Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 15 ust. 1 i ust. 6, art. 16h ust. 2 i ust. 4, art. 16i, art. 16j ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie po rozpatrzeniu wniosku R. S.A. z dnia 02.01.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 02.01.2006 r.), uzupełnionego w dniu 20.10.2006 r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 02.01.2006 r. R. S.A. zwróciły się do tut. organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Postanowieniem z dnia 30.01.2006 r. znak: PUS.I/423/1/06 Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa udzielił Podatnikowi pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe. Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 w/w ustawy Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie uchylił powyższe postanowienie, wydając decyzję z dnia 19.06.2006r. znak: IS-I/2-4231/12/06, w której stwierdził iż koniecznym jest uchylenie przedmiotowego postanowienia z uwagi na rażące naruszenie prawa. Z w/w decyzji wynika, że udzielenie odpowiedzi na zapytanie Podatnika jest niemożliwe bez uprzedniego dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Od powyższej decyzji Spółka odwołała się wnosząc o jej zmianę i udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Decyzją z dnia 01.09.2006r. znak: IS-I/2-42310/5/06 Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 19.06.2006r. znak: IS-I/2-4231/12/06.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że w 2003 r. zakupiona została używana maszyna drukarska KBA Compacta 40, która amortyzowana była według stawki 5% z uwagi na małą jej wydajność. W obecnej chwili wydajność tej maszyny bardzo wzrosła. Podatnik doszedł do wniosku, że ustalona wcześniej amortyzacja była za niska i powinna wynosić 20%.

Z uwagi na konieczność dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego wezwał Spółkę do jego uzupełnienia poprzez szczegółowe wskazanie z jakiej metody amortyzowania maszyny drukarskiej KBA Compacta 40, wynika stawka 5% tj. metody liniowej przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, czy też z zastosowania stawek indywidualnych do środków trwałych używanych - wezwanie z dnia 16.10.2006 r. znak: PUS.I/423/103-1/06. W odpowiedzi na w/w wezwanie – pismo z dnia 20.10.2006 r. – Podatnik wskazał, że przedmiotowa maszyna została zakupiona używana i zastosowano u niej indywidualną stawkę amortyzacyjną 5% stosownie do art. 16j ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wg którego indywidualne stawki amortyzacyjne można ustalać dla używanych lub ulepszonych środków trwałych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach. Maszyna była wprowadzona do ewidencji po raz pierwszy, a jej wartość była wyższa niż 50 tys. zł. Amortyzacja w wysokości 5% była podyktowana również tym, że maszyna miała na początku niską wydajność, a w obecnej chwili wydajność wzrosła i maszyna ta szybciej się zużywa.

Pytanie Podatnika jest następujące: czy od stycznia 2006 r. może zostać podwyższona stawka amortyzacyjna i czy koszt amortyzacji zwiększonej będzie kosztem uzyskania przychodu? Zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, iż maszyna została zakupiona używana i zwiększyła się jej wydajność, szybciej się zużywa i przyśpieszenie amortyzacji poprzez większą stawkę amortyzacyjną będzie prawidłowe. Koszt amortyzacji będzie kosztem uzyskania zwiększonego dochodu z w/w maszyny.

Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie w oparciu o analizę przedstawionego w sprawie stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa stwierdza, co następuje.

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów ma swoje unormowanie w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1(...)”. Zgodnie z art. 15 ust. 6 w/w ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje następujące metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych:

1. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do w/w ustawy, w tym również:
   a) przy zastosowaniu podwyższonych stawek stosując współczynniki określone w art. 16i ust. 2,
   b) przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych obniżonych w stosunku do określonych w Wykazie,
2. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie,
3. przy zastosowaniu metody degresywnej.

Stosownie do postanowień art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł dokonują wyboru jednej z metod amortyzowania określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzowania; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Według przepisu art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Zasady indywidualnego ustalania stawek amortyzacyjnych określone zostały w art. 16j w/w ustawy. Podatnicy mogą indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika oraz dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych. Środki trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz środki transportu (art. 16j ust. 1 pkt 2) uważa się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, zaś za ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej. Natomiast budynki i budowle należy uznać za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, oraz ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Możliwość ustalania indywidualnej stawki amortyzacyjnej nie oznacza pełnej dowolności w określaniu jej wysokości, albowiem ustawodawca w art. 16j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadził minimalny okres amortyzacji, który nie może być krótszy niż:

1. dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
   a) 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
   b) 36 miesięcy - gdy wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
   c) 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,
2. dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 16 ust. 3a – 30 miesięcy,
3. dla budynków i budowli – 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Obniżanie stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych reguluje art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten stanowi, iż cyt.: „Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”.

Powyższe zasady dotyczą wyłącznie stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i nie mają zastosowania do stawek ustalanych indywidualnie. Metoda dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie, uregulowana w przepisie art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie przewiduje ani obniżenia ani podwyższenia stawek amortyzacyjnych. W treści w/w przepisu nie ma odesłania do uregulowań zawartych w przepisie art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Również inne przepisy nie przewidują możliwości zastosowania przepisu art. 16i w/w ustawy do zmiany indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Tak więc podwyższenie lub obniżenie stawek amortyzacyjnych jest możliwe tylko w przypadku wyboru metody unormowanej w przepisie art. 16i.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka nie jest uprawniona do zmiany (podwyższenia) stawki indywidualnej z 5% na 20% dla przedmiotowego środka trwałego w trakcie okresu amortyzacji. Tym samym koszt zwiększonej amortyzacji nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów.