POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art. 216 i art. 14a §1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r Nr 8 poz. 60 ze zmianami) po rozpatrzeniu wniosku Pani z dnia 07 lutego 2007 roku, w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego, stwierdza, że stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości m.in. Naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inksenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast zgodnie z §2 tegoż art. 14a składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Pismem z dnia 10 kwietnia 2007 roku, zwrócił się Pan do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej lokalu wytworzonego we własnym zakresie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w roku 2002 rozpoczął Pan budowę budynku, którego projekt w części parterowej przewidywał salę rehabilitacyjną, natomiast na poddaszu część mieszkalną. W pozwoleniu na budowę budynek zdefiniowano jako budynek mieszkalno-usługowy.Budynek budował Pan jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej. Wiele prac w budynku zostało wykonanych we własnym zakresie, natomiast część prac wymagała wykonania przez specjalistyczne firmy budowlano-montażowe.Budynek budowany był z myślą o możliwości wynajmowania w przyszłości przez właścicieli części parterowej budynku lub części mieszkalnej.

Na część materiałów budowlanych posiada Pan faktury VAT oraz paragony fiskalne.W styczniu 2006 roku zakończył Pan prace budowlane na parterze budynku w takim stopniu, że możliwe było wystąpienie do Powiatowego Inspektoratu Budowlanego o wydanie pozwolenia na użytkowanie tej części budynku przed wykonaniem wszystkich robót budowlanych w części mieszkalnej budynku tj. poddasza. Uzyskał Pan pozwolenie na użytkowanie części parterowej budynku.

W marcu 2007 roku zarejestrował Pan działalność gospodarczą i zamierza Pan ją prowadzić w części parterowej przedmiotowego budynku.Jednocześnie do chwili obecnej jako osoba prywatna prowadzi Pan prace wykończeniowe na poddaszu budynku.

Zdaniem Pana w przypadku, jeżeli podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, nie może ustalić kosztu wytworzenia środka trwałego koszt ten ustala się w wysokości określonej przez powołanego biegłego, z uwzględnieniem cen rynkowych lokali tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji środków trwałych, uwzględniając stan i stopień ich zużycia.

Zgodnie z treścią artykułu 22a ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000, Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c ww. ustawy stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budynki, budowle oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt. 1, zwaneśrodkami trwałymi.

Przepisy art. 22g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 wyżej wymienionej ustawy natomiast stanowią, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia zużytych do wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, koszt wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartościwytworzonych środków trwałych.

Jednocześnie uwzględniając treść tych przepisów, należy wyjaśnić, że jeżeli podatnik nie może sam ustalić kosztu wytworzenia środka trwałego, to wartość początkową tego środka ustala się zgodnie z art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości określonej, z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego powołanego przez podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wymienione przepisy prawa podatkowego tutejszy organ podatkowy postanawia jak na wstępie. Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego informuje, że niniejsza interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego, dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b §1 i §2 ww. ustawy Ordynacji podatkowej udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Pana i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w §5.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14a §4 ustawy – Ordynacja podatkowa przysługuje zażalenie, które zgodnie z przepisem art. 236 §2 pkt 1 tej ustawy wnosi się w terminie 7 dnia od dnia doręczenia niniejszego postanowienia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu.

Zgodnie z art. 222, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, zażalenia to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu określić istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.