POSTANOWIENIE

Na podstawie przepisów art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8, poz 60 z 2005r. z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.02.2007 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, postanawiam:
- uznać stanowisko zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Powołanym w sentencji wnioskiem z dnia 27.02.2007 r. Podatnik wystąpił do tutejszego organu podatkowego w trybie przepisów art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Przedmiotem wniosku jest pytanie czy wydatki poniesione przed oddaniem budynku do użytkowania na postawienie ścianek, zakup okien i drzwi, które zostały wmontowane w te ścianki i służą do wyeksponowania oferty handlowej zwiększają wartość początkową budynku.
Z przedstawionego we wniosku z dnia 27.02.2007 r. stanu faktycznego wynika, że w dniu 23.01.2007 roku został oddany do użytkowania nowo wybudowany budynek handlowo-usługowy. Parter budynku posiada pomieszczenia, które służą do obsługi klientów. W związku z tym w sali obsługi wymurowano ścianki i zamontowano w nich okna i drzwi w celu ekspozycji oferty handlowej. Zdaniem Podatnika wydatki związane z budową i dostosowaniem budynku do użytkowania do dnia przekazania go do użytkowania zwiększają wartość początkową środka trwałego.
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U. Nr 14, poz. 176 z 2000 r. z późn.zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Przy czym w myśl art. 22f ust. 1 w/w ustawy podatnicy z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz art. 22b.
Natomiast w myśl art. 22g ust. 1 pkt 2 za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia. Przepis art. 22 ust. 4 mówi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
W indywidualnej sprawie Podatnika wydatki na montaż ścianek, okien i drzwi w celu ekspozycji oferty handlowej poniesione do dnia przekazania budynku do użytkowania zwiększą wartość początkową środka trwałego.
A zatem stanowisko Podatnika wyrażone we wniosku w sprawie zastosowania przepisów podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.
Mając powyższe na uwadze postanawiam jak w sentencji.
Interpretacja niniejsza uwzględnia stan prawny istniejący w dacie zaistnienia zdarzenia oraz stan faktyczny przedstawiony w powołanym na wstępie wniosku.