POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r, Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z o. o. z miesiąca czerwca 2006r żądającego udzielenia pisemnej interpretacji w sprawie możliwości obniżenia do 0 czyli zaniechania dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez określony czas.

Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy podane we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Spółka przedstawiła we wniosku następujący stan faktyczny: Spółka jest podmiotemo rozbudowanym przedmiocie działalności. Dla celów amortyzacji podatkowej stosuje zarówno amortyzację liniową – lub jej odmiany- zgodnie z art. 16 h ust. 1 pkt 1 oraz art. 16i jak i degresywną zgodnie z art. 16 k ustawy. Obecnie Spółka, zastanawia się nad możliwością skorzystania z obniżenia stawek amortyzacyjnych stosowanych do celów amortyzacji podatkowej posiadanych środków trwałych.

Pytanie Podatnika:

Czy podatnicy mogą obniżać do 0 czyli zaniechać dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez określony czas, w związku z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Stanowisko Podatnika:

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może obniżać stawki amortyzacyjne począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ustawodawca nie wprowadził żadnych ograniczeń co do wielkości obniżki stawki amortyzacyjnej – a więc kwestia tej obniżki leży całkowicie w woli Spółki. Ustawodawca nie wprowadził też ograniczeń jeśli chodzi o rodzaj środków trwałych, w stosunku do których można obniżać stawki amortyzacyjne.

Skoro Ustawodawca nie wprowadził żadnych ograniczeń w stosunku do obniżki stawki amortyzacyjnej to Spółka uznaje, że jest możliwa ta obniżka do zera.

Podatnik powołuje się na stanowisko zaprezentowane przez Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 15 lipca 2003r. I stwierdza iż stan prawny przepisów w przedmiotowym zakresie nie uległ zmianie więc stanowisko to jest także aktualne w dzisiejszym stanie prawnym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza co następuje:

Zgodnie z treścią art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowymod osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicyz zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Przez metody amortyzacji w rozumieniu w/w przepisów art. 16h ust. 2 należy rozumieć

1.metodę dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek z Wykazu (z możliwością ich podwyższania i obniżania tj. przewidziana w art. 16i)

2. metodę dokonywania tych odpisów przy zastosowaniu stawek ustalonych indywidualnie przez podatnika przewidzianą w art. 16j

3. metodę degresywno – liniową, przewidzianą w art. 16k.

W myśl art. 16i ust. 5 w/w ustawy podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca , w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W świetle przytoczonego powyżej przepisu ustawodawca nie określa limitu, do którego mogą być obniżone stawki amortyzacyjne. Podatnik sam decyduje czy obniżyć stawkę amortyzacyjną środka trwałego i do jakiego poziomu. Jednakże wysokość obniżonej stawki dla określonych środków trwałych winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego.

W kontekście zapytania Spółki obniżenie stawki amortyzacyjnej do zera, oznacza zaprzestanie amortyzacji podatkowej środka trwałego. Przepis art. 16c pkt 5 w/w ustawyo podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza z amortyzacji składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. Obowiązek rezygnacji z amortyzacji tych składników występuje od miesiąca następnego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności. Powyższy przepis pozbawia podatnika prawa do amortyzacji środków trwałych w każdym przypadku zaprzestania działalności. Jeżeli istnieją przesłanki ekonomiczne, które uzasadniają naliczanie dla celów bilansowych amortyzacji (umorzenia) od poszczególnych składników majątku w okresie ich czasowego wyłączenia to dla potrzeb podatku dochodowego nie przedłużany będzie całkowity okres ich amortyzowania. Zgodnie bowiem z przepisem zawartymw art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W złożonym wniosku Podatnik powołuje się na stanowisko zaprezentowane przez Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 15 lipca 2003r. (brak numeru pisma). Wśród urzędowych interpretacji Ministerstwa Finansów z w/w dnia nie odnaleziono pisma w przedmiotowym zakresie.

Odnosząc treść wyżej powołanych przepisów do opisanego we wniosku stanu faktycznego, Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że podatnicy nie mogą ustalać stawki zero w świetle art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W naszej ocenie obniżenie stawki do zera czyli zaniechanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez określony czas zostało uregulowane w art. 16c pkt 5 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Reasumując postanowiono jak w sentencji.