Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień:- umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90; dalej umowa polsko-niemiecka);- umowy z dnia 13 stycznia 2004 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r., Nr 224, poz. 1921;dalej umowa polsko-austriacka).

Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko Spółki przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej braku opodatkowania dochodów z tytułu usług doradczych oraz usług wynajmu urządzeń przemysłowych od podmiotów mających siedzibę w Niemczech i Austrii

UZASADNIENIE

Podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach zawartej umowy z kontrahentem zagranicznym wykonuje prace montażowe na nieruchomości położonej w Niemczech i Austrii. Do realizacji tych prac Spółka zakupuje od podmiotów prowadzących działalność na terenie Niemiec i Austrii:

1. usługi doradcze i prawne świadczone przez podmioty zagraniczne na terenie Austrii i Niemiec. Dotyczą one czynności związanych z uzyskaniem i załatwieniem pozwolenia na pracę dla pracowników Spółki na terenie tych państw.



2. usługi związane z wynajmem: kontenerów socjalnych, przyrządów, elementów rusztowań, butli na gazy techniczne, palet, sprzętu spawalniczego, rozdzielni elektrycznych.

Na powyższe usługi Spółka składa zamówienia. Usługi wynajmu dla poszczególnych urządzeń mają różne terminy.

Spółka podkreśla, iż nie posiada na terytorium Austrii i Niemiec zakładu w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, a zagraniczni kontrahenci nie posiadają zakładu na terytorium RP.

Z uwagi na powyższe Spółka zapytuje czy w świetle art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a oraz art. 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; dalej: updop) jest zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, z tytułu wykonywanych na terenie Austrii i Niemiec na rzecz Spółki przez podmioty zagraniczne usług doradczych i w zakresie najmu.

Zdaniem Spółki w przedstawionej sytuacji nie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu, o którym mowa w art. 21 updop. Przepisy tego artykułu stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W opinii Spółki zgodnie z art. 3 ust. 2 updop zagraniczny usługodawca świadczący na rzecz Spółki usługi, jeżeli nie posiada siedziby ani zarządu na terytorium Polski, podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tylko w zakresie swoich dochodów osiąganych w Polsce z tytułu świadczonych usług.

Zdaniem Spółki nie jest ona zobowiązana do poboru podatku od usług doradczych i z tytułu najmu, gdyż kontrahenci świadczący usługi, nie uzyskują dochodu ze źródeł położonych na terytorium kraju. Wynajmem urządzeń ma miejsce na terytorium Austrii i Niemiec, w miejscu realizacji prac montażowych. Usługi doradcze są związane z uzyskiwaniem zezwoleń na pracę za granicą, a efekt świadczonej usługi pozostaje za granicą. W opinii Wnioskodawcy źródło przychodu znajduje się poza terytorium RP.

Ponadto Spółka argumentuje, iż art. 21 updop nie ma zastosowania do usług świadczonych na rzecz Spółki, gdyż podmioty świadczące usługi nie prowadzą na terytorium Polski działalności.

Spółka nie ma również obowiązku uzyskiwania certyfikatów rezydencji od zagranicznych usługodawców, gdyż świadczone usługi nie podlegają regulacji art. 21 ust. 1 updop.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 64, poz. 654 ze zm., dalej: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Spółka przyjmując, iż transakcje będące przedmiotem zapytania nie dotyczą usług, które będą wykonane na terytorium Polski, uznała, że w takiej sytuacji nie ma podstaw do zastosowania art. 21 updop.

Zdaniem Ministra Finansów takie stanowisko nie jest właściwe, bowiem przepisy art. 21 updop nie uzależniają opodatkowania dochodów od miejsca wykonania usługi, lecz od przychodów uzyskanych przez zagraniczne podmioty na terytorium Polski.

W opinii Ministra Finansów istotne znaczenie dla sprawy, w świetle art. 21 ust. 1 updop, ma fakt uzyskiwania na terytorium Polski przychodów objętych postanowieniami tego artykułu. Ustawodawca nie uzależnił opodatkowania tych świadczeń od faktu, czy są one wykonywane na terytorium Polski, ale wskazał, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Polski.

