POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 Nr 8 poz.60z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 04.08.2006r (data wpływu do tut. Urzędu) uzupełnionego pismem z dnia 11.09.2006r (data wpływu do tut. Urzędu) żądającego udzielenia pisemnej interpretacji art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 i ust. 2 pkt 2, art. 106 ust. 7 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy podane we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

1.Podany we wniosku stan faktyczny jest następujący:Wytwarzane odpady w Spółce np.: oleje, smary, źródła światła zawierające rtęć, zużyte opony były odbierane przez upoważnionych odbiorców na podstawie „Karty przekazania odpadu”, zgodnie z obowiązującą Ustawą o odpadach( Dz.U.nr 62 poz.628 z dnia 27.04.2001r z późn. zm) oraz ustawą Prawo Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 62 poz.627 z dnia 27.04.2001r) a obciążenie za odbiór odpadu było na podstawie wystawianych faktur przez odbiorcę lub MPK. Na dzień dzisiejszy Spółka została poinformowana, że odbiór odpadów i ich utylizacja jest usługą bezpłatną i odbiór odpadów odbywał się będzie na podstawie „Karty przekazania odpadu” na koszt odbiorcy.

Pytanie Spółki:Czy nieodpłatne przekazanie odpadu odbiorcom odpadów podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT jako „wszelkie inne przekazania bez wynagrodzenia”?Czy w/w sytuacji Spółka ma obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej na przekazany odpad, jako bezpłatne przekazanie towaru ?

2.Stanowisko Spółki co do oceny stanu faktycznegoOdpady, które powstały w firmie w wyniku wykonywanych usług nie są towarem a ich wartość rynkowa jest wartością zerową. W związku z powyższym Spółka uważa, iż nieodpłatne przekazanie tych odpadów nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług i nie należy wystawiać faktury na przekazany odpad. Zgodnie z ustawą Dz.U.nr 62 poz.628 z dnia 27.04.2001 oraz Dz. U z 29.07.2005r Spółki obowiązkiem jest pozbycie się odpadów i przekazanie ich do odpowiednich składów zajmujących się odzyskiem i recyklingiem.

3.Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym

Oleje odpadowe, źródła światła zawierające rtęć, zużyte opony przez polskie prawo są traktowane jako odpady niebezpieczne. Do podstawowych obowiązków posiadaczy odpadów ustawa o odpadach zalicza w pierwszej kolejności odzysk olejów przez ich regenerację. Dopiero gdy ta metoda nie znajduje uzasadnienia z przyczyn ekologicznych, ekonomicznych bądź technologicznych, posiadacze tych odpadów mogą je unieszkodliwiać przy zastosowaniu innych procesów. W takiej sytuacji, gdy posiadacz odpadów nie może ich we własnym zakresie zagospodarować, powinien przekazać je podmiotom zapewniającym przeprowadzenie tych procesów w sposób nie stwarzający zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi oraz środowiska i pozostający jednocześnie w zgodzie z obowiązującym prawem. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że będzie On przekazywał odpady nieodpłatnie.W świetle unormowania zawartego w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy przez towary rozumie się - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty;

Zgodnie z zasadą wyrażoną w treści art. 5 ust. 1 cytowanej ustawy podatkowi od towarów i usług podlega dostawa towarów i świadczenie usług o charakterze odpłatnym, jednak ustawodawca określił przypadki, w których czynności nieodpłatnego przekazania towarów zrównano z czynnościami odpłatnymi, poddając je w ten sposób opodatkowaniu. W myśl art. 7 ust. 1 w/w ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 7 ust. 2 pkt 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego, przedsiębiorstwem, w szczególności wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

W związku z powyższym każde nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa z wyjątkiem towarów wymienionych w art. 7 ust. 3, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Wobec powyższego, na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, który mówi że w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne, podatnik będzie zobowiązany udokumentować to nieodpłatne przekazanie fakturą wewnętrzną.