POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005r Nr 8, poz.60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 16 sierpnia 2006r (data wpływu do tutejszego urzędu) żądającego udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów art.5 ust.1, art.86 ust.1, art.88 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004r Nr 54, poz.535 ze zm.).

NACZELNIK TRZECIEGO MAZOWIECKIEGO URZĘDU SKARBOWEGO W RADOMIU

stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe w części dotyczącej korygowania wartości podatku naliczonego, natomiast w pozostałej części jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

-stan faktyczny podany we wniosku:

„W naszej Spółce w wyniku przeprowadzanych inwentaryzacji zdarza się, że występują następujące rodzaje niedoborów: 1) naturalne, mieszczące się w granicach norm ubytków naturalnych, 2) niedobory nadzwyczajne, przekraczające normy ubytków naturalnych, czyli: a) niedobory zawinione, których powstanie jest związane z niedopełnieniem obowiązków przez osobę materialnie odpowiedzialną za powierzone mienie, b) niedobory niezawinione, powstałe z przyczyn niezależnych od osób materialnie odpowiedzialnych, np. na skutek zdarzeń losowych takich jak powódź, pożar, kradzież bądź też przyczyn naturalnych związanych z uszkodzeniem towarów podczas transportu, złymi warunkami przechowywania, na które osoba materialnie odpowiedzialna nie ma wpływu. Taki niedobór nie obciąża osoby materialnie odpowiedzialnej. Pracownicy Spółki w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych otrzymują do użytkowania mienie w postaci samochodów, telefonów itp. Przekazanie następuje na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych. W przypadku rozwiązania umowy o pracę lub z innych przyczyn pracownik jest zobowiązany do rozliczenia się z powierzonego mienia. W przypadku wystąpienia braku składników majątku lub drobnych elementów stanowiących wyposażenie składnika majątku pracownik obciążany jest wartością niedoboru. Na tę okoliczność wystawiana jest nota księgowa bez naliczania podatku VAT. Również rozliczenie niedoboru zawinionego stwierdzonego w trakcie inwentaryzacji następuje poprzez obciążenie osoby materialnie odpowiedzialnej i wystawienie noty księgowej bez naliczania podatku VAT. W obu przypadkach następuje korekta podatku naliczonego odliczonego przy zakupie, ponieważ obciążenie osoby materialnie odpowiedzialnej za powierzony jej składnik majątku uniemożliwia zaliczenie wydatków związanych z nabyciem składników do kosztów uzyskania przychodów, gdyż wydatek ten zostanie pokryty przez osobę materialnie odpowiedzialną. Natomiast stosownie do przepisów ustawy o rachunkowości oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki związane z nabyciem towarów objętych niedoborem niezawinionym zalicza się do kosztów uzyskania przychodów (oczywiście pod warunkiem rzetelnego udokumentowania zaistniałej szkody). W związku z tym wystąpienie niedoborów niezawinionych nie rodzi obowiązku korekty podatku naliczonego.

-treść pytania:

1. Czy należy naliczać i odprowadzać podatek VAT w przypadku wszelkiego rodzaju niedoborów składników majątku podatnika?2. Czy wartość netto zakupów i podatek naliczony powinny być korygowane w deklaracji VAT-7 o wartość stwierdzonych niedoborów? Jeśli tak to, w jakiej wartości?

-stanowisko wnioskodawcy wobec powyższego stanu faktycznego

Ad.1 Zakres czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). W artykule tym postanowiono, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,2) eksport towarów,3) import towarów,4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art.7 tej ustawy.W związku z powyższym zdaniem Spółki niedobory naturalne i nadzwyczajne (zawinione i niezawinione), jako niestanowiące dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu w/w. przepisów nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Również obciążenie pracowników za braki w składnikach majątku lub w ich wyposażeniu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ad.2. Zdaniem Spółki podatnik nie ma obowiązku korygowania podatku naliczonego w przypadku niedoborów naturalnych i nadzwyczajnych niezawinionych.W ocenie podatnika w momencie realizacji prawa do odliczenia nie musi być spełniona określona w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przesłanka wykorzystania towaru do wykonania czynności opodatkowanej. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu tego towaru -przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej- wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. W tej sytuacji odmowa odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów, które następnie zostały objęte niedoborem, mogłoby się jedynie wiązać z regulacjami prawnymi zawartymi w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle powołanego przepisu ważne jest, aby w momencie nabycia towarów przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uniemożliwiały zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Biorąc powyższe pod uwagę, jeżeli podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od zakupów mających związek z czynnościami opodatkowanymi i stwierdzony niedobór towarów jest uznawany za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym - to ujawniony niedobór w towarze (materiale) nie powoduje konieczności dokonywania korekt odliczonego podatku VAT. Natomiast niedobór zakwalifikowany jako zawiniony będzie powodował obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego na zasadach określonych w art. 86 w/w. ustawy za miesiąc, w którym niedobór stwierdzono i zakwalifikowano jako zawiniony.Według definicji zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych3 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Z powyższych uregulowań wynika, iż wystąpienie niedoborów zawinionych oznacza brak możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem towarów, których niedobór stwierdzono.Jeżeli bowiem wartością niedoboru obciążono osobę odpowiedzialną materialnie za powierzony jej towar, to nie można wówczas zaliczyć wydatków związanych z nabyciem towarów, których niedobór stwierdzono do kosztów uzyskania przychodów, gdyż wydatek ten zostanie pokryty przez osobę materialnie odpowiedzialną.Fakt nie zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów - w świetle art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT - skutkuje brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towaru objętego niedoborem zawinionym. Podstawą opodatkowania powinna być cena nabycia składnika majątku, a jeśli trudno jest ustalić cenę nabycia (np. część składowa samochodu - wycieraczka)jego wartość rynkowa z okresu stwierdzenia niedoboru.