Z treści tego przepisu wynika, że przychody osób zagranicznych, nieposiadających w Polsce siedziby lub zarządu, osiągane z tytułów wymienionych w tym przepisie są opodatkowane podatkiem dochodowym według stawki zryczałtowanej w wysokości 20% od każdorazowo wypłacanej osobie zagranicznej kwoty należności, chyba że postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowią inaczej. Zatem, zasadnicze znaczenie ma ustalenie miejsca, w którym usługa lub świadczenie wywołała skutek w postaci powstania lub powiększenia przychodów u odbiorcy usługi lub świadczenia. Jeżeli skutek ten nastąpił w Polsce, co niewątpliwie ma miejsce w analizowanej sprawie (Spółka ma siedzibę na terytorium RP), to także dochód uzyskany przez podmiot świadczący usługi winien być opodatkowany w Polsce.

Uzasadnieniem nałożenia podatku na dochód osiągnięty przez nierezydentów jest ekonomiczny związek tego przychodu z jurysdykcją podatkową danego państwa, w rozpatrywanej sprawie – Polski.

Stosownie do art. 21 ust. 1 updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium RP przez podatników, niemających siedziby lub zarządu w Polsce przychodów m.in. za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego (art. 21 ust. 1 pkt 1) oraz z tytułu świadczeń: doradczych, usług prawnych (pkt 2a) - ustala się w wysokości 20%.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 2 updop przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Usługi doradcze i prawne nie są wymienione w umowie polsko-austriackiej i polsko-niemieckiej jako dochody rezydenta mogące podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Zatem, zgodnie z postanowieniami art. 7 umowy polsko-austriackiej i polsko-niemieckiej, dochód kontrahentów zagranicznych w postaci wynagrodzenia, jakie otrzymują z tytułu świadczonych usług doradztwa na rzecz Spółki, należy kwalifikować jako „zyski przedsiębiorstwa”. Zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu, który dochód taki uzyskuje, o ile podmioty zagraniczne nie posiadają zakładu na terytorium Polski (art. 7 ust. 1 ww. umów). Zgodnie ze stanem faktycznym podmioty świadczące usługi na rzecz Spółki nie posiadają w Polsce zakładu.

To zaś oznacza, że uzyskane w Polsce przez rezydentów austriackich i niemieckich dochody z tytułu wykonanej usługi doradztwa są wyłączone z opodatkowania w Polsce, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby certyfikatem rezydencji podatkowej (art. 26 ust. 1 updop).

Brak obowiązku potrącenia przez Spółkę podatku od wypłacanej rezydentom austriackim i niemieckim należności z tytułu zapłaty za usługi doradztwa nie oznacza jednak, że Spółka nie będzie miała obowiązku złożenia formularza IFT-2R, czyli informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak bowiem wynika z treści art. 26 ust. 3d ustawy, taką informację o wypłatach na rzecz osób zagranicznych należności z tytułów wymienionych w art. 21 tej ustawy sporządzają i przekazują do urzędu skarbowego podmioty polskie, które dokonują takiej wypłaty, nawet jeżeli na podstawie czy to ustawy czy umowy, nie są obowiązane do potrącania podatku.

Do wynagrodzenia wypłacanego z tytułu najmu urządzeń wymienionych we wniosku zastosowanie będą miały art. 12 umowy polsko-niemieckiej oraz art. 12 umowy polsko-austriackiej.

Art. 12 umowy polsko- niemieckiej definiuje "należności licencyjne" jako wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami do kin, wszelkiego patentu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, lub za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizje występów sportowców lub artystów.

Zgodnie z art. 12 umowy polsko-austriackiej określenie "należności licencyjne" w użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zapłata za wynajem urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych stanowi należność licencyjną w rozumieniu ww. umów. Wobec powyższego należności jakie Spółka wypłaca na rzecz kontrahenta, będącego rezydentem podatkowym zarejestrowanym: w Niemczech lub Austrii z tytułu najmu urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych, zgodnie z art. 12 umowy polsko-austriackiej i polsko-niemieckiej, stanowią przychód tych rezydentów.

Płatności te stanowiąc należności licencyjne, podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem w wysokości 5% kwoty brutto należności (art. 12 ust. 2 i 3 umów polsko-austriackiej i polsko-niemieckiej). Zastosowanie stawki wynikającej z umów, jest możliwe wyłącznie w sytuacji udokumentowania miejsca siedziby podatnika aktualnym certyfikatem rezydencji.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.