INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 19 kwietnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 czerwca 2012 r. (data wpływu 22 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 czerwca 2012 r. (data wpływu 22 czerwca 2012 r.) o wskazanie konsekwencji dla Wnioskodawcy w zakresie prawa podatkowego wynikających z przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Realizowana jest budowa domu jednorodzinnego o powierzchni całkowitej 189 m². Dom objęty jest społecznym programem mieszkaniowym. Dla budynku wydane zostało przez Starostę pozwolenie na budowę. Przyłącze jest integralną częścią budynku mieszkalnego i stanowi infrastrukturę techniczną niezbędną dla użytkowania obiektu mieszkalnego i prawidłowego jego funkcjonowania. Bez robót budowlanych związanych z budową przyłącza budynek nie będzie mógł zostać oddany do użytkowania. Całe przyłącze wykorzystywane będzie na potrzeby domu jednorodzinnego.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż wniosek o interpretację indywidualną dotyczy obowiązku podatkowego Wnioskodawcy, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma zrealizować zlecenie wykonania przyłącza wodnego do domu objętego społecznym programem mieszkaniowym. Rodzi to konsekwencji podatkowe zapłaty podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dla całego przyłącza wodnego do budynku jednorodzinnego (zlokalizowanego w budynku, poza obrębem budynku, a także poza obrębem działki) objętego społecznym programem mieszkaniowym, będącego niezbędną do jego funkcjonowania instalacją techniczną można zastosować obniżoną stawkę VAT w wysokości 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, do robót polegających na przyłączeniu sieci wodnej do budownictwa mieszkaniowego możliwe jest zastosowanie stawki 8% w stosunku do całej wartości robót. Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT – obniżoną 8% stawkę podatku stosuje się do budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Dodatkowo stawkę tę – na podstawie § 5 ust. 1a pkt 1 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o VAT – stosuje się również do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim roboty takie nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają żadnej podstawy prawnej, która nakazywałaby podział usługi świadczonej przez podatnika na części. Nie ma też żadnych podstaw, na których należałoby oprzeć metodologię podziału usługi na części. Sztuczne dzielenie usługi na części jest nieuzasadnione. Prace związane z przyłączeniem sieci do budownictwa mieszkaniowego stanowią jednolitą całość. Nie ma możliwości ominięcia żadnego z fragmentów przyłącza. Usługę należy klasyfikować jako całość, co wynika z metodyki i zasad klasyfikacyjnych PKWiU. Stosownie do pkt 7.6.8. PKWiU, zawierającego „Ogólne reguły klasyfikowania usług”, gdy usługę, na podstawie przeprowadzonej analizy, można zaliczyć do dwóch lub kilku grupowań lub jest to usługa złożona, wówczas usługę taką należy sklasyfikować, jak gdyby składała się z usługi, która nadaje całości zasadniczy charakter. Ponadto zwrócić należy uwagę na Uchwałę Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 kwietnia 1994 r. (W. 11/93) oraz na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 września 2001 r. (I SA/Łd 48/01). Oba organy stanęły na stanowisku, że niedopuszczalne jest tłumaczenie na niekorzyść podatnika przepisów niejasnych, których znaczenia nie można ustalić w drodze wykładni gramatycznej. W przypadku wątpliwości interpretacyjnych należy przyjąć nakaz rozstrzygania na korzyść podatnika.

Taka wykładnia jest ponadto zgodna z orzecznictwem ETS, który wielokrotnie wypowiadał się przeciwko sztucznemu dzieleniu usługi opodatkowanej VAT. Europejski Trybunał Sprawiedliwości, między innymi w wyroku w sprawie C-41/04 stwierdził, że jeśli „dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) (...) są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej”.

Oznacza to, że jeżeli strony umówiły się na realizację danej roboty budowlanej, to tego rodzaju robota budowlana wykonywana przez usługodawcę do obiektu budownictwa mieszkaniowego, podlega opodatkowaniu 8% stawką VAT. Niezależnie czy instalacja znajduje się na działce budynku mieszkalnego czy poza nią. Liczy się efekt finalny w postaci doprowadzenia wody do budownictwa mieszkaniowego. Celem tych robót jest realizacja instalacji do obiektu budowlanego. Inwestora nie interesuje przy tym, w jaki sposób ma przebiegać instalacja. Inwestora interesuje efekt finalny w postaci wykonania określonej roboty budowlanej (usługa w postaci instalacji przyłączeniowej).

Na podstawie § 6 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych – w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy. Z § 6 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w żaden sposób nie da się wysnuć wniosku, że regulacja ta dotyczy robót budowlano-montażowych wykonanych wewnątrz budynku. Roboty te mają dotyczyć obiektów budownictwa mieszkaniowego. Mieści się w nim usługa wykonania przyłącza wodnego również poza bryłą budynku. Przyłącze to jest w opisanym stanie faktycznym integralną częścią budynku mieszkalnego i znajduje się, bo i musi się znajdować, również poza tym budynkiem i stanowi, zgodną z założeniami projektowymi, infrastrukturę techniczną niezbędną dla użytkowania obiektu mieszkalnego. Wykonanie zaś takiego przyłącza jest jedną i kompleksową usługą, w stosunku do której nie może być mowy, że zastosowanie właściwej stawki podatku, uzależnione jest od miejsca przeprowadzenia takiego przyłącza. Dzielenie takiej usługi, która może być wieloetapowa, byłoby sprzeczne z racjonalnością ustawodawcy. Oznacza to zatem, że usługa ta objęta jest w całości 8% stawką podatku od towarów i usług.

