POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2006 r., który do tut. organu wpłynął dnia 04 maja 2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej terminu wystawienia faktury VAT oraz momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w przypadku sprzedaży przyłącza ciepłowniczego zaklasyfikowanego jako budowla, w sytuacji, gdy kontrahent nie będzie dokonywał przedpłaty na podstawie faktury proforma, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 maja 2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 25 maja 2006 r. oraz z dnia 04 lipca 2006 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku uzupełnione zostały pismami z dnia 07 czerwca 2006 r., 10 lipca 2006 r. i z dnia 01 sierpnia 2006 r.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Podatnik zawiera z odbiorcami energii cieplnej umowy przyrzeczenia finansowania i wykonania węzła ciepłowniczego. Po wybudowaniu węzeł ten pozostaje nadal majątkiem Spółki, ale dzierżawiony jest odbiorcy ciepła. W niektórych umowach przyrzeczenia Spółka zobowiązuje się dodatkowo do wykonania dla odbiorcy ciepła przyłącza ciepłowniczego. Wykonanie węzła i przyłącza zleca, na podstawie odrębnej umowy, podmiotowi zewnętrznemu. W umowie przyrzeczenia finansowania i budowy węzła określony jest przewidywany koszt wykonania przyłącza ciepłowniczego. Koszt ten w rzeczywistości przenoszony jest (przepisywany) z umowy zawieranej przez odbiorcę ciepła z dystrybutorem. Odbiorca ciepła, w zamian za budowę przyłącza, zobowiązuje się do zapłaty kwoty nie wyższej niż przewidziana w umowie przyrzeczenia (a wcześniej w umowie przyłączenia podpisywanej z dystrybutorem). Zatem już w momencie rozpoczęcia przez Spółkę budowy przyłącza jest ono traktowane jako inwestycja, która po jej zakończeniu przeznaczona jest do sprzedaży. Zapłata następuje po zakończeniu inwestycji na podstawie wystawionej faktury proforma, które to zakończenie potwierdza protokół odbioru podpisany przez Spółkę i wykonawcę. W ciągu 3 dni od wpłaty, Spółka przenosi własność przyłącza na odbiorcę ciepła, dokumentując to protokołem przeniesienia własności, natomiast w terminie 7 dni od dnia zapłaty wystawia fakturę VAT. Cena przyłącza wynikająca z faktury proforma, a następnie z faktury VAT jest zawsze równa przewidywanemu kosztowi budowy przyłącza określonemu w umowie przyrzeczenia. Niejednokrotnie jednak poniesione przez Spółkę rzeczywiste koszty wybudowania przyłącza przewyższają wartość określoną w umowie przyrzeczenia. Z uwagi na to, że Spółce zależy na pozyskaniu klienta, dlatego godzi się na sprzedaż przyłącza za cenę niższą od wartości inwestycji. Tego rodzaju kompromis, według Podatnika, prowadzi do zwiększenia liczby odbiorców i wpływa na wysokość przychodów Spółki uzyskanych ze sprzedaży ciepła.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka informuje, że odbiorca, na rzecz którego Podatnik przenosi prawo własności przyłącza ciepłowniczego, ma możliwość faktycznego dysponowania tą budowlą z chwilą podpisania protokołu przeniesienia własności przyłącza. Natomiast przed podpisaniem wspomnianego protokołu, przyłącze wykorzystywane jest do przesyłu ciepła dla odbiorcy, jednakże nie ma on prawa faktycznego dysponowania przedmiotową budowlą (nie może jej zbyć, dzierżawić, użyczyć lub przekazać jako darowiznę).

W ocenie Spółki, przepis art. 19 ust. 1 ustawy podatku od towarów i usług określa ogólne zasady powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w myśl którego obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Natomiast art. 19 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7 dniu licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zdaniem Spółki w sytuacji, gdy kontrahent nie będzie dokonywał przedpłaty na podstawie faktury proforma, fakturę VAT należy wystawić w ciągu 7 dni od dnia podpisania protokołu przeniesienia własności przyłącza, a obowiązek podatkowy powstanie na zasadach określonych w przepisie art. 19 ust. 4 cyt. ustawy. W przekonaniu Spółki, w przedmiotowej sprawie, nie znajduje zastosowania przepis art. 19 ust. 10 ww. ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wdania. Sprzedawane łącze Spółka klasyfikuje jako budowlę i choć stanowi ono część infrastruktury towarzyszącej budynkowi, to szczególne zasady powstania obowiązku podatkowego wynikające z treści art. 19 ust. 10 cyt ustawy, dotyczą wyłącznie budynków i lokali, a w sytuacji, gdy sprzedawane jest samo przyłącze ciepłownicze, przepis ten nie znajduje zastosowania.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przepis art. 19 ust. 10 stanowi natomiast, iż w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

Z uwagi jednak, na to, iż przedmiotowe przyłącze ciepłownicze nie stanowi zarówno lokalu, jak i budynku, o których mowa w treści art. 19 ust. 10 ww. ustawy, dlatego też przepis ten nie znajdzie zastosowania w analizowanej sprawie. Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przyłącza ciepłowniczego powstaje natomiast zgodnie z treścią przytoczonego powyżej art. 19 ust. 4 ww. ustawy.

Powstanie obowiązku podatkowego związane jest, co do zasady, z momentem wydania towaru. Reguła ta ulega jednak modyfikacji w sytuacji, gdy Podatnik ma obowiązek wystawić fakturę VAT potwierdzającą dokonanie dostawy.

Dlatego też, w przedmiotowej sprawie, obowiązek podatkowy, co do zasady, powstaje z chwilą wydania towaru, z zastrzeżeniem, że jeżeli dostawa towaru powinna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru. Za dzień wydania przez Spółkę towaru, tj. przyłącza ciepłowniczego, należy uznać dzień podpisania protokołu przeniesienia własności przyłącza na odbiorcę ciepła. Jak wynika bowiem z treści wniosku odbiorca, na rzecz którego przeniesione zostaje prawo własności przyłącza ciepłowniczego ma możliwość faktycznego dysponowania przyłączem z chwilą podpisania protokołu przeniesienia jego własności, do czego nie jest uprawniony przed jego podpisaniem.

Zgodnie z treścią art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) stanowi, iż fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 14 i § 15.

Uwzględniając zatem przytoczone powyżej regulacje prawne oraz stan faktyczny sprawy wskazać należy, iż w sytuacji, gdy kontrahent Spółki nie będzie dokonywał przedpłaty na podstawie faktury proforma, wówczas Spółka zobligowana jest do wystawienia faktury VAT nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru, a zatem nie później niż siódmego dnia od dnia podpisania protokołu przeniesienia własności przyłącza ciepłowniczego na odbiorcę ciepła.

Dlatego też, stanowisko Spółki, zgodnie z którym w sytuacji, gdy kontrahent nie będzie dokonywał przedpłaty na podstawie faktury proforma, fakturę VAT należy wystawić w ciągu 7 dni od dnia podpisania protokołu przeniesienia własności przyłącza, a obowiązek podatkowy powstanie na zasadach określonych w przepisie art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznać należy za prawidłowe.

Ponadto Naczelnik tut. organu podatkowego zaznacza, że w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Jednakże organ podatkowy nie jest organem właściwym w sprawach klasyfikacji dokonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Odpowiedzialność za prawidłowe zaklasyfikowanie wykonanej czynności spoczywa na Podatniku, zaś organem właściwym do wydawania opinii w tym zakresie jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub jej uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.