INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2012 r. (data wpływu 27 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 3 grudnia 2001 r. nabył Pan wraz z żoną prawo wieczystego użytkowania działki gruntu. Nabycie nastąpiło z majątku dorobkowego małżonków. Nie zawierali Państwo umów majątkowych małżeńskich. Wymieniona nieruchomość nadal pozostaje wspólną własnością Państwa na zasadzie współwłasności małżeńskiej. Grunt objęty prawem wieczystego użytkowania jest przeznaczony pod budownictwo o charakterze komercyjnym. W 2002 r. na ww. gruncie wybudował Pan budynek gospodarczy, trwale z gruntem związany. Budynek za zgodą małżonki wykorzystywany jest w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, którą nadal prowadzi. Budynek ujęty jest w ewidencji środków trwałych i amortyzowany od 2003 r., w którym to roku nastąpiło oddanie budynku do użytkowania. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej jest handel i usługi wypożyczania maszyn budowlanych. Nie prowadzi Pan działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, a przedmiotowy grunt oraz budynek nie są towarami handlowymi związanymi z działalnością gospodarczą. Prawo wieczystego użytkowania działki gruntu, na której wybudowano budynek nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Grunt był wykorzystywany dla działalności jednego z małżonków – współwłaścicieli, ale nie był zaliczony do składników majątku tej działalności poprzez niewprowadzenie do odpowiedniej ewidencji prowadzonej dla potrzeb przedmiotowej działalności gospodarczej. Opłaty z tytułu prawa wieczystego użytkowania gruntu, jako mające związek z Pana przychodami z działalności gospodarczej i niezbędne dla możliwości wykonywania tej działalności w budynku posadowionym na powołanym gruncie, były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności. Małżonka Pana nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej. Dla niej oraz dla Pana nabyte prawo wieczystego użytkowania gruntu było przez prawie już 11 lat składnikiem majątku osobistego, a jedynie za zgodą małżonki wybudował Pan na przedmiotowym gruncie budynek i ten składnik majątku wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowego prawa nie nabyto także w celu jego dalszej odsprzedaży o czym świadczy okres posiadania oraz wybudowanie (oddanie do użytkowania w 2003 r.) na przedmiotowym gruncie budynku wykorzystywanego przez Pana dla potrzeb działalności gospodarczej. Obecnie zawarli Państwo przedwstępną umowę sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz odrębnej własności posadowionego na nim budynku. Umowa przyrzeczona będzie zawarta we wrześniu bieżącego roku. Sprzedającymi w powołanej umowie są wymienieni małżonkowie będący właścicielami prawa i budynku na zasadzie wspólności małżeńskiej majątkowej, a przedmiotem sprzedaży będzie prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz odrębna własność budynku posadowionego na przedmiotowym gruncie. Dla każdego z wymienionych składników majątku jest już wyznaczona w umowie przedwstępnej cena sprzedaży (odrębnie dla prawa użytkowania wieczystego gruntu i odrębnie dla budynku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dochód ze sprzedaży w 2012 r. prawa wieczystego użytkowania gruntu nabytego w 2001 r. podlega wyłączeniu spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części przypadającej na Pana jako współwłaściciela prawa użytkowania wieczystego gruntu na zasadzie współwłasności małżeńskiej majątkowej, którego nie wprowadzono do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego wartość 50% dochodu z tytułu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu jest wyłączona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przypadająca na małżonka, który nie wprowadził do działalności gospodarczej tego składnika majątku i posiadał powołane prawo do nieruchomości przez okres ponad 5 lat licząc od końca roku jego nabycia. W Pana ocenie w niniejszej sprawie znajduje przede wszystkim zastosowanie przepis art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który przesądza o odrębnym opodatkowaniu każdego z małżonków z tytułu dochodu osiągniętego ze wspólnej własności. Dochód ten dzieli się w proporcji 50/50, jeżeli umowa małżeńska majątkowa nie stanowi inaczej, a tak jest w przedmiotowej sprawie, gdyż Pan wraz z żoną umów małżeńskich majątkowych nie zawierali. Zatem dochód z ich wspólnej własności (tu sprzedaży prawa ) podlega podziałowi po 50% na każdego z małżonków. Jednocześnie w niniejszej sprawie żona jest podatnikiem nie prowadzącym działalności gospodarczej