Reasumując, w oparciu o powyższe ustalenia, przyłącza sieci mieszczą się w pojęciu robót budowlanych i tym samym, zgodnie z § 5 ust. 1a pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku VAT. Przyłącze sieci wodnej do budownictwa mieszkaniowego stanowi jedną całość, opodatkowaną stawką podatku VAT w wysokości 8%. W tym przypadku sztuczne dzielenie jest niezgodne ze stanowiskiem ETS, jak i dyrektywą unijną.

Wnioskodawca wskazuje, iż stanowisko analogiczne z powyższym zajął już Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w załączonej do wniosku interpretacji nr ILPP2/443-136/09/11-S/GZ oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 499/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy).

Należy w tym miejscu wskazać, że dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Dla zastosowania obniżonej 8% stawki podatku od towarów i usług znaczenie ma nie tylko zakres wykonywanych prac, ale także zaklasyfikowanie obiektu budowlanego do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym, którego dotyczą te prace.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, dział PKOB 11 obejmuje:

• budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,
• budynki zbiorowego zamieszkania – 113.
  
  

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Stosownie do art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei w świetle regulacji art. 3 pkt 7a ww. ustawy, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji (…).

Natomiast definicję remontu zawarto w art. 3 pkt 8 cyt. ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja z kolei oznacza „unowocześnienie i usprawnienie czegoś” (źródło: Słownik Języka Polskiego).

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż realizowana jest budowa domu jednorodzinnego o powierzchni całkowitej 189 m2. Dom objęty jest społecznym programem mieszkaniowym. Dla budynku wydane zostało przez Starostę pozwolenie na budowę. Przyłącze jest integralną częścią budynku mieszkalnego i stanowi infrastrukturę techniczną niezbędną dla użytkowania obiektu mieszkalnego i prawidłowego jego funkcjonowania. Bez robót budowlanych związanych z budową przyłącza budynek nie będzie mógł zostać oddany do użytkowania. Całe przyłącze wykorzystywane będzie na potrzeby domu jednorodzinnego.

Zainteresowany ma wątpliwości, czy dla całego przyłącza wodnego do budynku jednorodzinnego (zlokalizowanego w budynku, poza obrębem budynku, a także poza obrębem działki) objętego społecznym programem mieszkaniowym, będącego niezbędną do jego funkcjonowania instalacją techniczną można zastosować obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8%.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie Prawo budowlane wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 cyt. ustawy).

Z powołanej wyżej definicji budynku wynika, że ze stawki preferencyjnej korzystają wyłącznie dostawy, budowy, remonty, modernizacje, termomodernizacje lub przebudowy budynków rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Obniżona stawka podatku nie obejmuje więc innych elementów infrastruktury budowlanej.

Mając na uwadze powyższe – uznać trzeba, że jedynie sieci znajdujące się wewnątrz budynku (w jego bryle) są elementem tego budynku. Natomiast zewnętrzne (względem budynku) sieci rozprowadzające zalicza się do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, dla której możliwe było, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczpospolitej Polskiej do Unii europejskiej od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., stosowanie obniżonej stawki 7%, w oparciu o treść art. 146 ust. 1-3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 146 ust. 3 ustawy, przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

– jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Zatem, konieczność zastosowania takiego podziału jest tym bardziej uzasadniona, gdy weźmie się pod uwagę fakt, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r. przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie utrzymały preferencji podatkowej dla czynności wykonywanych poza budynkami mieszkalnymi (w tym dotyczących infrastruktury związanej z budownictwem mieszkaniowym), co oznacza, iż począwszy od tej daty – z uwagi na utratę mocy obowiązującej przepisu przejściowego, jakim jest w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2a ustawy – podlega ona opodatkowaniu według stawki podstawowej – 23%.

Odnosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że czynności, które polegają na wykonaniu przyłącza wodnego na zewnątrz budynku (poza jego bryłą), podlegają – na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy – opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23%, albowiem opodatkowaniu 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przedmiotowej sytuacji podlegają jedynie roboty, które wykonywane są w obiektach budowlanych, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. w obrębie bryły budynku, w ramach jego budowy, remontu czy modernizacji.

Tym samym, Wnioskodawca nie może zastosować obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8% dla całego przyłącza wodnego do budynku jednorodzinnego (zlokalizowanego w budynku, poza obrębem budynku, a także poza obrębem działki) objętego społecznym programem mieszkaniowym, będącego niezbędną do jego funkcjonowania instalacją techniczną.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przedmiot zaklasyfikowania budynku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. W związku z tym niniejszej interpretacji udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane we wniosku.

Ponadto podkreślić należy, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki Sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów w indywidualnych sprawach. Powyższe dotyczy również interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanych w indywidualnych sprawach podatników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.