Decyzja

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku działając na podstawie:

• art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.); po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego pismem znak ER/2077/06 z dnia 20 listopada 2006r. przez Podatnika, na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku znak VI/443-267/06/JD z dnia 10 listopada 2006r., zawierające pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku przeniesienia prawa własności zapasów złomu wsadowego poprodukcyjnego w ramach restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych na szczególnych zasadach oraz sposobu wystawienia faktury dokumentującej tę czynność w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.),zmienia postanowienie będące przedmiotem zażalenia.

UZASADNIENIE

Pismem znak ER/1550/06 z dnia 11 sierpnia 2006r., uzupełnionym pismem znak ER/2018/06 z dnia 09.11.2006r., Podatnik, zwrócił się do Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku przeniesienia prawa własności zapasów złomu wsadowego poprodukcyjnego w ramach restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych na szczególnych zasadach oraz sposobu wystawienia faktury dokumentującej tę czynność.

W złożonym zapytaniu Podatnik wskazał, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 października 2002r. o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy (Dz. U. z 2002r. nr 213, poz. 1800) Podatnik uczestniczył w procesie restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych na szczególnych zasadach. Restrukturyzacją objęte zostały zobowiązania publicznoprawne Podatnika w łącznej kwocie 31.294.788,62 zł. Jednym z etapów restrukturyzacji należności publicznych było zawarcie ze Spółką umowy przejęcia rzeczy ruchomych w postaci zapasów złomu stalowego wsadowego poprodukcyjnego z dnia 15 marca 2005r. Zgodnie z treścią § 1 pkt 3 w/w umowy Podatnik przeniósł na spółkę prawo własności 438 ton złomu wsadowego poprodukcyjnego „według wartości księgowej” w zamian za przejęcie określonych zobowiązań publicznoprawnych (w ramach restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych na szczególnych zasadach). Wartość księgowa złomu wynosiła 284.770 zł. Transakcja przeniesienia prawa własności złomu została udokumentowana przez Podatnika poprzez wystawienie faktury VAT na kwotę netto 284.770 zł. plus podatek VAT należny w kwocie 62.649,40 zł., co łącznie dawało kwotę brutto 347.419,40 zł. (tj. kwotę wartości księgowej zapasów powiększoną o podatek VAT należny według podstawowej stawki 22%).

Zapasy złomu wsadowego poprodukcyjnego powstają sukcesywnie w wyniku bieżącego procesu budowy statku jako odpady poprodukcyjne, głównie wskutek zużycia do produkcji statków blach i innych materiałów hutniczych. Sprzedaż blach i pozostałych materiałów hutniczych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka będąca podatnikiem podatku od towarów i usług korzysta z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu blach i pozostałych materiałów hutniczych przeznaczonych na budowane statki.

Zdaniem Podatnika, czynność przeniesienia prawa własności zapasów złomu na Operatora była czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, dla której podstawę opodatkowania tym podatkiem stanowiła wartość księgowa zapasów. Spowodowało to konieczność wystawienia faktury VAT na łączną kwotę 347.419,40 zł. (tj. kwotę wartości księgowej zapasów powiększoną o podatek należny).

Podatnik zaznacza, że jakkolwiek w rozpatrywanym przypadku nie określono wprost kwoty należnej, to jednak na podstawie umowy zawartej z Operatorem możliwe było ustalenie wartości przedmiotu transakcji (wartością zapasów przejętą dla celów opisanej transakcji jest ich wartość księgowa), stanowiącej podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Zdaniem Podatnika sformułowanie „według wartości księgowej” nie może być utożsamiane z zapisem „za cenę równą wartości księgowej” (tj. kwotę brutto). Według Podatnika powyższy zapis określa jedynie sposób ustalania wartości zapasów, która jest elementem wyjściowym (podstawą opodatkowania) dla ustalenia podatku VAT należnego dla omawianej transakcji. Wspomniany zapis Podatnik rozumie w ten sposób, iż wartość zapasów dla celów rozpatrywanej transakcji strony ustalają w oparciu o ich wartość księgową, ustaloną zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości i widniejącą w księgach prowadzonych przez Podatnika.