i sprzedawane składniki majątku nie miały związku z jej działalnością. Okres ponad 5 lat jaki upłynął od końca roku nabycia prawa wieczystego użytkowania skutkuje wyłączeniem dochodu ze sprzedaży tego prawa spod opodatkowania na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowo wskazuje Pan, że prawo wieczystego użytkowania gruntu nie było zaliczone do składników majątkowych działalności prowadzonej przez Pana, a ta okoliczność w ogóle wyłącza możliwość przypisania obowiązku podatkowego z tytułu dochodu z planowanej sprzedaży składnika osobistego majątku. W tym zakresie ujęcie w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest literalną przesłanką uznania sprzedaży składnika majątku za przychód z działalności gospodarczej. Taka okoliczność w niniejszej sprawie nie zachodziła. Reasumując, zdaniem Pana dochód z planowanej sprzedaży prawa do nieruchomości gruntowej (prawa wieczystego użytkowania) podlega podziałowi na oboje małżonków po równo i w części przypadającej na Pana jest wyłączony spod opodatkowania jako nie związany z Pana działalnością gospodarczą i dotyczy nieruchomości sprzedawanej po upływie 5 lat licząc od końca roku nabycia prawa, a dodatkowo prawo to nie jest składnikiem majątku wprowadzonym do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz obrót nieruchomościami nie jest przedmiotem Pana działalności gospodarczej. W Pana ocenie istotne jest więc w niniejszej sprawie to, że nie prowadzi Pan działalności w zakresie obrotu nieruchomościami i powołany grunt nie jest dla tej działalności towarem handlowym, a wyłącznie budynek posadowiony na gruncie i wybudowany dla potrzeb działalności jest składnikiem majątkowym tej działalności. Rozpoczęcie działalności gospodarczej w budynku wybudowanym na przedmiotowym gruncie nastąpiło w roku 2003 r., a więc po upływie roku od nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu przez oboje małżonków. Zdaniem Pana powyższe przesądza o braku prawnej możliwości uznania, iż w części dotyczącej sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu dochód osiągnięty przez Pana powinien być w całości Mu przypisany. Szczególnie istotne dla oceny prawidłowości stanowiska Pana jest także prawne oddzielenie prawa wieczystego użytkowania gruntu od własności posadowionego na nim budynku. Konstrukcja ta obliguje do odrębnej kwalifikacji podatkowej tych dwóch składników majątkowych i oceny skutków ich sprzedaży w świetle okoliczności dotyczących odrębnie każdej z nieruchomości. W zakresie prawa użytkowania wieczystego, w opisanych okolicznościach zdarzenia przyszłego, dojdzie do sprzedaży majątku wspólnego małżonków nie będącego składnikiem działalności gospodarczej i przedmiotem tej działalności u współmałżonka, co przesądza o obowiązku podzielenia dochodu na oboje małżonków w proporcjach po 50%. W konsekwencji dochód przypadający na Pana jest wyłączony spod opodatkowania na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze względu na upływ odpowiedniego okresu od nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu. Wskazuje Pan, iż Jego stanowisko znajduje umocowanie w orzeczeniach aktualnych sądów administracyjnych wydanych w sprawach interpretacji indywidualnych prawa podatkowego, a więc kształtujących prawidłową wykładnię norm objętych przedmiotem sprawy ( vide: wyroki NSA z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. ……… oraz z dnia 8 marca 2012 r. sygn. …………).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 lit. c) tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednakże przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w cyt. art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dokonując jednak wykładni przepisów ww. ustawy w tym zakresie stwierdzić należy, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi w związku z prowadzoną działalnością. Art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Z uwagi na powyższe sprzedaż każdego innego składnika (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych), wykorzystywanego w działalności gospodarczej lub mającego związek z wykonywaną kiedyś działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przy czym, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22d ust. 2 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo wieczystego użytkowania gruntów, wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, stanowi wartość niematerialną i prawną w tej działalności i jako takie winno zostać ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Od wartości tej nie dokonuje się jednak odpisów amortyzacyjnych.

