INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26.06.2012 r. (data wpływu 06.08.2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31.10.2012 r. (data wpływu 05.11.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 22.10.2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 25.10.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej dokonanej w ramach postępowania egzekucyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.08.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej dokonanej w ramach postępowania egzekucyjnego.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 31.10.2012 r., (data wpływu 05.11.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 22.10.2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 19.10.2011 r. na wniosek wierzyciela została wszczęta egzekucja z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem położonej w C., oddanej w użytkowanie wieczyste dłużnej spółce L. Sp. z o.o. Obszar nieruchomości wynosi 887 m2. Przedmiotowa nieruchomość zabudowana jest budynkiem opisanym przez biegłego sądowego jako przeznaczonym na cele mieszkalne. Budowa została rozpoczęta w dniu 05.02.2008 r., przerwana została w październiku 2009 r., stan zaawansowania robót wynosi 51,17%. Stan techniczny budynku przedstawia się w następujący sposób: wykonano konstrukcję budynku, dach, część ścianek działowych, większość stolarki okiennej, brak drzwi wyjściowych i wrót do garażu. W budynku brak tynków wewnętrznych, warstw posadzkowych i instalacji.

Na wniosek wierzyciela egzekucja miała zostać przeprowadzona w trybie uproszczonej egzekucji z nieruchomości. W związku z tym, iż przedmiot egzekucji spełniał wymogi określone w art. 1013(1) kpc w/w tryb egzekucji został zastosowany.

W dniu 15.11.2011 r. biegłej sądowej zlecona została wycena nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste dłużnej spółce. Powyższa nieruchomość została oszacowana przez biegłego sądowego na kwotę 6.793.830,00 zł brutto, z czego:

1. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, oddanej w użytkowanie wieczyste dłużnej spółce L. Sp. z o.o. wartość budynku znajdującego się na nieruchomości gruntowej położonej w C., przy uwzględnieniu stopnia zaawansowania robót na kwotę 3.809.070,00 zł brutto.
   
   

Wobec powyższej nieruchomości zastosowany został tryb sprzedaży nieruchomości przewidziany w art. 1013(6) kpc.

Na drugiej licytacji za prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem Komornik uzyskał kwotę 4.495.000,00 zł zawierającą podatek VAT. W dniu 5 maja 2012 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o przysądzeniu własności na rzecz nabywcy nieruchomości, które uprawomocniło się 25 maja b.r. W związku z powyższym Komornik zgodnie z obowiązującymi przepisami winien wystawić w imieniu dłużnika fakturę VAT i odprowadzić należny podatek VAT. Wobec braku jasności, czy w sprawie powinna zostać zastosowana stawka podstawowa VAT (23%), czy obniżona (8%), a także w celu uniknięcia ewentualnej konieczności ponoszenia konsekwencji zaniżonego naliczenia podatku VAT oraz braku wystarczającego czasu na uzyskanie indywidualnej interpretacji (termin odprowadzenia naliczonego podatku VAT upływał 25 czerwca), Komornik (zwany dalej Wnioskującym), naliczył i odprowadził podatek VAT od sprzedaży wyżej wymienionej nieruchomości w wysokości 23% tj. w kwocie 840.000 zł. Jednakże wobec występujących wątpliwości Komornik zdecydował się zadać pytanie.

W uzupełnieniu z dnia 31.10.2012 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny o następujące informacje:

1. Dłużnik L. Sp. z o.o., w czasie prowadzenia działalności był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży lokali.Oświadczenie o prowadzeniu działalności w zakresie budownictwa i sprzedaży nieruchomości oraz o byciu podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży lokali złożone przez L. Sp. z o.o. znajduje się w § 1 pkt 1. Umowy przedwstępnej ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży oraz umowie przedwstępnej sprzedaży zawartej pomiędzy L. Sp. z o.o. jako „Sprzedającym” a „Kupującym”. Kopia umowy stanowi załącznik do niniejszego pisma.
2. Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do budowanego obiektu.Dłużnik uzyskał następujące wpływy tytułem zwrotu nadpłaconego podatku.
3. po zakończeniu budowy przedmiotowy budynek miałby symbol PKOB 1122.
   