Spółka dodaje, iż użyte w § 1 pkt 3 umowy zawartej z Operatorem pojęcie „wartości księgowej” nie zostało uregulowane w prawie podatkowym, zatem należałoby odnieść się do praktyki gospodarczej oraz ustawy o rachunkowości. Zgodnie z obowiązującą i stosowaną terminologią „wartość księgową” należy rozumieć jako kwotę odnoszącą się do samej tylko wartości netto towarów, a nie wartości brutto tj. powiększonej o podatek należny VAT z tytułu sprzedaży. W ocenie Podatnika, podatek ten obciąża jedynie obrót towarami (przeniesienie prawa do dysponowania nimi jak właściciel), a nie wartość towarów samą sobie. Dodatkowo Podatnik wyjaśnia, iż zapasy (będące na gruncie tej ustawy zapasami rzeczowych składników aktywów obrotowych) podlegają dla celów księgowych wycenie według cen nabycia (art. 28 ust. 1 pkt 6 oraz ust. 11 pkt 1 w związku z art. 28 ust.2 ustawy o rachunkowości). Za cenę nabycia rozumie się natomiast cenę zakupu składnika aktywów bez kwoty podatku VAT. Dlatego też również w przypadku zapasów należy uwzględnić fakt, iż podatek VAT jest, co do zasady, dla celów rachunkowych pomijany.

Zdaniem Podatnika przeniesienie prawa własności zapasów „według wartości księgowej” należy rozumieć jako dostawę towarów za cenę netto równą tej wartości księgowej. W ocenie Podatnika prawidłowym było udokumentowanie, z uwzględnieniem – w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania - treści art. 29 ustawy o podatku VAT, omawianej transakcji fakturą VAT na kwotę netto 284.770 zł., plus podatek VAT należny według stawki 22% na kwotę 62.649,4 zł, co łącznie dawało kwotę brutto 347.419,40 zł.

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku postanowieniem znak VI/443-267/06/JD z dnia 10 listopada 2006r. uznał stanowisko Podatnika zawarte we wniosku dotyczącym interpretacji prawa podatkowego w sprawie ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku przeniesienia prawa własności zapasów złomu wsadowego poprodukcyjnego w ramach restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych na szczególnych zasadach oraz sposobu wystawienia faktury dokumentującej tę czynność w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) za prawidłowe w przypadku, gdy wartość księgowa przedmiotu wniosku jest równa jego cenie nabycia, natomiast za nieprawidłowe w przeciwnym przypadku oraz co do rodzaju wystawionej faktury.

Powołując się na przepis art. 5, art. 7 ust. 1 i 2, ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) Organ podatkowy wskazał, iż przekazanie Operatorowi składników majątku przedsiębiorcy korzystającego z restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych na zasadach określonych w ustawie o pomocy publicznej, tożsame jest z przeniesieniem na spółkę Operator prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, czyli z dostawą towaru. Nie są to jednak czynności dokonywane za wynagrodzeniem, odpłatne. Operator ani nie płaci za przejmowany majątek ani też nie dokonuje na rzecz spółki świadczenia wzajemnego – przejęcie przez Operatora zobowiązań przedsiębiorcy następuje z mocy prawa z dniem przeniesienia na niego własności składników majątku według ich wartości księgowej. Jednakże w myśl art. 7 ust. 2 w/w ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynność, w całości lub części.

