nie może traktować tego wynagrodzenia jako wartości niematerialnej i prawnej.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wartościami niematerialnymi i prawnymi mogą być wyłącznie nabyte prawa a nie wytworzona we własnym zakresie. Dlatego też nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej, zdaniem Spółki wydatek w postaci wynagrodzenia dla artysty za udział w spektaklu do którego prawa ma tylko telewizja. Zatem wydatek ten Spółka winna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Spółka powołała się ponadto na wyjaśnienia Ministerstwa Finansów z dnia 30.03.2001 r. nr PB4/MS-8214-666-130/01, potwierdzające jej stanowisko w odniesieniu do wynagrodzeń pracowników i osób współpracujących z którymi podpisano umowy o dzieło.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
   
   

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zarówno autorskie jaki pokrewne prawa majątkowe zostały uregulowane w ustawie z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, ze zm.). W znaczeniu przedmiotowym prawa autorskie chronią konkretne utwory (dzieła) będące dobrem niematerialnym, a nie twórczość w ogóle. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, w tym utwory sceniczne, muzyczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe). Natomiast wśród praw pokrewnych ustawa ta wymienia: prawa do artystycznych wykonań, prawa do fonogramów i wideogramów oraz prawa do nadań (emisji radiowych i telewizyjnych). Stosownie do treści art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się m.in. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do użytkowania. Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku audycje czy spektakle telewizyjne są wytwarzane we własnym zakresie przez wnioskodawcę, który jest ich właścicielem. Nie spełniają one zatem warunków zakwalifikowania, na podstawie art. 16b ust. 1 ww. ustawy do wartości niematerialnych i prawnych. Oznacza to, że ponoszone wydatki na wynagrodzenia dla artystów z tytułu udziału w spektaklu, wypłacane na podstawie zawieranych umów o dzieło (w tym za pośrednictwem agentów) powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go maja 10, 09-402 Płock.