Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej ustalenia momentu powstania przychodu w postaci odszkodowania w wysokości sumy niezapłaconych rat leasingowych należnych finansującemu po rozwiązaniu umowy leasingu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)uznajeza prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Pismem z dnia 21.11.2006r. (data wpływu 05.12.2006r.) Spółka Akcyjna zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie dotyczącej ustalenia momentu powstania przychodu w postaci odszkodowania w wysokości sumy niezapłaconych rat leasingowych należnych finansującemu po rozwiązaniu umowy leasingu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).
Zdaniem wnioskodawcy odszkodowanie w wysokości odpowiadającej sumie wszystkich niezapłaconych rat leasingowych należnych finansującemu (wnioskodawcy) po rozwiązaniu umowy leasingu staje się przychodem należnym po jego otrzymaniu.

W czasie trwania umowy leasingu moment powstania przychodu precyzuje art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym za przychody z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze uważa się przychody należne, określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne. Przepis dotyczy jedynie rat leasingowych wymagalnych na podstawie obowiązującej umowy. Sytuacja ulega zmianie po rozwiązaniu umowy leasingu, np. na skutek nie płacenia przez korzystającego rat leasingowych. Wtedy też Spółka może (nie musi) domagać się odszkodowania w wysokości sumy wszystkich niezapłaconych rat leasingowych. Odszkodowanie to staje się przychodem należnym po jego otrzymaniu, bowiem umowa leasingu już nie istnieje.
Podstawy prawne żądania stosownego odszkodowania zawarte zostały w przepisach ustawy z dnia 24.04.1964r. (Dz. U z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W konsekwencji, z uwagi na to, iż postawione w stan wymagalności kwoty, których wysokość odpowiada ratom leasingowym pełnią zgodnie z Kodeksem cywilnym funkcję odszkodowawczą i zarazem nie są wynagrodzeniem za usługę świadczoną przez finansującego, należy uznać, iż również z punktu widzenia przepisów podatkowych stanowią one świadczenie o charakterze odszkodowawczym. W konsekwencji uznać należy, że kwoty te nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej, a co za tym idzie jako należne po rozwiązaniu umowy leasingowej stają się przychodem po ich zapłacie i są rozliczane kasowo.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, iż zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r. za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały faktycznie otrzymane.
Natomiast datę powstania przychodu określają przepisy art. 12 ust. 3a w/w ustawy. Za datę powstania przychodu uważa się z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:
wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe, lub
wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

Moment powstania przychodu z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub umów o podobnym charakterze stanowi wyjątek od powyższej zasady i uregulowany został w art. 12 ust. 3c w/w ustawy. Przychody ze wskazanych w art. 12 ust. 3c umów są przychodami należnymi, określonymi na dzień, w którym należności z nich wynikające stają się wymagalne. Należy podkreślić, że cechą wspólną umów dzierżawy, najmu, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze jest ich regularny charakter, polegający na okresowości świadczeń, które dochodzą do skutku w wyniku zgodnego oświadczenia stron umowy.
Na podstawie art. 17 b w/w ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego. W związku z powyższym przywołany wyżej przepis art. 12 ust. 3c w/w ustawy będzie miał zastosowanie jedynie do przychodów finansującego otrzymywanych z tytułu opłat wnoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy.

W przedmiotowej sprawie należy wziąć pod uwagę przepisy Ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie bowiem z art. 709(15) Kodeksu cywilnego "w razie wypowiedzenia przez finansującego umowy leasingu na skutek okoliczności, za które korzystający ponosi odpowiedzialność, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu".

Świadczenie finansującego w postaci odszkodowania nie będzie wynagrodzeniem za usługi przez niego świadczone ani przed, ani po rozwiązaniu umowy. W związku z powyższym przychód w postaci odszkodowania w wysokości sumy niezapłaconych rat leasingowych należnych finansującemu po rozwiązaniu umowy leasingu nie spełnia wymogów określonych w art. 12 ust. 3a w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychód taki nie jest wynikiem działalności gospodarczej podatnika, jego źródłem jest bowiem określone zachowanie podmiotu niezależnego od podatnika.
W ocenie tutejszego organu zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodem są m.in. otrzymane pieniądze. W związku z powyższym otrzymane odszkodowanie, wynikające z umowy leasingu stanowić będzie przychód spółki zgodnie z zasadą kasową, w momencie jego faktycznego otrzymania.

W związku z powyższym Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego uznając stanowisko Spółki za prawidłowe orzekł jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.
Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.