Zdaniem organu podatkowego przekazanie (wyzbycie się) wybranych składników majątku (tak produkcyjnego jak i nieprodukcyjnego) nie ma bezpośredniego, a tym bardziej determinującego związku z rozpoczęciem/utrzymaniem/zwiększeniem wykonywania określonych czynności i w tym znaczeniu nie następuje na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W ocenie Organu podatkowego przekazanie składnika majątku, w stosunku do którego Podatnikowi przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego, traktowane jest jak odpłatna dostawa towarów (na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT) i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów.

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy o podatku VAT, m.in. w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 wystawiane są faktury wewnętrzne.

W ocenie Organu podatkowego podstawę opodatkowania stanowi wartość księgowa (w przypadku, gdy odzwierciedla ona cenę nabycia tzn. nie była korygowana na podstawie odpowiednich przepisów ustawy o rachunkowości), a Podatnik wystawiając fakturę wewnętrzną winien wykazać na niej wartość netto 284.770 zł. (równą wartości księgowej), kwotę podatku VAT 62.649,40 zł, wartość brutto 347.419,40 zł.

Natomiast w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości – Podatnik ustalając wartość księgową złomu korygował cenę nabycia, to określając podstawę opodatkowania przedmiotowej czynności winien przyjąć tę cenę bez uwzględniania tych korekt. W takim wypadku podstawę opodatkowania będzie stanowiła cena nabycia, a nie wartość księgowa.

Na powyższe postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, pismem znak ER/2077/06 z dnia 20 listopada 2006r. Podatnik złożył zażalenie, w którym zarzucił naruszenie przepisów materialnych prawa podatkowego w postaci art. 7 ust. 2 oraz art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie w sprawie oraz twierdzenie, że w rozpatrywanej transakcji doszło do nieodpłatnego przekazania towarów na cele niezwiązane z przedsiębiorstwem oraz wniosła o jego zmianę w zakresie dotyczącym sposobu dokumentowania przedmiotowej transakcji, tj. zmianę stanowiska, zgodnie z którym Spółka powinna udokumentować przedmiotową transakcję fakturą VAT wewnętrzną.

W uzasadnieniu zażalenia Podatnik wskazał, iż Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku podziela jego stanowisko, iż dostawę złomu należy traktować jako dostawę towarów, jednakże - w odróżnieniu od skarżącego - klasyfikuje ją jako dostawę nieodpłatną. Odnosząc się do powyższego Podatnik stoi na stanowisku, iż klasyfikacja przeniesienia własności złomu (tj. również prawa do rozporządzania złomem) na gruncie podatku VAT powinna być rozpatrywana w kontekście całego procesu restrukturyzacyjnego uregulowanego przepisami ustawy restrukturyzacyjnej, w szczególności rozdziału 5a – Restrukturyzacja niektórych należności publicznoprawnych na szczególnych zasadach. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy restrukturyzacyjnej, przez restrukturyzację należy rozumieć wszczęcie i przeprowadzenie postępowania restrukturyzacyjnego w celu przywrócenia przedsiębiorcy długookresowej zdolności do konkurowania na rynku. Szczegółowy przebieg i kolejność zdarzeń po stronie przedsiębiorcy restrukturyzowanego oraz Operatora reguluje art. 32f ust. 1 ustawy restrukturyzacyjnej, który stanowi, że restrukturyzacja na szczególnych zasadach wywołuje określone skutki po obu stronach jego uczestników (Operatora i Podatnika). Z jednej strony Operator przejął od Podatnika składniki majątku jej przedsiębiorstwa (złom), z drugiej strony natomiast – Operator przejął zobowiązania publicznoprawne Podatnika. Zgodnie z ust. 2 powyższego przepisu, przejęcie przez Operatora zobowiązań przedsiębiorcy nastąpiło z mocy prawa, z dniem przeniesienia na niego własności składników majątku według ich wartości księgowej. W ocenie Podatnika oba zdarzenia (przejęcie majątku i zobowiązań) są więc ze sobą powiązane do tego stopnia, że jedno bez drugiego nie może mieć miejsca. Pomimo, że za przejęcie majątku Podatnika nie uzyskuje ona żadnego świadczenia w pieniądzu, to jednak cała transakcja wywołuje po stronie Podatnika określoną korzyść w postaci pozbycia się zobowiązań publicznoprawnych. Potwierdzeniem powyższego jest treść art. 32f ust. 3 ustawy restrukturyzacyjnej, zgodnie z którym przedsiębiorca nie odpowiada za zobowiązania przejęte przez Operatora. Po stronie Operatora natomiast, transakcja wywołuje powstanie ciężaru w postaci zobowiązań publicznoprawnych przejętych od spółki.