Z treści wniosku wynika, iż w dniu 3 grudnia 2001 r. nabył Pan wraz z żoną do majątku wspólnego prawo wieczystego użytkowania gruntu, na którym w 2002 r. wybudował budynek gospodarczy, trwale z gruntem związany. Budynek wykorzystywany jest w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej i ujęty został w ewidencji środków trwałych. W ewidencji tej nie ujął Pan jednak gruntu. Zarówno odpisy amortyzacyjne od budynku jaki i opłaty z tytułu prawa wieczystego użytkowania gruntu zaliczane były do kosztów uzyskania przychodów. Obecnie zawarł Pan wraz z żoną przedwstępną umowę sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz odrębnej własności posadowionego na nim budynku.

Prawo wieczystego użytkowania gruntu było przez Pana wykorzystywane w prowadzonej działalności dłużej niż rok - z uwagi na fakt posadowienia na nim budynku, który wykorzystywany był w prowadzonej działalności gospodarczej. Stwierdzić zatem należy, iż stanowiło ono wartość niematerialną i prawną w tej działalności.

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez Pana ze sprzedaży wskazanego we wniosku prawa wieczystego użytkowania gruntu, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej będzie cała kwota ze sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu, a nie tylko jej część. Przepisy podatkowe nie przewidują bowiem możliwości podziału prawa użytkowania wieczystego gruntu i zakwalifikowania przychodu uzyskanego z jego sprzedaży do różnych źródeł przychodu. W konsekwencji dochód z tej transakcji, jako część składowa dochodu (lub straty) z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu według formy opodatkowania wybranej przez Pana dla opodatkowania dochodów z tej działalności.

Dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii (a więc dla kwalifikacji przychodu uzyskanego ze zbycia przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania gruntu do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza) bez znaczenia jest to, że nie było ono - wbrew ustawowemu obowiązkowi wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz, że nie prowadzi Pan działalności w zakresie obrotu nieruchomościami i powołany grunt nie jest dla tej działalności towarem handlowym. Albowiem

treść art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozostawia wątpliwości, że podatnik ma obowiązek wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składników majątku stanowiących środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne (na obowiązek ten zwraca się również uwagę w piśmiennictwie: por. ……….: komentarz do art. 22c updof Komentarz …….. pkt 8 i 9). Zatem nie może Pan wywodzić korzystnych dla siebie skutków podatkowych z faktu, iż nie wypełnił jednego ze swoich obowiązków. Ponadto o kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Faktu, że przychód ze sprzedaży ww. składnika majątkowego – prawa wieczystego użytkowania gruntu (spełniającego kryteria do zaliczenia go do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych) stanowi zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przychód z działalności gospodarczej nie zmienia okoliczność, iż prawo to zostało nabyte do majątku wspólnego małżonków i od daty jego nabycia do ewentualnej daty jego zbycia upłynie 5 lat. Wskazany przez Pana budynek wraz z przypadającym do niego prawem użytkowania wieczystego gruntu wykorzystywany był w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Natomiast 5-letni termin, po upływie którego dochód uzyskany ze sprzedaży nie podlega opodatkowaniu, dotyczy wyłącznie nieruchomości objętych dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wskazać należy, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Pana jako występującego z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla Pana małżonki.

W odniesieniu do orzeczeń przytoczonych we wniosku wskazać należy, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego. Wskazać należy, że orzeczenia sądów, są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonymi w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Na mocy art. 87 ust. 1 tejże ustawy, źródłami powszechnie obowiązujących prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych), ani też tym bardziej dla interpretacji indywidualnych. W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.