Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 9 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt. 16 lit. b) i ust. 13 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu po rozpatrzeniu wniosku P. z dnia 09.01.2007 r. (data wpływu do tut. organu podatkowego : 10.01.2007 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego postanawia uznać stanowisko przedstawione we wniosku za prawidłowe.

Pismem z dnia 09.01.2007 r. (data wpływu do tut. organu 10.01.2006 r.) wnioskodawca, tj. P. zwróciło się z prośbą o interpretację przepisów podatkowych dotyczących zwrotu kosztów za przejazdy uczestników szkolenia, organizowanego przez Stowarzyszenie. W swoim wniosku Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny: Stowarzyszenie w 2006 r. realizowało zadanie pod nazwą „PARTNER 2006 - wsparcie projektów realizowanych na rzecz osób niepełnosprawnych przez organizacje pozarządowe” dofinansowane głównie z PFRON, przy niewielkim udziale środków własnych. Jednym z kosztów kwalifikowanych do dofinansowania ze środków PFRON był zwrot kosztów dojazdu uczestników szkolenia dla dzieci i ich rodziców, którym refundowano koszt na podstawie stosownego oświadczenia, jak też wyłącznie do wysokości ceny biletu komunikacji miejscowej. P. stoi na stanowisku, iż refundacja mieści się w katalogu zwolnień w oparciu o zapis art. 21 ust. 1 pkt. 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu uznaje stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątków dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym z przepisów przewidującym takie zwolnienie jest art. 21 ust. 1 pkt. 16 lit. b) ww. ustawy stanowiący, że wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby nie będącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. W przypadku osób nie będących pracownikami mowa jest o tego rodzaju świadczeniach otrzymywanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w ust. 13 art. 21 cytowanej wyżej ustawy.

Według art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym przepis ust. 1 pkt. 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

• w celu osiągnięcia przychodów lub
• w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
• przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
• przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt. 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W świetle powyższego dla osób nie będących pracownikami podróż, w związku z którą otrzymują diety i inne należności, nie musi wiązać się z wykonywaniem zadań poza miejscowością, w której znajduje się siedziba podmiotu wypłacającego te świadczenia. W przypadku tych osób „podróż” nie należy bowiem utożsamiać z „podróżą służbową” - pojęciem zdefiniowanym w kodeksie pracy i odnoszącym się do pracowników.

Diety i inne należności za czas podróży osoby nie będącej pracownikiem (a więc i uczestników szkolenia dla dzieci i ich rodziców, którym refundowano koszt na podstawie stosowanego oświadczenia, jak też do wysokości ceny biletu komunikacji miejskiej) są wolne od podatku do wysokości obowiązujących w sferze budżetowej, pod warunkiem, że otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i poniesiono je w celu osiągnięcia przychodów.

Z powyższych regulacji wynika, że ustawodawca przyjął limity kwot zwolnionych od podatku dotyczące pracowników wynikające z rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Jeżeli wypłacana w związku z podróżą służbową kwota zwrotu należności jest zwolniona od podatku u pracownika, to takie samo świadczenie jest również zwolnione u osoby nie posiadającej takiego statusu.

Niezależnie od powyższego zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Z tytułu podróży służbowej pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

1. przejazdów,
2. noclegów,
3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
4. innych udokumentowanych wydatków.

Wszystkie te należności wypłacane pracownikom w granicach zakreślonych przez rozporządzenie, są zwolnione od podatku dochodowego.

Zgodnie z § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga ta przysługuje.

Wysokość i warunki wypłacania należności za czas podróży osobom nie będącym pracownikami nie są regulowanie powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określają jedynie wysokość kwot zwolnionych od podatku, o czym mowa powyżej.

Zdaniem tut. organu podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania ze zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt. 16 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celach enumeratywnie wymienionym w art. 21 ust. 13 ustawy.