Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120; dalej: umowa polsko-holenderska),

Minister Finansów uznaje stanowisko przedstawione przez Spółkę za prawidłowe w sprawie braku obowiązku opodatkowania w Polsce należności, wypłaconych rezydentowi Holandii, za usługi doradcze.

U z a s a d n i e n i e

Jak wynika ze stanu faktycznego, Spółka zamierza kupować usługi doradcze w zakresie zarządzania od firmy mającej siedzibę w Holandii. Zakupione usługi wykonywane będą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Spółka w tym celu zawarła umowę typu cost sharing z podmiotem holenderskim, spółką z siedzibą w Holandii. Zgodnie z powyższymi umowami podmiot holenderski świadczy na rzecz Spółki następujące usługi:

• doradztwo w zakresie zarządzania,
• doradztwo biznesowe,
• doradztwo księgowe, prawne, podatkowe oraz doradztwo w zakresie audytu wewnętrznego,
• doradztwo marketingowe,
• doradztwo w zakresie HR i public relations,
• doradztwo techniczne,
• doradztwo w sferze bezpieczeństwa pracy,
• doradztwo finansowe,
• doradztwo w zakresie zarządzania ryzykiem ubezpieczeń,
• badania rynku.

Wynagrodzenie dla podmiotu holenderskiego za wykonane usługi kalkulowane jest na podstawie odpowiedniego klucza alokacyjnego.

Powyższe usługi nie są świadczone przez położone w Polsce biuro, przedstawicielstwo, oddział podmiotu holenderskiego jak również przez inną tego typu jednostkę. Według informacji posiadanych przez Spółkę podmiot holenderski nie posiada w Polsce żadnego biura, przedstawicielstwa, oddziału lub innej placówki o podobnym charakterze.

W opinii Spółki, należności wypłacane za świadczone usługi w świetle umowy polsko-holenderskiej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Minister Finansów zważył, co następuje.

Spółka ani w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym ani w odpowiedzi na wezwanie z dnia 6 lutego 200 7r. nie udzieliła jednoznacznej odpowiedzi, czy działalność zagranicznego kontrahenta stanowi na terytorium Polski zakład w rozumieniu art. 7 umowy polsko-holenderskiej.

Dlatego też Minister Finansów rozpatrując wniosek Spółki przyjął założenie co do faktu nie istnienia zakładu w Polsce. Z wyjaśnień Spółki wynika bowiem, iż kontrahent zagraniczny nie posiada w Polsce żadnego biura, przedstawicielstwa, oddziału lub innej placówki o podobnym charakterze. Fakt ten nie stanowi jednak wystarczającej przesłanki do nie powstania na terenie Polski zakładu. W związku z tym Minister Finansów dla celów interpretacji przepisów przyjął powyższe założenie.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: updop), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają w Polsce.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a updop podatnicy ci są zobowiązani do zapłacenia podatku dochodowego z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu tych przychodów ustala się w wysokości 20% przychodów.

Strona nie podważa faktu, że usługi, z których korzysta, tj. usługi doradcze, usługi zarządcze i badania rynku mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a updop.

W opinii Ministra Finansów istotne znaczenie dla sprawy, w świetle art. 21 ust. 1 updop, ma fakt uzyskiwania na terytorium Polski przychodów objętych postanowieniami tego artykułu. Ustawodawca nie uzależnił opodatkowania tych świadczeń od faktu, czy są one wykonywane na terytorium Polski, ale wskazał, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Polski.

Z treści tego przepisu wynika, że przychody osób zagranicznych, nieposiadających w Polsce siedziby lub zarządu, osiągane z tytułów wymienionych w tym przepisie są opodatkowane podatkiem dochodowym według stawki zryczałtowanej w wysokości 20% od każdorazowo wypłacanej osobie zagranicznej kwoty należności, chyba że postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowią inaczej (art. 22a updop).

W konsekwencji, w celu rozstrzygnięcia, czy wystąpi obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osiąganych przez kontrahentów zagranicznych należy przeanalizować postanowienia umowy polsko-holenderskiej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-holenderskiej, zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Holandii podlegają opodatkowaniu tylko w Holandii, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w Polsce poprzez zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jeżeli więc usługodawca nie prowadzi działalności na terytorium Polski poprzez zakład, to zyski osiągane przez holenderskiego usługodawcę nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, niepobranie podatku jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od usługodawcy zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Ponadto zauważyć trzeba, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 umowy polsko-holenderskiej, jeżeli:

1. przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, albo



2. te same osoby uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa,

i jeżeli w jednym i w drugim przypadku między dwoma przedsiębiorstwami, w zakresie ich stosunków handlowych lub finansowych, zostaną umówione lub narzucone warunki, które różnią się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne przedsiębiorstwa, wówczas zyski, które osiągnęłoby jedno z przedsiębiorstw bez tych warunków, ale z powodu tych warunków ich nie osiągnęło, mogą być uznane za zyski tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane. Jednakże rozumie się, iż fakt, że przedsiębiorstwa powiązane zawarły porozumienia takie jak porozumienia o podziale kosztów lub ogólne porozumienia w zakresie świadczenia usług dotyczących przypisania kosztów lub opartych na przypisaniu kosztów dotyczących zarządzania, kosztów ogólnoadministracyjnych, technicznych lub handlowych, kosztów związanych z pracami badawczymi i rozwojowymi oraz innych podobnych kosztów, nie stanowi sam w sobie warunku w rozumieniu poprzedniego zdania pod warunkiem, że takie porozumienia oparte są na zasadach wolnorynkowych.

Inna byłaby jednak ocena skutków podatkowych, w przypadkach, kiedy usługi doradcze służyłyby jako instrument do odpłatnego przekazania posiadanych przez podmiot zagraniczny informacji w dziedzinie przemysłowej handlowej lub naukowej (know-how). W przypadkach, kiedy przekazywane podmiotowi zagranicznemu należności obejmowałyby opłatę za korzystanie z takich informacji, należności te podlegałyby w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 updop w związku z art. 12 umowy polsko-holenderskiej.

Ponadto, brak obowiązku potrącenia przez Spółkę podatku od wypłacanej rezydentowi holenderskiemu należności nie oznacza, że Spółka nie będzie miał obowiązku złożenia formularza IFT-2R, czyli informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski. Jak bowiem wynika z treści art. 26 ust. 3d updop, taką informację o wypłatach na rzecz osób zagranicznych należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop sporządzają i przekazują do urzędu skarbowego podmioty polskie, które dokonują takiej wypłaty, nawet jeżeli na podstawie czy to ustawy czy umowy, nie są obowiązane do potrącania podatku.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Minister Finansów pragnie również wyjaśnić, iż prowadzone postępowanie o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie podatnika nie jest postępowaniem dowodowym.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.