POSTANOWIENIE

Na podstawie przepisów art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8, poz 60 z 2005 r. z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 08.12.2006 r. uzupełnionego pismem z dnia 15.12.2006 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie
postanawiam:
- uznać stanowisko zawarte we wniosku za niezgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

UZASADNIENIE

Powołanym w sentencji wnioskiem z dnia 08.12.2006 r. Podatnik wystąpił do tutejszego organu podatkowego w trybie przepisów art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Przedmiotem wniosku jest zakres i sposób zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskiwanych z wykonywanych czynności biegłego na zlecenie sądu.
Zdaniem podatnika, czynności wykonywane na zlecenie Sądu zawierają się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółki cywilnej i Podatnik powinien wystawiać fakturę VAT jako spółka cywilna.
Zgodnie z przepisem art. 194 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89 poz. 555 z późn. zm.), o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego wydaję się postanowienie, w którym należy wskazać m.in. „imie, nazwisko i specjalność biegłego lub biegłych, a w przypadku opinii instytucji w razie potrzeby specjalność i kwalifikacje osób, które powinny wziąć udział w przeprowadzeniu ekspertyzy”.
Jak wynika z przepisu § 14 ust. 1 rozporządzenia Min. Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1975 r. Nr 46, poz. 254 ze zm.), należności biegłych (jednostek organizacyjnych wymienionych w § 7 i 8) ustala się i przyznaje na podstawie przedstawionych rachunków i innych dokumentów sprawdzonych przez głównego księgowego sądu wypłacającego należność lub przez innego pracownika wyznaczonego przez prezesa sądu.
W § 7 i 8 tegoż rozporządzenia wymieniono:
§ 7. W razie wydania opinii przez jednostkę organizacyjną akademii medycznej, instytutu naukowo-badawczego lub zakład służby zdrowia wynagrodzenie tych jednostek za wykonaną pracę określa się według taryfy stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia, przy czym stosuje się przepisy § 4 ust. 2 i 3 i § 5.
§ 8. W razie wydania opinii przez jednostkę organizacyjną inną niż wymienione w § 7 wynagrodzenie tej jednostki za wykonaną pracę określa się zgodnie ze stawkami w niej stosowanymi.

W rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, przez „jednostkę organizacyjną”, rozumie się osoby prawne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną, natomiast przez jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi rozumie się jednostki, którym ustawa przyznaje zdolność prawną i do których stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.
Biorąc pod uwagę powyższe, za jednostki organizacyjne można uznać osobowe spółki handlowe tj. spółki jawne, partnerskie, komandytowe i komandytowo-akcyjne powstające w oparciu o przepisy kodeksu spółek handlowych. Natomiast zakresem tego pojęcia nie są objęte spółki cywilne, gdyż nie są to jednostki prawne, którym ustawa przyznaje odrębną zdolność prawną. Spółka cywilna, powstająca w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego nie jest jednostką organizacyjną.
Zgodnie z przepisem art. 434 kodeksu cywilnego spółki cywilnej nie można uznać też za firmę gdyż „Firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko” To nie spółka cywilna ale wspólnik posiadający uprawnienia biegłego wykonuje zlecone, w tym przypadku przez policję, czynności.
Wynagrodzenie osoby, której sąd, prokurator, policja zlecił wykonywanie określonych czynności w postępowaniu sądowym lub dochodzeniowym, stanowi jej przychód osobisty niezależnie od formy organizacyjnej wykonywania zawodu.
Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście, za którą w myśl przepisu art. 13 pkt 6 uważa się „przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9”.
Biorąc pod uwagę powyższe, sąd jako płatnik ma obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, pobierać zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz pomniejszonej o składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b). Jednocześnie podatnik osiągający przedmiotowe dochody obowiązany jest wykazać je w zeznaniu rocznym, wraz z innymi dochodami uzyskanymi w roku podatkowym.
Reasumując, to Podatnik winien wystawić rachunek za wykonane usługi biegłego, od wartości którego sąd jako płatnik ma obowiązek pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Zatem stanowisko Podatnika wyrażone we wniosku w sprawie zastosowania przepisów podatku dochodowego od osób fizycznych jest niezgodne z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.
Mając powyższe na uwadze postanawiam jak w sentencji.
Interpretacja niniejsza uwzględnia stan prawny istniejący w dacie zaistnienia zdarzenia oraz stan faktyczny przedstawiony w powołanym na wstępie wniosku.