W ocenie Skarżącego omawianemu przekazaniu prawa własności złomu przez Podatnika na rzecz Operatora towarzyszy świadczenie wzajemne ze strony Operatora na rzecz Podatnika tj. przejęcie zobowiązań publicznoprawnych Podatnika przez Operatora. W związku z powyższym wydanie złomu nie może być uznane za wydanie towaru bez wynagrodzenia, lecz za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT udokumentowaną fakturą VAT, o której mowa w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto Podatnik dodaje, iż nie zgadza się ze stanowiskiem Organu podatkowego, iż przekazanie złomu nie ma związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Po pierwsze Podatniki nie wyzbyła się swojego majątku, lecz przeniosła własność części swojego majątku na podmiot trzeci (Operatora) w celu zrestrukturyzowania swoich zobowiązań publicznoprawnych, a tym samym w celu zapewnienia kontynuacji działalności gospodarczej. W świetle art. 32d ustawy restrukturyzacyjnej, warunkiem restrukturyzacji jest przeniesienie przez przedsiębiorcę na Operatora własności części majątku (złomu), stanowiącego równowartość co najmniej 25% kwoty należności zgłoszonych do restrukturyzacji. Zdaniem Skarżącego przekazanie złomu jako mające na celu utrzymanie działalności gospodarczej oraz zwiększenie konkurencyjności Spółki należało uznać za związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 w/w ustawy)

W myśl art. 7 ust. 2 pkt 2 w/w ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności wszelkie inne przekazania towarów bez wynagrodzenia, w tym darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Stosownie do art. 8 ust. 1 w/w ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 29 w/w ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość towarów lub usług obliczona według cen stosowanych w obrotach z głównym odbiorcą (odbiorcami), w a przypadku braku odbiorcy – według przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku z dnia wykonania tych czynności, pomniejszona o kwotę należnego podatku. (art. 29 ust. 9 ustawy o podatku VAT)

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Podatnik uczestniczący w procesie restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 października 2002r. o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy (Dz. U. 2002r. Nr 213, poz. 1800), na podstawie Umowy zawartej z Operatorem przekazał rzeczy ruchome w postaci zapasów złomu stalowego wsadowego poprodukcyjnego w zamian za przejęcie jej zobowiązań publicznoprawnych. Powyższą czynność udokumentowała fakturą VAT, w której przy uwzględnieniu treści art. 29 ustawy o podatku VAT, wykazała cenę netto równą wartości księgowej w kwocie 284.770 zł., plus podatek VAT należny według stawki 22% na kwotę 62.649,4 zł, co łącznie dawało kwotę brutto 347.419,40 zł.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego przez Skarżącego stanu faktycznego, Dyrektor tut. Izby przychyla się w całej rozciągłości do argumentacji zawartej w uzasadnieniu zażalenia.

Organ odwoławczy stwierdza, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie określono wprost co należy rozumieć pod pojęciem odpłatności (wynagrodzenia), które powoduje, że dostawa towarów lub świadczenie usług stają się czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z generalną i przyjętą zasadą odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub świadczącego usługę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być wyrażone w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać formę rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy, musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług. Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę i jeżeli świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności. Wynagrodzenie (korzyść) powinno być ekwiwalentne wobec dostarczonego towaru lub świadczonej usługi.

