POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, na wniosek Strony z dnia 02.08.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 09.08.2006 r.) dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych, stwierdza, że przedstawione stanowisko w w/w piśmie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że rok obrotowy Spółki rozpoczyna się 1 lipca i kończy 30 czerwca roku następnego. W związku z tym, że Podatnik zatrudnia więcej niż 20 osób w przeliczeniu na pełne etaty, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. z 1996r., Dz.U. Nr 70, poz. 335 ze zm.) tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Spółka dokonuje wpłat na fundusz zgodnie z dyspozycją art. 6 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, tzn:
1.w terminie do dnia 31 maja każdego roku wpłaca 75 % równowartości odpisu podstawowego,
2.w terminie do dnia 30 września każdego roku wpłaca pozostałe 25% równowartości odpisu podstawowego.
Spółka zwraca się z zapytaniem, czy mając na uwadze swój rok obrotowy i przepisy ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, kwoty faktycznie wpłacone na rachunek Funduszu we wrześniu danego roku i maju kolejnego roku tj. w okresie tego samego roku obrotowego, stanowią dla podatnika koszty uzyskania przychodów w danym roku obrotowym.
Zdaniem Spółki kwoty faktycznie wpłacone na rachunek Funduszu we wrześniu danego roku i maju kolejnego roku, tj. w okresie tego samego roku obrotowego, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w danym roku obrotowym.

Po zapoznaniu się z przedstawionym przez Spółkę stanem faktycznym, Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego potwierdza stanowisko Podatnika.
Ze stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu wynika, że Spółka w związku z faktem zatrudniania więcej niż 20 osób w przeliczeniu na pełne etaty, utworzyła zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w oparciu o przepisy ustawy z dnia 04.03.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 1996 r., nr 70, poz. 335 ze zm.) zwaną dalej ustawą ZFŚS. W myśl art. 6 wyżej wymienionej ustawy, pracodawcy którzy utworzyli ZFŚS, odpisy i zwiększenia naliczone zgodnie z art. 5 ustawy na dany rok kalendarzowy, przekazują na rachunek bankowy funduszu w terminie do 30 września tego roku, przy czym kwota stanowiąca 75% równowartości odpisu powinna być przekazana na rachunek ZFŚS do 31 maja tego roku.

Art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zwaną dalej ustawą pdop stanowi, że odpisy i wpłaty na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, czyniąc jednocześnie od tej zasady kilka wyjątków, i tak: w art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawodawca uznaje za koszty uzyskania przychodu odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek funduszu. Ustawa podatkowa stanowi więc dwa warunki, które muszą być spełnione łącznie, aby uznać odpis za koszt uzyskania przychodu: - przepisy ustawy o ZFŚS muszą bezpośrednio określać, że dany odpis lub zwiększenie jest kosztem pracodawcy, a środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów muszą być wpłacone na wyodrębniony rachunek funduszu.

Ze złożonego zapytania wynika, że Spółka dokonuje wpłat na Fundusz zgodnie z dyspozycją cyt. art. 6 ustawy ZFŚS, w terminie do dnia 31 maja każdego roku w wysokości 75% równowartości odpisu podstawowego oraz do 30 września każdego roku pozostałe 25% równowartości odpisu podstawowego. Fakt posiadania przez Spółkę roku obrotowego trwającego od 1 lipca do 30 czerwca, sprawia iż w trakcie danego roku obrotowego faktycznie wpłaca ratę we wrześniu (danego roku obrotowego - 25%) i ratę za maj (w kolejnym roku kalendarzowym - 75%). Takie przesunięcie nie wyklucza jednak prawa uznania przez Spółkę za koszt uzyskania przychodów w roku obrotowym, w którym dokonano wpłaty odpowiedniej części odpisu podstawowego na rachunek Funduszu. Spełniony jest ustawowy warunek dokonania wpłaty środków pieniężnych stanowiących równowartość odpisów na wyodrębniony rachunek Funduszu, który warunkuje uznanie wpłaty za koszt uzyskania przychodów. Ponadto słusznie zauważa Spółka, iż ustawa ZFŚS nie pozwala Podatnikowi dokonywać wpłat w innym terminie, bardziej dostosowanym do trwającego roku obrotowego.
Zatem prawidłowe jest stanowisko Spółki, że kwoty faktycznie wpłacone na rachunek Funduszu we wrześniu danego roku i maju kolejnego roku tj. w okresie tego samego roku podatkowego, stanowią dla podatnika koszty uzyskania przychodów w danym roku obrotowym.
W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.
W dniu złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie wniosku.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.