   

W świetle uzyskanych przez Wnioskodawcę informacji, nieruchomość została zakupiona celem kontynuowania rozpoczętej budowy. Kontynuacja budowy ma miejsce faktycznie. Potwierdzeniem tego stanu jest dokumentacja fotograficzna przeprowadzona w miejscu budowy w miesiącu październiku 2012 roku. Dla porównania stanu zaawansowania Wnioskodawca załączył także dokumentację fotograficzną z miejsca budowy z okresu poprzedzającego egzekucję komorniczą (okres 2010 – wiosna 2012).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 41 ust. 1 oraz ust. 12 w zw. z art. 4 ust. 2 ustawy VAT sprzedaż nieruchomości budowlanej w stanie określonym jako surowy zamknięty podlega stawce podstawowej 23% czy obniżonej 8%...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jako sprzedający w trybie postępowania egzekucyjnego nieruchomość zabudowaną, nie mając dostępu do dokumentacji budowy będącej w posiadaniu dłużnej spółki - właściciela obiektu, nie mógł z całą pewnością stwierdzić jakie jest przeznaczenie budynku. Nie miał również wiedzy na jakie cele będzie przeznaczony budynek przez nabywcę. Wnioskodawca uważał, że chociaż według opinii biegłego ds. wyceny nieruchomości, obiekt spełnia warunki budynku mieszkalnego uznał, że nie może zastosować preferencyjnej stawki podatku VAT. Jednakże wnioskodawca powziął wątpliwość co do prawidłowego zastosowania stawki podatkowej VAT. Zdaniem Wnioskodawcy licytacji podlega prawo wieczystego użytkowania gruntu, stanowiącego w świetle przepisów ustawy VAT dostawę towarów wraz poniesionymi nakładami na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego, które to nakłady spełniają definicję budynku a przez to, w rozumieniu przepisów ustawy VAT dochodzi do dostawy budynku mieszkalnego, w odniesieniu do której właściwa jest stawka VAT 8%.

Zgodnie z definicją obiektu budowlanego oraz budynku zawartą w art. 3 ust 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku prawo budowlane (Dz.U.2010.243.1623 ze zm.), poprzez budynek, należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Definicja obiektu budowlanego oraz budynku zawarta w przepisach prawa budowlanego wskazuje, że obiekt niebędący w stanie surowym zamkniętym nie może być potraktowany jako budynek mieszkalny, do którego można by zastosować preferencyjną stawkę VAT. Należy podkreślić, iż Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 marca 2012 r. stwierdza, iż „przekazanie aportem do spółki niedokończonej inwestycji (budynku mieszkalnego) objęte jest preferencyjną stawką podatku od towarów i usług (I FSK 793/11), stwierdzając, iż poniesione nakłady wchodzące w skład rozpoczętej na działce inwestycji będą podlegać odrębnemu opodatkowaniu stawką 7% (obecnie 8%)”, w uzasadnieniu podając, że de facto stanowią one nieukończoną budowę budynku mieszkalnego, któremu po wybudowaniu będzie przypisany symbol PKOB 1122 uprawniający do stosowania stawki 8%. Jednocześnie, WSA w wyroku sygn. akt I SA/Ke 2/11 uznał, że dopóki inwestycji na gruncie nie można uznać za budynek mieszkalny, dopóty nie można mówić o dostawie obiektu budownictwa mieszkaniowego objętej niższą stawką VAT.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT, preferencyjną stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W ocenie Wnioskodawcy zgodnie z planem architektonicznym przedmiotowy budynek spełnia warunki wskazane w art. 41 ust. 2 ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dochodzi do dostawy budynku mieszkalnego w stanie surowym zamkniętym – na dzień licytacji budynek był w 51% ukończony, przykryty dachem, a tym samym spełniał przesłanki określone w definicji budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste i zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle powołanego przepisu art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Natomiast na mocy § 13 ust. 1 pkt 11 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Powyższe oznacza, iż do dostawy gruntu, jak również prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W świetle art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150m2.
   