W ocenie Dyrektora tut. Izby w przedmiotowej sprawie bez wątpienia występują świadczenia wzajemne. Odzwierciedleniem tych wzajemnych świadczeń jest zawarta przez Podatnika i Operatora umowa . Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w wyniku restrukturyzacji Zbywca (Podatnik) przekazuje składniki majątku w postaci złomu na rzecz Nabywcy (Operatora), który z kolei przejmuje w zamian za złom zobowiązania publicznoprawne Zbywcy (§ 1 pkt 3 w/w umowy). W § 2 pkt 2 w/w umowy Zbywca (Podatnik) oświadcza, iż wartość księgowa przedmiotowych zapasów wynosi 284.770 zł. Zbywca oznajmia również, że posiada zobowiązania wobec podmiotów publicznoprawnych w łącznej kwocie 31.394.788,62 zł (§ 3 pkt 1 w/w umowy). W § 5 pkt 3 w/w umowy stwierdzono natomiast, iż Nabywca (Operator) w związku z przejęciem własności przedmiotowych zapasów z mocy prawa przejmuje zobowiązania Zbywcy (Podatnika) określone w § 3. Z kolei w § 6 pkt 1 podpunkt 2) określono, iż na mocy przedmiotowej umowy Nabywca (Operator) upoważnia Zbywcę (Podatnika) do znalezienia kupującego w ciągu 30 dni od daty zawarcia umowy, oferującego najkorzystniejsze warunki nabycia zapasów, a następnie do zawarcia w imieniu i na rzecz Nabywcy (Operatora) umowy sprzedaży zapasów na warunkach i za cenę netto nie niższą niż 284.770 zł., z zastrzeżeniem, że Nabywca wystawi fakturę VAT na rzecz kupującego.

Z załączonej umowy jasno zatem wynika, iż Zbywcę i Nabywcę łączy stosunek prawny tj. wzajemny stosunek zobowiązaniowy oznaczający, że jeden podmiot w zamian za wynagrodzenie zobowiązany jest do spełnienia na rzecz innego podmiotu określonego świadczenia. Innymi słowy Podatnik dostarcza Operatorowi złom o wartości określonej w umowie w kwocie 284.770 zł., z kolei Operator przejmuje zobowiązania Podatnika wobec poszczególnych podmiotów publicznoprawnych. Powyższe zachowanie Operatora nie jest niczym innym jak świadczeniem usług zdefiniowanym w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. W przedmiotowej sprawie wynagrodzenie przyjęło formę rzeczową, a mianowicie zapłatą za towar (złom) jest usługa (przejęcie zobowiązań). Wyrazem powyższego wynagrodzenia jest w tym stanie faktycznym bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść na rzecz dostawcy towaru (Podatnika), polegająca na pozbyciu się zobowiązań publicznoprawnych.

Stąd, czynność przeniesienia prawa własności składników majątku przedsiębiorcy (zapasów złomu wsadowego poprodukcyjnego), w ramach restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych na zasadach określonych w ustawie o pomocy publicznej, tożsame jest z przeniesieniem na Operatora prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co stanowi zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatną dostawę towaru, która powinna być udokumentowana fakturą VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 w/w ustawy.

Odnosząc się w tym miejscu do podniesionego przez Skarżącego zarzutu, iż Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku uznał, iż przedmiotowa czynność przeniesienia prawa własności złomu nie ma związku z prowadzonym przedsiębiorstwa, tut. Organ zauważa, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002r. o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy (Dz. U. z 2002r.,Nr 213, poz. 1800 ze zm.), celem wszczęcia i przeprowadzenia postępowania restrukturyzacyjnego jest przywrócenie przedsiębiorcy długookresowej zdolności do konkurowania na rynku. Restrukturyzacja może obejmować: 1) zobowiązania cywilnoprawne wg stanu na 30.06.2002r., 2) zobowiązania publicznoprawne na zasadach określonych w rozdziale 5 lub 5a, 3) majątek, 4) zatrudnienie. Ustawa o restrukturyzacji m. in. określa warunki jakie muszą spełniać przedsiębiorcy chcący restrukturyzować swoje zobowiązania. W świetle art. 32d w/w ustawy, warunkiem restrukturyzacji jest przeniesienie przez przedsiębiorcę na Operatora własności części majątku (w przedmiotowej sprawie złomu) stanowiącego równowartość co najmniej 25% kwoty należności zgłoszonych do restrukturyzacji. Stosownie zaś do art. 32f ust. 2 ustawy o restrukturyzacji, przejęcie przez Operatora zobowiązań przedsiębiorcy następuje na mocy prawa z dniem przeniesienia na niego własności składników majątku według ich wartości księgowej.