-ocena prawna stanowiska wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym

Ad.1 Ustawa z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004r Nr 54, poz.535 ze zm.) - zwana dalej „ustawą o VAT”, określa w art.5 ust.1 zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Według tego przepisu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:-odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju:-eksport towarów;-import towarów;-wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;-wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W rozumieniu organu podatkowego, stan rzeczy przedstawiony przez Wnioskodawcę, tj. zaistnienie niedoborów, nie jest tożsamy z czynnościami wymienionymi powyżej. Skoro ustawa o VAT nie przewiduje opodatkowania podatkiem od towarów i usług zaistniałych niedoborów to, innymi słowy, niedobory te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Mając na względzie powyższe organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Spółki w przedstawionym stanie rzeczy jest prawidłowe, co orzeczono w sentencji. Ad.2 Odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego, to zgodnie z treścią art.86 ust.1 ustawy o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art.15 przysługuje - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art.114, art.119 ust. 4, art.120 ust. 17 i 19 oraz art.124. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Co do zasady kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 w/w ustawy). Natomiast przepis art. 91 w/w ustawy stanowiący o korektach podatku naliczonego, przewiduje obowiązek dokonania korekty w następujących "nadzwyczajnych" przypadkach: 1.) na podstawie art. 91 ust. 4, gdy w trakcie okresu korekty zmianie ulegnie przeznaczenie towarów, 2.) na podstawie art. 91 ust. 7, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od zakupionych towarów lub usług i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, od tego towaru czy usługi, 3.) na podstawie art.91 ust.8, gdy towary i usługi nabyte do wytworzenia środka trwałego zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.Utrata towarów nie została wymieniona w żadnym z przepisów ustawy o VAT jako przesłanka powodująca obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego. Brak obowiązku takiej korekty dotyczy zarówno środków obrotowych jak i środków trwałych. Określając prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego należy mieć na względzie przeznaczenie zakupionego towaru czy usługi w momencie zakupu. Fakt późniejszego wystąpienia zdarzenia losowego, jakim jest kradzież lub zniszczenie towaru nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tego towaru. Dodać należy, że dla celów dowodowych fakt wystąpienia powyższego zdarzenia losowego winien być przez podatnika należycie udokumentowany. Powyższe stanowisko jest zbieżne z rozwiązaniem zawartym w VI Dyrektywie w art. 20 ust. 1 pkt b, z którego wynika, że wstępne odliczenie VAT zostanie skorygowane, gdy po złożeniu deklaracji podatkowej nastąpi zmiana w czynnikach branych pod uwagę przy określeniu kwoty odliczenia w szczególności w przypadku anulowania zakupów lub otrzymania zniżek; jednakże, nie będzie się dokonywało korekty w przypadkach transakcji w całości lub częściowo nie opłaconych, w przypadku odpowiednio udokumentowanego i potwierdzonego zniszczenia, zagubienia lub kradzieży, jak również w przypadkach przekazywania prezentów małej wartości oraz próbek. Jednakże państwa członkowskie mogą wymagać korekty w odniesieniu do transakcji całkowicie lub częściowo nie zapłaconych lub w przypadku kradzieży. Ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 z późn.zm.) regulacji takiej jednak nie zawiera, co oznacza iż Podatnik nie koryguje wcześniej odliczonego VAT. Mając na względzie powyższe organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Spółki w przedstawionym stanie rzeczy jest nieprawidłowe odnośnie niedoborów zawinionych, natomiast w pozostałej części jest prawidłowe, co orzeczono w sentencji. Należy zaznaczyć, iż dla celów dowodowych fakt wystąpienia niedoboru winien być należycie udokumentowany.