P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jaworze stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 03.04.2007 r., który wpłynął w dniu 05.04.2007 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej pytania jaką kwotę należy zastosować do amortyzacji nieruchomości: wycenioną przez biegłego, czy wycenioną przez biegłego pomniejszoną o dokonane wcześniej przez spółkę cywilną odpisy amortyzacyjne, czy też kwotę wynikającą z sumy #189; wartości nieruchomości nabytej przez podatniczkę od spadkobierców (wycena biegłego) i #189; wartości, za którą nabyła nieruchomość spółka cywilna, pomniejszoną o wcześniej dokonane przez spółkę odpisy amortyzacyjne jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E
W dniu 05.04.2007 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jaworze wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta) starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sadem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1 następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Podatniczka zwróciła się z zapytaniem jaką kwotę należy zastosować do amortyzacji nieruchomości: wycenioną przez biegłego w wysokości 235.352,00 zł, czy wycenioną przez biegłego pomniejszoną o dokonane wcześniej przez spółkę cywilną odpisy amortyzacyjne, czy też kwotę wynikającą z sumy #189; wartości nieruchomości nabytej przez podatniczkę od spadkobierców (wycena biegłego w wysokości 235.352,00 zł) i #189; wartości, za którą nabyła nieruchomość spółka cywilna (cena zakupu w wysokości 118.368,00 zł), pomniejszoną o wcześniej dokonane przez spółkę odpisy amortyzacyjne.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż podatniczka w listopadzie 2006 r. odkupiła od spadkobierców byłego wspólnika Spółki Cywilnej #189; część nieruchomości, która im przypadała po zmarłym ojcu. Nieruchomość została wyceniona przez biegłego sądowego na kwotę 235.352,00 zł. W 2001 r. nieruchomość ta została zakupiona przez Spółkę Cywilną, której podatniczka była współwłaścicielem za kwotę 118.368,00 zł. Spółka Cywilna amortyzowała ww. nieruchomość przez okres 5 lat wg stawki 10% rocznie. Podatniczka pisze we wniosku, że od 01.01.07r. prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna.
Wnioskodawczyni uważa, że do amortyzacji ww. nieruchomości zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przyjąć wartość 235.352,00 zł i od tej wartości dokonywać odpisu amortyzacji wg stawki 10 % rocznie.
Organ podatkowy stwierdza co następuje:
Z przedstawionego przez podatniczkę stanu faktycznego uzupełnionego materiałami znajdującymi się w tut. Urzędzie wynika, iż spółka cywilna w 2001 r. zakupiła nieruchomość, którą następnie amortyzowała przez okres 5 lat wg stawki 10% rocznie. Udziałowcami spółki było dwóch wspólników po 50% udziałów każdy. W listopadzie 2006 r. podatniczka (udziałowiec spółki) nabyła od spadkobierców drugiego wspólnika na podstawie postanowienia sądu o podziale majątku wspólnego wspólników spółki cywilnej #189; części nieruchomości. Z tego tytułu obowiązana była do dokonania spłaty określonej kwoty na rzecz każdego ze spadkobierców wspólnika. Wartość całej nieruchomości została wyceniona przez biegłego sądowego na kwotę 235.352,00 zł. Obecnie właściciel całej nieruchomości czyli podatniczka – jeden ze wspólników chce ją amortyzować od dnia 01.01.07r. w działalności prowadzonej jako osoba fizyczna. Działalność na własne nazwisko jest prowadzona od 01.09.2001r. Spółka cywilna została zlikwidowana 31.12.2006r.

Odnośnie ustalenia wysokości stawki amortyzacyjnej należy zauważyć, iż zgodnie z przepisem art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do końca 2006r., podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli nie może być krótszy niż 10 lat (z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy). Równocześnie w myśl art. 22h ust. 2 podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Z powyższego wynika, że jeżeli podatnik zastosuje do budynku lub budowli indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% to powinien stosować tę stawkę do amortyzacji danego środka trwałego do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego bez względu na to, czy pierwotnie ustalona wartość początkowa uległa w późniejszym czasie zmianie, czy też nie. Takie rozwiązanie będzie miało zastosowanie m. in. w tym przypadku – nieruchomość wykorzystywana była przez podatniczkę w spółce (wspólnicy byli współwłaścicielami nieruchomości), a następnie po jej likwidacji w firmie jednoosobowej istniejącej już równolegle ze spółką.
Jeśli chodzi zaś o wartość, od której należy dokonywać amortyzacji, to należy zauważyć, iż zgodnie z art. 22f cytowanej ustawy podatnicy z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Ustalenie wartości początkowej uzależnione jest od formy nabycia danego środka trwałego (art. 22g). W przypadku nabycia w drodze kupna wartością początkową jest cena nabycia, a w przypadku nabycia częściowo odpłatnego jest nią cena nabycia powiększona o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b (art. 22g ust. 1 pkt 1 i 1a cyt. ustawy). Za cenę nabycia uważa się natomiast kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony, albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (art. 22g ust. 3 cyt. ustawy).
Jednocześnie należy pamiętać, iż amortyzacja jest źródłem finansowania inwestycji restytucyjnych. Za pomocą amortyzacji nakłady na zakup czy wytworzenie środka trwałego są stopniowo zaliczane w koszty poszczególnych okresów, co pozwala zgromadzić fundusze na zakup nowych środków trwałych po całkowitym zamortyzowaniu starych. Co do zasady, podatnik winien więc mieć możliwość zaliczenia stopniowo w koszty uzyskania przychodów poniesionych pełnych nakładów na nabycie środka trwałego.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przypadku zakupu własności nieruchomości niejako w dwóch etapach (pierwotnie zakup jej na współwłasność ze wspólnikiem w spółce, a następnie odkupienie udziałów od spadkobierców wspólnika) wartością początkową, od której należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych w prowadzonej jednoosobowo firmie będzie suma kwot wydatków poniesionych przez podatniczkę, tj. kwota należna zbywcy, którą kupując na współwłasność uiścił podatnik oraz kwota należna spadkobiercom z tytułu zakupu od nich udziałów we współwłasności. Kwoty te zgodnie z art. 22g ust. 3 cyt. ustawy należy powiększyć o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego oraz pomniejszyć o podatek od towarów i usług w tej części w jakiej podatniczce przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
Podsumowując należy stwierdzić, iż odpis miesięczny powinien być wyliczony w oparciu o stawkę zastosowaną podczas przyjęcia środka trwałego do amortyzowania w spółce oraz o nowo ustaloną (po odkupie udziałów od spadkobierców) wartość początkową. Jednocześnie mając na uwadze, iż podatniczka będzie kontynuowała rozpoczętą przez siebie w spółce amortyzację środka trwałego powinna ona uwzględnić w ewidencji środków trwałych firmy jednoosobowej przypadające na nią odpisy amortyzacyjne dokonane do dnia wprowadzenia środka trwałego do tej ewidencji.
Tym samym stanowisko wnioskodawczyni zawarte w złożonym wniosku odnośnie przyjęcia do amortyzacji wartości początkowej w kwocie 235.352,00 zł i stosowania od niej odpisów amortyzacyjnych według stawki 10% rocznie należy uznać za nieprawidłowe.
W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.
Zgodnie z art. 14a § 2 Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
Jak stanowi art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.