Zgodnie z treścią art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002r., Nr 76, poz. 694 ze zm.), aktywa i pasywa wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy, w przypadku rzeczowych składników aktywów obrotowych – według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto. Cena nabycia, o której mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 28 ust. 2 w/w ustawy cena zakupu składników aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego. Mając na uwadze ustawę o rachunkowości uznać należy zatem, iż w księgach rachunkowych zapisy dokonywane być powinny w kwotach netto. Zdaniem tut. Organu ustawodawca używając w art. 32f ust. 2 ustawy o restrukturyzacji sformułowania „według ich wartości księgowej” miał na uwadze prawidłowe zapisy w księgach rachunkowych. Tym samym w przedmiotowej sprawie przeniesienie prawa własności zapasów złomu według ich wartości księgowej należy rozumieć jako dostawę towarów wg wartości netto.

Ustosunkowując się do zarzutu dot. związku dokonanej przez Podatnika czynności z prowadzonym przedsiębiorstwem, tut. Organ zauważa, iż podejmowanie przez przedsiębiorcę wszelkich czynności mających na celu wzmocnienie lub rozszerzenie działalności gospodarczej, a także zwiększenie konkurencyjności na rynku, ma niewątpliwie związek z prowadzonym przedsiębiorstwem. Zatem również przeniesienie prawa własności złomu w ramach postępowania restrukturyzacyjnego mającego na celu uzdrowienie kondycji finansowej Podatnika uznać należy za związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, co wyklucza w przedmiotowym stanie faktycznym zastosowanie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 106 ust. 7 w/w ustawy dot. faktury wewnętrznej.

Organ odwoławczy podkreśla również, iż podstawą opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest obrót, a więc kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W przedmiotowej sprawie wartość sprzedaży złomu określono w § 6 pkt 1 pdkt 2 Umowy pomiędzy Podatnikiem a Operatorem, w wysokości netto 284.770 zł., która to kwota w ocenie tut. Organu powinna mieć odzwierciedlenie w wystawionej przez Podatnika fakturze VAT.

W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku stwierdza, że przeniesienie prawa własności zapasów złomu wsadowego, poprodukcyjnego w ramach restrukturyzacji, w zamian za przejęcie zobowiązań publicznoprawnych, jako związane z prowadzonym przedsiębiorstwem stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, którą to czynność zgodnie z art. 106 ust. 1 w/w ustawy powinna dokumentować faktura VAT.

Dokonując oceny prawidłowości wydanego przez organ pierwszej instancji postanowienia, organ odwoławczy nie będąc związany granicami zarzutów prezentowanych przez stronę, zobligowany z urzędu do oceny, czy organ pierwszej instancji działał na podstawie i w granicach prawa stwierdza, iż w świetle obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku dokonał nieprawidłowej oceny stanowiska Wnioskującego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Stąd zgodnie z przepisem art. 14 b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy uznając, iż zażalenie Podatnika w części dotyczącej uznania przedmiotowych czynności za związane z prowadzonym przedsiębiorstwem oraz ich udokumentowania fakturą VAT zasługuje na uwzględnienie, postanowił jak w sentencji decyzji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w toku instancji.