POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rykach działając na podstawie art. 216, art. 14a § 1, § 4 ustawy z dnia dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa ( tj. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm. ), po ropatrzeniu wniosku z dnia 14.02.2007 roku, uzupełnionego w dniu 17.04.2007 roku postanawia udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego i stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko podatnika nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz ( prezydent miasta ), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pismem z dnia 14.02.2007 roku, które zostało uzupełnione w dniu 17.04.2007 roku, zwróciła się Pani do tutejszego organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, dotyczącej kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy.

STAN FAKTYCZNY PRZEDSTAWIONY WE WNIOSKU

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2005 roku pracodawca, u którego była Pani zatrudniona na podstawie umowy o pracę nie wypłacił Pani wynagrodzenia za okres dwóch miesięcy. Wynagrodzenie to zostało ściągnięte przez komornika sądowego na podstawie wyroku wydanego przez Sąd Pracy w P. z dnia 1 lutego 2006 roku. Zaległe wynagrodzenie komornik wypłacił Pani jednorazowo w sierpniu 2006 roku. Komornik potrącił zaliczkę na podatek dochodowy i wystawił Pani informację o dochodach PIT-11, nie uwzględniając kosztów uzyskania przychodów. W dalszej części wniosku zaznacza Pani, że w roku 2006 nie pracowała, a koszty uzyskania przychodu od zaległego wynagrodzenia nie zostały uwzględnione w zeznaniu podatkowym za rok 2005.

ZAPYTANIE PODATNIKA

Zwróciła się Pani z pytaniem, czy w zeznaniu rocznym za 2006 rok może zastosować koszty uzyskania przychodu za okres dwóch miesięcy, czyli za okres za który wypłacone zostało należne wynagrodzenie?

STANOWISKO PODATNIKA

Z uwagi na fakt, iż dochód ten wynikał ze stosunku pracy (umowa o pracę), uważa Pani, że zasadne jest uwzględnienie w zeznaniu rocznym kosztów uzyskania przychodu za okres dwóch miesięcy w łącznej kwocie 204.50 zł (dwieście cztery złote pięćdziesiąt groszy ).

STANOWISKO ORGANU PODATKOWEGO

Zgodnie z art. 9 ust. 1, 1a, 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U Nr 14, poz. 176 z późn. zm. ), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjatkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochody, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje przychody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28 – 30, 30a – 30c oraz 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów. Dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Rodzaje źródeł przychodów określone zostały przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pkt 1 tego artykułu, jako źródło przychodu wymieniono m. in. stosunek pracy.

Art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zatrzeżeniem art. 14 – 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według art. 12 ust. 1 ustawy, za przychód ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną swiadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych

Kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła, zgodnie z art. 22 ust. 1 w/w ustawy, są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wysokość kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej reguluje art. 22 ust. 2 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli płatnik wypłaca pracownikowi przychody określone w art. 12 ust. 1 ustawy, od których obowiązany jest obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy, wówczas przy ustaleniu tej zaliczki zobowiązany jest odliczać miesięczną kwotę kosztów uzyskania przychodów. Na komornika obowiązek taki nakłada przepis art. 42e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisywanym przez Panią we wniosku stanie faktycznym komornik przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy, nie zastosował kosztów uzyskania przychodu.

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów należy stwierdzić, że o tym, czy wypłacone pracownikowi wynagrodzenie stanowi przychód ze stosunku pracy, nie decyduje faktyczne pozostawanie w zatrudnieniu pracownika w chwili dokonania wypłaty, lecz to, że przychód ten osiagnięty został z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. W konsekwencji tego, za przychód ze stosunku pracy, uważa się także wypłaty dokonane bądź postawione do dyspozycji pracownika po rozwiązaniu z nim stosunku pracy (czyli dokonane byłemu pracownikowi).

Ponieważ uzyskała Pani przychód ze stosunku pracy w 2006 roku, ma Pani prawo w zeznaniu podatkowym zastosować koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwotach obowiązujących w 2006 roku.

Wypłata zaległego wynagrodzenia nastąpiła jednorazowo w sierpniu, stanowi więc dla Pani przychód miesiąca sierpnia 2006 roku. Wobec powyższego dokonując wyliczenia dochodu w zeznaniu podatkowym powinna Pani uwzględnić jednomiesięczną kwotę kosztów uzyskania przychodu przewidzianą w przepisach art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust 2 pkt 1, koszty uzyskania przychodu z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy wynoszą 102 zł 25 gr miesięcznie, a w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy, wynoszą 127 zł 82 gr miesięcznie.

Reasumując, w zeznaniu podatkowym za 2006 rok, w sytuacji gdy płatnik (komornik) nie zastosował kosztów uzyskania przychodów, powinna Pani przychód w wysokości wykazanej w informacji PIT – 11, pomniejszyć o jednomiesięczne koszty uzyskania przychodu, w kwocie 102 zł 25 gr, gdy zakład pracy znajdował się w miejscowości Pani zamieszkania, bądź w kwocie 127 zł 82 gr, gdy zakład pracy znajdował się poza miejscowością Pani zamieszkania.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rykach nie podziela Pani stanowiska przedstawionego we wniosku i postanawia, jak w sentencji.

Powyższa interpretacja przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia, jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej wydania i do czasu zmiany stanu prawnego lub faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.

Na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu, w terminie siedmiu dni od daty jego doręczenia.