   

Według art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi na wniosek wierzyciela egzekucję z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem. Przedmiotowa nieruchomość zabudowana jest budynkiem opisanym przez biegłego sądowego jako przeznaczonym na cele mieszkalne. Budowa została rozpoczęta w dniu 05.02.2008 r., przerwana została w październiku 2009 r., stan zaawansowania robót wynosi 51,17%. Stan techniczny budynku przedstawia się w następujący sposób: wykonano konstrukcję budynku, dach, część ścianek działowych, większość stolarki okiennej, brak drzwi wyjściowych i wrót do garażu. W budynku brak tynków wewnętrznych, warstw posadzkowych i instalacji.

Dłużnik w czasie prowadzenia działalności był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży lokali. Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do budowanego obiektu.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że po zakończeniu budowy przedmiotowy budynek miałby symbol PKOB 1122, nieruchomość została zakupiona celem kontynuowania rozpoczętej budowy i kontynuacja budowy ma miejsce faktycznie.Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia zastosowania prawidłowej stawki VAT – 23% bądź 8% dla dostawy ww. nieruchomości budowlanej w stanie określonym jako stan surowy zamknięty.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Do obowiązków płatnika, zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, należy natomiast obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W świetle powyższego komornik jest zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu dostawy towarów dokonywanej w trybie egzekucji jeśli zobowiązanym do tego byłby dłużnik.

Z wyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że preferencyjną stawkę 8% stosuje się dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowych, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Na podstawie PKOB przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych, będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) budynkiem w rozumieniu tej ustawy jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z pismem Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 19 kwietnia 1999 r. obiekt budowlany rozpoczęty, który po zmianie właściciela nadal będzie kontynuowany może być klasyfikowany według Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. W chwili sprzedaży obiekt budowlany wznoszony na podstawie wydanej decyzji administracyjnej zezwalającej na budowę określonego budynku jest tym budynkiem w określonym stopniu zaawansowania robót budowlanych.

W związku z powyższym jeżeli obiekt budowlany rozpoczęty, którego budowa po zmianie właściciela nadal będzie kontynuowana, może być klasyfikowany wg PKOB jako budynek, wtedy przy jego dostawie stosuje się stawkę podatku VAT właściwą dla dostawy budynku.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy i definicje, stwierdzić należy, że dostawa budynku mieszkalnego sklasyfikowanego w grupowaniu PKOB 11 – na wskazanym we wniosku etapie budowy (stan zaawansowania robót – 51,17%, stan surowy zamknięty) – podlegać będzie opodatkowaniu od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 oraz ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy – wg preferencyjnej stawki 8%.

Mając na uwadze brzmienie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione.Reasumując, dostawa opisanej we wniosku nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki opodatkowania 8%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie należy zaznaczyć, iż tutejszy organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych wyrobów, usług czy obiektów budowlanych lecz dokonuje interpretacji w oparciu o wskazane przez wnioskodawcę klasyfikacje PKWiU i PKOB. Jak wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) – zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

W złożonym wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 26.06.2012 r. (data wpływu do tut. Organu 06.08.2012 r.) Wnioskodawca zaznaczył, iż dotyczy on 1 stanu faktycznego, winien zatem wnieść opłatę w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca dokonał wpłaty za wydanie interpretacji indywidualnej w dniu 25.10.2012 r. w wysokości 40 zł oraz w dniu 02.10.2012 r. w wysokości 40 zł, nienależna kwota w wysokości 40 zł, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona przekazem pocztowym na adres wskazany we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.